Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1889, Qupperneq 83

235
að hann hafi „skrifað“ um landnám, sprottið af mis-
skilningi hans eða heimildarrita hans á þessari til-
vitnun Ara til Kolskeggs. Orðatiltækið „segja fyr-
ir“ bendir og til munnlegrar heimildar. Oll Land-
náma er sjáifri sjer svo lík frá upphafi til enda, að
hún hlítur 611 að vera eftir sama manninn, og kafli
sá úr landnámssögu Austfjarða, sem er eignaður
Kolskeggi, virðist ekki í neinu vera frábrugðinn öðr-
um hlutum Landnámu.
Annars tekur greinin um Ketilbjörn í Sturlungu,
sem áður var tilfærð, af öll tvímæli um það, að Ari
sje sjálfstæður höfundur landnámssögu alls Sunn-
lendingafjórðungs, og að Kolskeggr hafi ekki „sagt
firir“ um þann hluta þessa fjórðungs, sem er fimti
og síðasti partur Landnámu vorrar í öllum handrit-
um nema Melabók, þó aðhann þannig í flestum hand-
ritum standi á eftir orðunum: Nú hefir Kolskeggr
Jyrir sagt héffan frá um landnám, sem eiginlega
eigna Kolskeggi fyrirsögn um alt, sem á eftir fer,
og þá einnig um umræddan part Sunnlendingafjórð-
ungs. Enn þetta gefur grun um. að röðin sje hjer
upphaflegri f Melabók enn í hinum handritunum.
þ>ar stendur Sunnlendingafjórðungur allur first, enn
Austfirðingafjórðungur síðast. í þessu handriti einu
fær Kolskeggr það, sem hann á, og ekki meira.
Reindar standa orðin ,.héáan frá“ ekki í Hauksbók,
enn eru þó vafalaust upphafleg, þar sem þau standa
í ölluin öðrum handritum, enda er hægra að skilja,
hvernig á þvf stendur, að Hauksbók sleppir þeim,
hafi þau staðið upphaflega, heldur enn hitt, hvers
vegna hin handritin hafa bætt þeim inn, hafi þau
ekki verið f frumritinu. Að Landnámu hafi upp-
haflega verið skift í fjóra kafla eftir fjórðungum,
er eðlilegt f sjálfu sjer, og að svo hafi verið, stirk-
ist mikið við skinnbókarbrot það, sem kallað er