Eimreiðin - 01.05.1898, Blaðsíða 62

142
nokkrum af hinum elztu kvæðum norskra og íslenzkra skálda«.
Næstu ár þar á eptir hjelt hann enn áfram vísindarannsóknum
sínum og fjekk til þess töluverðan styrk, en vann að öðru leyti
fyrir sjer með kennslu, unz hann 1887 var jskipaður bráðabrigða-
kennari (midlertidig Docent) við báskólann í norrænni tungu og
bókmenntum, fyrst til þriggja ára, en síðan (1890) um óákveðinn
tíma. I.þeirri stöðu hefur hann verið síðan, unz hann nú hinn
29. marz þ. á. var af konungi skipaður aukaprófessor (Professor
extraordinarius) við háskólann með sömu launakjörum sem aðrir
reglulegir háskólakennarar. Skömmu siðar (15. apr. þ. á.) var
hann kosinn fjelagi i »Hinu danska vísindafjelagi« og hefur hann
þannig hlotið þá hæstu viðkenningu, sem Danir geta veitt vísinda-
mönnum sínum. Hann hefur í mörg ár verið í stjórn «Hins
islenzka bókmenntafjelags« og »Utgáfufjelags norrænna fornrita«
og i fornritanefnd »Hins konunglega norræna fornritafjelags.« —
7. nóv. 1885 kvæntist hann danskri konu, Emmu Herazcek, dóttur
hirðsverðskriða H. í Kaupmannahöfn, og eiga þau einn son, er
Jón heitir, eptir föðurafa sínum.
Það yrði löng skrá, ef telja ætti upp öll rit og ritgerðir dr.
Finns. Pegar á stúdentsárum sínum tók hann að fást við útgáf-
ur af fornritum vorum, og síðan hefur hann svo að segja á hverju
ári gefið út eitt eða fleiri af þeim. Hann hefur þannig gefið út
Reykdælu og Valla-Ljótssögu (1881), Svarfdælu og Þorleifs þátt
jarlsskálds (1883), Eglu (1886—88, og aðra útgáfu af sömu sögu
með skýringum á þýzku 1894), íslendingabók (1887), Snorra Eddu
III, 2 (skáldaæfir, 1887), handútgáfu af Sæmundar Eddu fyrir
Þjóðverja (Eddalieder, 1888—90), ljósprentaða útgáfu af sama riti,
ásamt prófessor L. Wimmer (Codex regius 1891), Hauksbók, ásamt
varaprófasti Eiriki Jónssyni (1892—96), Heimskringlu (1. hepti kom
út 1893 og síðan hefur komið út eitt hepti á hverju ári, en verk-
inu er enn ekki lokið), Brot úr Kringlu og Jöfraskinnu (1895),
Brot úr Sæmundar Eddu (1896) og Ferna forníslenzka rímna-
flokka (1896). Auk þess hefur dr. Finnur samið skýrslu um hand-
ritasafn Bókmenntaljelagsins II, 2. (1885), Agrip af bókmenntasögu
íslands (1891—92), Stutta íslenzka bragfræði (1892), Fornnorska og
forníslenzka bókmenntasögu (I. bindi kom út 1894 og síðan hefur
kemið út II, 1 [1895] °g 2 [1:897], en verkinu er enn ekki
lokið) og mesta sæg af ýmiskonar ritgerðum í tímaritum og öðrum
safnritum, einkum i »Arkiv för nordisk Filologi« og »Aarb0ger
for nordisk Oldkyndighed og Historie.«
Það, sem einkum einkennir útgáfur dr. Finns af fornritum
vorum, er, hve »praktiskar« þær eru og hentugar til afnota við
vísindalegar rannsóknir. Það er ekki nóg með það, að hand-
ritunum sje stranglega fylgt, þau greind og gildi þeirra metið,
heldur fylgja og jafnan fróðlegar athugasemdir, vísnaskýringar,
tímatal, samanburður við eldri útgátur og margt fleira, sem fræði-
mönnum er harla kærkomið. Langflestar af ritgerðum dr. Finns
lúta að rannsóknum á fornum skáldskap og braglist, en sumar
þó um ýmislegt annað. Einna mest kveður að ritgerðum hans