Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Qupperneq 23

175
laust, en þegar kemur vestur fyrir það í eyjarnar
hjá Asiu, er dýra- og jurtalíf allt annað en í Ame-
ríku; þegar enn þá vestar dregur, takavið eyjar og
lönd, og er dýra- og jurtalíf á þeim öllum mjög
svipað, því þar hafa samgöngur verið hægar á milii.
Eins og fyr var getið, er opt sami svipurinn yfir
dýralífinu í heilum álfum og stórum höfum, þó teg-
undirnar • séu nokkuð aðrar í hverju héraði, eptir
ýmsum lífsskilyrðum. Ef maður t. d. ferðast urn
Ameríku, er það einkennilegt að sjá, að hópar af
dýrum koma hver í annars stað, eptir því sem norð-
ar eða sunnar dregur; tegundirnar eru aðrar, en þó
skyldar og svipaðar; skyldar fuglategundir syngja
svipaða söngva, eggin eru lík á litinn og hreiðrin
svipuð að byggingu. þ>ó eyjarnar við strendur
Ameríku séu ólíkar að landslagi og jarðmyndun,
þá eru þó tegundirnar svipaðar hver annari og
þeim, sem eru á fastalandinu. Ef vér í Ameríku
skoðum leifar forndýranna frá seinustu jarðöldum,
sjáum vér, sem fyr var sagt, að þær hafa amerísk-
an svip, hvort heldur þær eru af landi eða úr sjó.
Vér sjáum af þessu, að tegundir dýra og jurta f
Ameríku tengjast saman af ósýnilegu bandi, sem
nær yfir tíma og rúm, án þess landslag e?a lopts-
lag hafi nein veruleg áhrif. J>etta ósýnilega band
er erfðalögmálið ; það framleiðir líkt afkvæmi for-
eldrunum eða algjörlega skapað í þeirra mynd;
mismunurinn á skepnum í ýmsum héruðum er kom-
inn fram við breytingu af úrvalning náttúrunnar.
Hvað dýrin eru lík eða ólík, er að miklu leyti kom-
ið undir því, hvort það hérað hefir fyr eða síðar
verið aðgreint eða girt frá öðrum héruðum, og þar
af leiðandi nær og hvernig dýra- og jurtastofnar
hafa hagað ferðum sfnum. J>ær tegundir, sem hafa
átt við mikla samkeppni að búa, og hafa jafnan