Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1881, Qupperneq 25

25
heiðni sótt að Hofi á Skagaströnd. Á það bendir
bæði bæjarnafnið og einkum þó það, að Landnáma
segir, að þar hafi búið þ>jóðólfr goði son Eilifs arnar1.
Af Þjóðólfi þessum mun og sá Eilífr vera kominn, sem
talinn er höfðingi á Skagaströnd í Heiðarvigasögu
ásamt Höskuldi goða á Höskuldsstöðum2. J>essirtveir
höfðingjar, Höskuldr og Eilífr, hafa eptir hinu almenna
tímatali verið samtíða Húnröði, og hefir Húnröðr þá
eigi getað átt nema part í hinu nyrðsta goðorði, ef
menn á annað borð eiga að trúa Hallfreðarsögu til
þess, að hann hafi átt nokkurt mannaforráð um Langa-
dal. f>ó þori eg ekki að neita því, að svo hafi getað
verið, og er þetta þá eitt dæmi þess, hvernig helztu
landnámsættirnar skiptu goðatigninni á milli sín, eins
og eðlilegt var, þar sem margir vóru jafnbornir til
goðorðs, og höfðu jafnmikið ríki að öðru leyti, en goð-
orðatalan hins vegar eigi mátti fara fram yfir þrjú í
hverju þingi.
Eptir daga Húnröðar hefir svo ætt þeirra Æver-
linga flutt sig búferlum vestur í Vesturhóp, og fengið
þar á einhvern hátt goðorð það, sem vestast lá í þing-
inu, og síðan var nefnt Æverlingagoðorð eptir ættinni.
það er vist, að eigi höfðu Æverlingar goðorð þar vestra
fyr en eptir daga Húnröðar, því að þar eru frá upphafi
taldir alt aðrir höfðingjar. Elztur þeirra, sem taldir
eru þar vestra, er Miðfjarðar-Skeggi. Er hann talinn
meðal mestu höfðingja á landi hér á sinni tíð í Land-
námu, og í Kormakssögu er sagt, að hann hafi „ráðið
fyrir“ í Miðfirði, og í þ>órðar sögu hreðu er hann tal-
inn goðorðsmaður; í Landnámu er og svo að sjá, sem
hann komi fram sem goðorðsmaður gagnvart Sleitu-
1) Landn. 3. p. 6. k. (Isl.s. I. b. 187. bls.).
2) Heiðarv. s. 15., 17. og 32. k. (ísl. s. II. b, 320,—321,
bls., 327. og375. bls.).