Óðinn - 01.01.1923, Blaðsíða 42

42
ÓÐINN
Þeim hjónum, Andrjesi og Hólmfríði, varð 9 barna
auðið. Þar af dóu 2 í æsku, en 7 eru á lífi, öll hin
mannvænlegustu, enda upp alin í guðsótta og góð-
um siðum foreldranna. Þau eru þessi: 1. Magnús,
búandi í Vestmannaeyjum; 2. Agúst, bóndi á Hemlu;
3. Andrjes, klæðskeri í Reykjavík; 4. Sighvatur, bóndi
á Ártúnum í Rangárvallasýslu; 5. Magnhildur, búandi
ekkja í Reykjavík; 6. Guðrún, húsfrú á Stíflu í Land-
eyjum og 7. Rósa, húsfrú á Uxahrygg á Rangárvöll-
um. Auk þess tóku þau til uppfósturs dreng, sem á
1. ári misti fereldra sína, og heitir hann Sigurjón, og
dvelur ennþá á fósturheimili sínu. Fleiri börn ólu þau
einnig upp að nokkru leyti.
*
Guömundur Jónsson
kaupmaður í Fáskrúðsfirði
andaðist að heimili sínu 18. sept. 1921, 58 ára að
aldri. Guðmundur sál. var fæddur í Dúkskoti í Reykja-
vík 22. mars 1863. Foreldrar hans voru ]ón hafn-
Guðmundur Jónsson.
sögumaður Oddsson í Reykjavík, annálaður dugnaðar-
og atorkumaður, og fyrri kona hans Sigríður Þorkels-
dóttir. Foreldrar ]óns voru Oddur Bjarnason í Dúks-
koti og kona hans Valgerður ]ónsdóttir, bæði ættuð
austan úr Olfusi. Þorkell faðir Sigríðar bjó í Skál-
holtskoti og var Ketilsson bónda í Mosfellssveit Bjarna-
sonar. Kona Ketils var Sophía Þorkelsdóttir, er síðast
bjó á Seli í Reykjavík, og Eirnýjar Egilsdóttur. Er
þetta ramsunnlensk ætt. Kona Þorkels og móðir Sig-
ríðar var Helga Sigurðardóttir bónda í Engey ]ó-
hannssonar í Ánanaustum og Steinunnar Eiríksdóttur
frá Draghálsi í Borgarfirði. Er þetta líka alsunnlensk
ætt. Þau ]ón og Sigríður áttu fjölda barna. Oddur
var elstur, og er enn á lífi í Ameríku, orðinn háaldr-
aður. ]ón var annar, hann var stýrimaður á skipi,
sem fórst fyrir sunnan land um 1890; einn sona hans
er Oddur hafnarfógeti í Reykjavík. Þorkell, Sigurður
og Pjetur fóru allir til Ameríku. Systur Guðmundar
eru Helga kona Ólafs fiskimatsmanns ]ónssonar frá
Hlíðarhúsum, Guðrún ekkja Ottós Wathne, hins al-
kunna atorkumanns, og Ásdís Valgerður kona Carls
Wathne í Bergen bróður Ottós.
Guðmundur ólst upp hjá foreldrum sínum, en misti
móður sína meðan hann var á barnsaldri. Hún var
valkvendi og stóð skörulega fyrir búinu, þótt börnin
væru mörg. Guðmundur var mjög fálátur í æsku, og
heldur dulur í skapi, og hafði sig því lítt frammi.
Hann var snemma hneigður til bókar, og langaði
mikið til að ganga skólaveginn, og var jafnvel byrj-
aður lítið eitt á lærdómi undir skóla. Úr því varð þó
ekki, og munu heimilisástæður og fjárþröng hafa mestu
valdið þar um.
Þegar Guðmundur var 17 ára, fór hann vistferlum
til Odds bróður síns, sem þá var búsettur á Seyðisfirði,
og var hjá honum þangað til vorið 1885. Þann vetur
fjell snjóflóðið mikla á Seyðisfirði, og lenti Guðmund-
ur sál. í því, en komst úr því ómeiddur, en alt, sem
hann átti, misti hann í flóðinu.
Nákunnugur maður Guðmundi sál. frá hans mann-
dóms- og efri árum lýsir æfiferli hans á þessa leið:
Vorið 1885 rjeðst Guðmundur sem verkstjóri til
kaupmanns og útgerðarmanns Ottós Wathne, mágs
síns á Seyðisfirði, og var hjá honum öll þau ár, sem
hann var á Seyðisfirði eftir það. Starf þetta leysti
hann mjög vel af hendi, því hann var stakur hirðu-
og reglumaður um alt, sem hann átti að sjá um. Árið
1887, hinn 17. desember, gekk Guðmundur að eiga
heitmey sína, Hólmfríði ]ónsdóttur Ogmundssonar ]óns-
sonar frá Bárðarstöðum í Loðmundarfirði. Móðir Hólm-
fríðar var Kristín Einarsdóttir, Stefánssonar Schevings
prests að Sauðanesi. Voru brúðhjónin gefin saman á
heimili Ottós Wathne, af sóknarpresti þeirra, sjera
Birni Þorlákssyni. Vorið 1894 fluttist Guðmundur með
fjölskyldu sína til Fáskrúðsfjarðar, og settist að í hús-
um, sem Ottó Wathne átti þar, og tók að sjer um-
sjón með síldveiði, sem Wathne rak þar um þær
mundir. Árið eftir keypti Guðmundur þessar húseignir,