Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Side 37

189
suma sjófiska á, að lifa í fersku vatni. Sæfiskar úr
vatnafiskaflokki hafa þá, ef til vill, farið langar
ferðir, og hafa síðan vegna sérstakra atvika vanizt
fersku vatni í flóum og fljótaósum, og svo hefir teg-
undin breytzt, uns hún varð að vatnafiski. Margar
tegundir af vatnaskeljum og kuðungum ná yfir stór
lönd, og skyldar tegundir því nær um heim allan,
þó deyja þessi dýr undir eins og þau koma í sjó,
og eggin þola ekki seltu. Tegundirnar eru optast
smáar og geta tollað á vatnsplöntum, sem berast
stundum með fuglum af tilviljun langar ieiðir. Dar-
win tók líka eptir því, að ungarnir, undii eins og
þeir skriðu úr eggi, stundum festu sig við fugla-
fætur, og hann fann, að þeir gátu lifað 10—20 stundir
á rökum andarfót, en á þeim tíma getur önd eða
hegri flogið 600—700 enskar mílur, og svo borið
ungana úr einu vatni í annað. Lyell sá vatnakuð-
unga, sem höfðu fest sig á brúnklukku, en þær
fljúga opt alllangt milli polla á nóttunni ; Darwin
sá einu sinni eina tegund af náskyldum skordýrum
koma fljúgandi á skip það, sem hann var á, 45 ensk-
ar mílur frá landi; með hagstæðum vindi geta því
auðsjáanlega þess konar bjöllur flækzt langar leiðir.
Margar tegundir af vatnajurtum og mýrgresi
eru mjög algengar um stór svæði á meginlöndun-
um, og hafa jafnvel setzt að á fjarlægum eyjum.
Líklega flytjast fræ þessara jurta mjög langt á
fuglafótum, eins og fyr hefir verið frá sagt; vað-
fuglarnir eru einmitt einhverir hinir mestu farfuglar,
og af því þeir eru f sífellu að sullast innan um fen
og foræði og leita að æti sínu, getur varla hjá þvi
farið, að fræ vatnajurta og mýrajurta festist á þeim
og flytjist með þeim. Leðjan við strendur vatna og
dýja er full af fræjum; Darwin tók einu sinni
3 matskeiðar af leðju úr lítilli tjörn, sína skeiðina