Óðinn - 01.01.1923, Síða 14

14
ÓÐINN
bróðir hennar við mig, þegar eitthvað sjerstakt amaði
að: Kristjönu systur er ómögulegt að hjálpa; hún vill
láta sjer líða illa.
Við lauslega viðkynningu kann ýmsum að detta í
hug, að frú Kristjana Hafstein sje ekkert annað en
gæðin tóm og ljúfmenskan. Þeir, sem kynnast henni
betur, vita vel, að bak við hógværðina, blíðuna og
hýra brosið felst sterkur vilji og bjargfastar skoðanir,
sem ekki er auðvelt að hagga.
Margfróðu, gömlu konunum, sem alt kunnu utan-
bókar, fækkar nú óðum. Frú Kristjana Hafstein er
ein af þeim fáu. Hvílík ógrynni kann hún af kvæð-
um — enda sjálf vel skáldmælt á yngri árum — og
ótæmandi sjóð á hún af sögum, og margvíslegum
fróðleik, sem hún hefur örlátlega miðlað af börnum
sínum og barnabörnum.
Það er orðið móðins hjer á landi, að hrósa heim-
ilisfræðslunni, en gera lítið úr barnaskólamentun allri.
Þetta jetur hver eftir öðrum í hugsunarleysi; minna
á það litið, hver er fræðari heimilanna. Óneitanlega
er sú fræðsla, sem frú Kristjana Hafstein hefur veitt
börnum sínum heima, góð, en hennar líkar eru nú
Frú Kristjana Hafstein.
fáir. Kringum hreina, göfuga og hámentaða sál getur
ekki verið öðruvísi andrúmsloft en holt fyrir börnin.
Geta má nærri, hversu heitt þessi móðir hefur
unnað börnum sínum og hvílíka umhyggju hún hefur
borið fyrir þeim, hún, sem elskar alla menn og allra
hag vill bæta. Ef til vill hefur Hannes verið auga-
steinninn hennar, og hann unnað henni mest allra
hennar barna. ]eg segi: ef til vill, því að jeg er ekki
viss um það. Þegar hún var rjett áttræð, fjell hún á
hálku á götunni og lærbrotnaði. Greri hún furðu fljótt,
en gengur þó við hækju síðan. En sama er skapið
eftir sem áður. Glöð er hún enn og gamansöm, þegar
ekkert amar að.
Meðan hún lá í beinbrotinu orti Hannes til hennar
kvæði, sem lýsti sonarástinni. Það byrjar svona:
„Elskulega mamma mín,
má jeg örstutt ljóö þjer færa,
lítt þótt mýki meinin þín,
mæðraprýðin góða, kæra.
Meiri sól og sældarkjör
sjálf þú öðrum ljetir valin