Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1881, Blaðsíða 51

og er nokkuð ýmislegt að útliti og hörku; sumt af
því er mjúkt og moldarkent, sumt hart og teygjan-
legt, sumt hart og stökt. f>að er haft til alls hins
sama, eins og það asphalt, sem tilbúið er úr koltjöru.
Tjörustöðuvatnið í Trinidad inniheldur hið mesta sam-
safn af bitumeni í heimi. J>að er hér um bil 3 enskar
milur ummáls, og menn vita ei, hve djúpt það er, en
menn hafa ætlað á, að það muni geyma milliónir tons
af asphalti. Asphalt þetta er svo þétt í sér efst, að
vel má ganga á því, en er mjúkt þegar neðar dreg-
ur; það er fult af smáhólfum, sem innihalda steinolíu.
J>egar veður er heitt, verður asphaltið svo lint, að ekki
verður gengið á því. Haldið er, að vatn sé fyrir
neðan það.
Petroleum (steinolía) eða Naphtha er fljótandi
bitumen. Hún er mjög misjöfn að útliti og gæðum;
sumar tegundir hennar eru litarlausir eða ljósgular,
sumar brúnar eða svartar, sumar léttar og gufandi,
sumar þungar og þykkar. Seinolía er optast mjög
eldfim. Steinolía finnst í jörðunni víða um heim, stund-
um fljótandi út úr yfirborði jarðarinnar eins og upp-
spretta, stundum djúpt niðri í jörðunni; ná menn henni
þá með því að bora og grafa brunna. Hennar er
fyrst getið í ritum Heródóts, en Plinius og Dioscorides
geta hennar einnig. Mjög mikið af henni hefir frá ó-
muna tíð runnið út úr jörðunni hjá Baku nálægt Kaspi-
hafinu, en þar er henni samfara straumur af eldfimu
kolavatnsefnis-lopti, sem Parsarnir um margar aldir
hafa látið loga, og dýrkað sem hinn eilífa eld. Hún
finnst víða í Európu, í Persalandi, Birma, Kína, og
Vestur-Indlandi, en langmest af steinolíu fæst úr hin-
um alkunnu brunnum í Pennsylvaníu, Canada og
annarstaðar í Norður-Ameríku. pað hafði lengi verið
kunnugt, að lítið eitt af olíu smitaði upp úr jörðunni
á þessu svæði, en ekki fyrri en 1858 var gjörð alvara