Óðinn - 01.01.1923, Side 37

ÓÐINN
37
sjóðinrv kost á að fá þau tvö hefti, sem til eru prent-
uð af Orðabókinni, ásamt mynd höfundarins og minn-
ingargrein um hana, fyrir 5 kr., er leggjast við sjóðinn.
Þess skal getið, að prentsmiðjan Gutenberg hefir
ókeypis prentað myndina og minningargreinina.
Væntum vjer, að þetta fái góðar undirtektir og að
margir verði til þess að styðja minningarsjóð þennan.
Eru þeir beðnir að snúa sjer til Ben. S. Þórarins-
sonar kaupmanns í Reykjavík, og mun hann senda
bækurnar, mynd og minningargrein, gegn eftirkröfu,
hverjum sem þess óskar.
Reykjavík, 19. maí 1923.
Eirikur Briem. Ben. S. Þórarinsson.
Þorsteinn Gíslason.
Sí
Sigurður Þorleifsson.
Sigurður er fæddur að Hólum í Hornafirði 21. dag
októbermánaðar 1901, sonur þeirra hjóna Sigurborgar
Sigurðardóttur og
Þorleifs alþingism.
]ónssonar.
Fram til ferm-
ingaraldurs var
hann vel hraust-
ur, en á því ald-
ursskeiði lagðist
hann í lungna-
bólgu og brjóst-
himnubólgu, og
komst upp frá því
aldrei til heilsu.
Tvisvar fór hann
til Reykjavíkur til
lækninga.ogdvaldi
þar síðast vetrar-
langt. En alt kom
fyrir ekki; heilsu
hans fór síhnign-
andi, uns hann andaðist hinn 14. des. 1922 hjá for-
eldrum sínum í Hólum, og var banamein hans aðal-
lega hjartasjúkdómur. Varð hann því aðeins rúmlega
21 árs. Sigurður var prýðilega vel gefinn, hafði ágæt-
ar námsgáfur, mentaði hann sig vel og las alt, sem
hann komst höndum yfir. Hafði hann yndi af því að
ræða við kunningja sína um það, sem hann las, og
var dómgreind hans hin besta. Hann spilaði vel á
orgel, og skemti mörgum stundum heimafólki og gest-
um á Hólum með því. Þótt heilsan væri veil, kvart-
aði hann aldrei, og hafði mikla gleði af því að hjálpa
til við þau störf, sem voru við hans hæfi. Vann hann
við síma og póstafgreiðslu, og sýndi þar, eins og
annarstaðar, reglusemi og vandvirkni. Því það, sem
einkendi hann framar mörgum ungum mönnum, var
göfugt lundarfar, kapp í verkum og frábær samvisku-
semi í öllu því, er hann fjekst við.
Það var sagt um Rubens, málarann fræga, að hann
með einum pennadrætti hefði getað breytt grátandi
barni í hlæjandi barn. Til eru einnig þeir, sem slíkt
geta gert með hugarfari sfnu, og einn af þeim var
Sigurður. Út úr svip hans og brosi skein einlægni og
festa; það var þar eitthvað, sem minti á vorsólina,
enda ekki undarlegt, því hann elskaði vorið af öllu
sfnu hjarta. Þótt hann sje nú ekki lengur sýnilegur
þessa heims, lifir minning hans í hjörtum okkar allra,
sem kyntumst honum best. Jafnan munum vjer minn-
ast hans, er við heyrum göfugs ungmennis getið, og
með hverju vori, er sólin tekur að hækka á lofti og
senda geisla sína hlýja og bjarta í hjörtu okkar, mun
mynd hans æ skýrast fyrir hugskotssjónum okkar.
Kunnugur.
\í
Gneistar.
Eftir Þorstein Björnsson.
. . . ]eg er nýfarinn að hugsa um hugsunar-bindindi; en
lengi langað í lífsbindindi.
. . . Þegar hugsun minni er varnað vaxta, er sem heldimman
hamravegg dragi fyrir fjölbreytta landsýn.
. . . ]eg brýst hjer um í hræðilegum hreinsunareldi, eins og
brjóstveihur í brennisteinsstækju; þar sem ótal þrár ákalla mig,
— líkt og blíðar gyðjur bentu mjer úr fjarlægð, en jeg fæ eigi
snert einum fingri; en óhugðar-púkar illra minja skjóta að mjer
eiturör úr hverju horni; og óður kvíði um ókomna tíð fergir
mig í ferlegu myrkri.
. . . Jeg reika hjer um auðnir óhugðar og kvíða. Fátæktar-
elfan lokar fyrir mjer óska-lundum mínum. Mikli meistari,
reistu brú yfir fljótið. ]eg og dóttir mín, Hygni, leggjum allan
okkar afla til.
. . . A jeg að vera verri en aðrir, og vinna sigur í lífsins
stríði? Eða betri, — og bíða ósigur? Oláns-drengur, — eða
gæfu-þrjótur?
. . . Jeg er lækur, sem ber sannleikans vatn út í heimsk-
unnar haf.
. . . Þótt jeg væri konungur í heilum heimi, sólu, tungli og
sjerhverri stjörnu, mundi þrá mín skapa annað, ótal heima,
þangað sem hún flygi líkt og fanginn fugl úr búri.