Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1881, Blaðsíða 11

legum stað. En eg hefi samt eigi getað fundið neitt
annað dæmi þess, að goðorð hafi verið kent við búð
goðorðsins á alþingi, og hér er þar að auki sá hæng-
ur á, að vel getur verið, að Valhöll hafi fylgt ein-
hverju öðru goðorði Snorra en „Ávellingagoðorði“.
Loks hefi eg hvergi getað fundið, að Vellirnir hafi
lika verið kallaðir „Árvellir11 eða „Öxarárvellir“, en svo
hefði þeir þó átt að vera nefndir ef „Ávellingar“ drægi
nafn af þeim. Mér þykir því eigi framar þessi tilgáta
mín sennileg.
Vér höfum nú séð, að hvort sem vér ritum „Á-
vellingagoðorð“ eða ,.Eyvellingagoðorð“, þá getum
vér eigi fundið neitt örnefni, sem þessi nöfn gæti verið
leidd af, og það hvort sem vér leitum fyrir oss heima
í Húnavatnsþingi eða á Júngvelli. Menn hafa hingað
til ætlað, að annaðhvort þessara nafna hlyti að vera
hið rétta nafn goðorðsins, og þá beinlínis strykað hitt
út. Flestir hafa hallazt að „Ávellingagoðorði11, en
haldið, að „Eyvellingagoðorð“ væri rangt. En vér
megum eigi gleyma því, að „Eyvellingagoðorð11 stend-
ur í elzta handriti, sem vér höfum af Sturlungu, og að
þetta nafn þvf 1 sjálfu sér er fult eins rétthátt og
nafnið „Ávellingagoðorð11. þ»egar á að skýra nafn
goðorðsins, verða menn, ef vel er, að hafa jafnt tillit
til beggja nafnanna. J>að er tvent, sem mér virðist
benda til þess, að hvorugt þeirra sé rétt, fyrst það, að
handritunum eigi ber saman, og þar næst hitt, að eigi
virðist vera til neitt örnefni, sem nöfnin gæti verið
dregin af, hvort sem menn svo ætla að réttara sé.
Mér hefir dottið í hug, að nafnið mundi í raun
réttri vera ættarnafn, sem hefði aflagazt í handritunum,
af þvi að ritararnir vildu draga nafn þess af einhverju
örnefni. Goðorðið hafði í ómunatíð gengið í ætt Haf-
liða Mássonar og verið kent við Hafliða. En nú taldi
Hafliði ætt sína til Ævars landnámsmanns hins gamla,