Eimreiðin - 01.05.1898, Blaðsíða 42

122
boðliðinn aptur og bað marskálkinn að koma inn í borðsalinn,
þar sem hans hátign og Berthier hershöfðingi vóru þegar seztir
undir borð.
Jafnskjótt og Lefebvre kom inn úr dyrunum, sneri keisarinn
sjer við, breiddi út arma sína á móti honum, eins og hann ætlaði
að faðrna hann að sjer, og mælti kátbroslegur í bragði:
»Góðan daginn, góðan daginn, hertogi góður!«
»En, yðar hátign, hvernig.......«
»Komið þjer nær hertogi góður! Hvernig getur yður dottið i
hug, hertogi góður, að standa kyr þarna út við dyrnar? Komið
þjer hingað, hertogi góður, og setjið yður við hliðina á mjer.«
Lefebvre vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið, og settist við
hið ríkmannlega dögurðarborð með viðlíka bragði og maður, sem
finnst með sjálfum sjer, að verið sje að leika á hann, en hefur þó
ekki almennilega hug til að mæla á móti.
Keisarinn ljet þó ekki vandræðasvip marskálksins fá agnar ögn
á sig, heldur hjelt áfram að kalla hann »hertoga« í annari hverri
setningu, og brýndi að lokum raustina og sagði:
»Heyrið þjer, hertogi minn góður, það hefur úr áreiðanlegum
stað borizt mjer til eyrna, að yður þyki so dæmalaust gott súkku-
laði. Segja menn þetta satt? Þykir yður súkkulaði í raun og veru
so íjarskalega gott, hertogi góður?«
»Já, yðar hátign, en ..'..«
»Rjett, hertógi góður! Það gleður mig að sagan er sönn. Því
miður get jeg ekki boðið yður bolla af súkkulaði við þennan
dögurð. Jeg var að hugsa um það í morgun, en gleymdi að segja
matreiðslumanninum það. Aptur er mjer sönn ánægja í því að
rjetta yður pundsfjórðung af ágætis súkkulaði frá þýzka kryddsal-
anum i Danzig . . . Það var sannarlega fallega af sjer vikið af
yður að vinna þá borg, og mjer hefur því hugkvæmzt, að það
væri sanngjarnt, að þjer fengjuð eitthvað týrir ómakið, þó það
aldrei verði nema — ein súkkulaðikaka«.
Að svo mæltu stje keisarinn með kankvíslegu brosi undan
borðum, gekk að skattholi sínu og tók úr því lítinn böggul af-
langan, er silfurpappír var vafið utan um, og rjetti hann að Lefebvre
með þessum orðum:
»Hertogi góður! Mjer hlotnast hjermeð sá heiður, að rjetta
yður vel veginn pundsfjórðung af ósviknu súkkulaði, og vona jeg
að þjer látið svo lítið að þiggja þessa litilfjörlegu gjöf mina. Með