Óðinn - 01.01.1923, Blaðsíða 45

Óðinn - 01.01.1923, Blaðsíða 45
OÐINN 45 frá því, sem aðrir menn vóru, harðleitur og grimmligur, þá er hann var reiður; hann var vel í vexti ok hverjum manni hærri, úlfgrátt hárit ok þykt ok varð snimma sköllóttur«. A níðstönginni í minnismerki Vigelands eru með rúnaletri tvær vísur eftir Egil, níð- vísur um Eirík og Gunnhildi: Svá skyldi goð gjalda« (56. kap.) og »Lögbrigðir hefir lagða« (57. kap.) og hefur prófessor Magnús Olsen valið þær og hyggur, að því er greinarhöf. segir, að Egill hafi rist þær á níðstöng sína. Athöfnin, sem Egill framdi þarna, átti rót í fornum átrúnaði, og er henni lýst í »Dan- merkur kröniku« eftir Saxo grammaticus og einnig í Laxdæla sögu (34. kap.). Hesturinn, sem slátrað var, skyldi vera fórnardýr til guðanna, og var því skotið til þeirra, að níðið mætti hrína á þeim, sem því var stefnt að, og þeir á þann veg hjálpa til hefndar. Grein H. D. um þetta líkneski Vigelands endar með þeim ummælum, að það sje ekki einasta minnismerki eins hlns merkilegasta manns frá tímum norrænu víkingaaldarinnar og sagnaheimi norrænna bókmenta, heldur sje það, fremur en nokkurt annað mynd- höggvaraverk, minnismerki sjálfrar sögualdar- innar, í anda og gerð þjóðlegt minnismerki. Jafnframt og það sje minnismerki yfir jötun- menni hinna norsk-íslensku fornskálda og eitt hið mesta skáld, sem Norðurlönd hafi eignast, sje það einnig, að því leyti sem at- hyglinni sje þar snúið að trú og kveðskap fyrri alda, lofgerð guðdómlegrar gjafar hins skapandi hugmyndaafls. Þar að auki sje Egill sýndur þarna sem krefjandi rjettar og rjettvísi. Myndhöggvarinn hugsar sjer Egil háan, beinvaxinn, sterklegan, skegglausan. Hann er í kyrtli, með belti um sig miðjan, og við það hangir sverðskeiðin. Hann er í leistabrókum, og bandi vafið um mjóleggina. Níðstöngina hefur hann fest í klettaskoru, sem sýnd er á fótstallinum. Hann hefur tekið sjer stöðu framan við níðstöngina, sem ber hrosshaus- inn, og heldur með vinstri hönd í faxið, en með hægri í tungu hestsins. Við hönd hans hangir sverð hans, Drágvendill, dregið úr skeiðinni. Hann snýr sjer til lands og sjest á kirtlinum, að vindur stendur þaðan. Hugsar myndhöggvarinn sjer, að svona hafi hann staðið, er hann sagði fram níðið. Sl

x

Óðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.