Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1881, Blaðsíða 62

62
í sáðreitinn er sáð á þennan hátt: Maður gjörir sér úr
pappír trekt, lætur í hana sáðfræið, dreifir því svo hægt og
hægt í kornatali í sáðreitinn, þó ekki of þétt, en miklu þétt-
ara, en þegar í garðinn er sáð; tekur þá gamla smámulda
mykju eða góða mold og dreifir yfir, svo fuglar nái ekki fræ-
inu, og svo það skrælni ekki upp af sólinni; er desið síðan
þéttað með fjöl, svo fræið fjúki ekki.
Að þriggja vikna fresti er kálið Upp komið og orðið fing-
urhátt. Skal þá kippa því upp úr sínum fæðingarstað og
flytja út um garðinn, og er bezt að setja það eptir vað og
láta vera fet og þverfet betur milli hverra tveggja planta á
alla vegu. Plönturnar standi í röðunum ekki hver móts við
aðra, heldur á snið; þegar út er plantað, skal taka fingur-
þykka spítu, og gjöra með henni holu fyrir rótinni, setja svo
rótina á endann ofan í holuna upp að neðstu blöðum, gjöra
síðan með sömu spítu aðra holu utan við, svo moldin þjapp-
ist vel að rótinni. Ekki má taka plönturnar upp fyr en jafn-
óðum og út er plantað; ber að halda yfir um þær svo hægt
og neðarlega sem verður. Bezt er að planta í votviðri, ann-
ars verður að vatna hverri plöntu, enda þarf þess hvort eð
er í þurkum. Hafi nú arfi og annað illgresi áður verið rifið
úr garðinum, þá er síður hætt við, að það dragi kraptinn burt
frá kálinu með þessari aðferð, heldur en ef strax er sáð í all-
an garðinn; enda er hægra að rífa arfa burt eptirá frá nokk-
uð stálpuðum plöntum, heldur en frá smáum nýgræðingi.
Kálið sjálft er með kjöti bæði holl og saðningssöm fæða,
þó róumar komi ekki til greina. Taki maður til dæmis 1
sauð gamlan, sem leggur sig á 50 pund kjöts og 10 pund mörs,
og salti hann niður, sjóði svo tvö pund kjöts og 1 pund mörs
1 hvert sinn, þá er þetta með káli og lítilræði af mjöli eða
grjónum nægur matur handa 16 manns; en kálfræið í garð,
sem er 20 faðmar í hvert hom, kostar 2 skildinga (kúrant).
Káhð er smekkbezt um og aflíðandi Mikjálsmessu, þeg-
ar það er farið að frjósa, og má geyma það vetrarlangt
óskemt og með fullum krapti, ef það er upp tekið á haustin
og sett inn í þar til gjörðan kofa svo þétt sem verður, með