Eimreiðin - 01.09.1903, Blaðsíða 56

2IÓ
og þú Hermes, ábataguð! hvaðan eru þessi ógrynnin öll ai gull-
inu! eða er mig að dreyma þetta? ég er hræddur um að ég finni
ekki nema eintóm kol, þegar ég vakna. Nei, nei, það er þá.
mótað, skínandi gull, rautt og þungt og ljómandi fagurt á að líta.
Ó gull! sem dauðlegum ert hugljúfasta hnossið!
Pví þú lýsir sem logandi eldur bæði á nóttu og degi. Kom þú,.
sem ert elskulegast og yndislegast af öllu, sem til er. Nú fer ég
að trúa því, að Sevs hafi líka einhvern tíma orðið að gulli. Hver
er sú yngismey, sem ekki mundi fúslega opna kjöltu sína fyrir
svo fríðum elskara, þegar honum rigndi ofan í gegnum þakið?
42. Ó Mídas,1 ó Krösos og þið helgu hofgjafir í Delfum,.
þið eruð svo sem ekkert í samanburði við Tímon og hans auðæfi.
Jafnvel Persakonungur kemst ekki í samjöfnuð við hann. En þig,
gref mitt og þig, minn kæri geitskinnsstakkur helga ég Pani2 að-
gjöf eins og tilhlýðilegt er. En alt þetta akurlendi mun ég nú
sjálfur kaupa og byggja mér turn yfir fjársjóðinn, mátulega rúm-
góðan fyrir sjálfan mig einan. Og þegar ég er dauður, ætlast ég
til að hann verði legstaður minn. En þetta skal gilda sem sam-
þykt og órjúfandi lög fyrir alla mína komandi æfi: Ekkert sam-
blendi að hafa við nokkurn mann, engan að þekkja og fyrirlíta
alla; vinátta, gestfélagsskapur, kunuingsskapur, meðaumkunarsemi,.
alt þetta metist sem einber hégilja; að aumkast yfir þann, sem
grætur, og bjarga þeim, sem nauðstaddur er, skal teljast glæpur
og kollvörpun góðra siða. Einn skal ég lifa fyrir mig eins og
úlfarnir og ekki vinfengi hafa við nokkurn mann nema Tímon.
43. Allir aðrir eru óvinir mínir og svikræðismenn, og viður-
stygð að koma nálægt nokkrum þeirra, og þó ekki sé meira en
það, að ég sjái einhvern, þá sé dagurinn óheilladagur. Mennirnir
skulu í mínum augum vera sem eirlíkneski eða steinstyttur. Hvorki
mun ég taka á móti kallara frá þeim eða semja við þá nokkur
grið. Pessi útberja skal vera landamerki milli mín og þeirra.
Ættbræður, kynbræður, sveitutigar, föðurland, alt þetta verði héð-
an af tóm og marklaus nöfn, sem heimskingjum einum þykir til
koma. Tímon einn skal vera ríkismaður, hann einn skal fyrirlíta
1 Mídas var konungur í Frygíu, honum veitti Díónýsos þá ósk hans að alt,.
sem hann snerti, varð að gulli.
2 Pan er sveitaguð og hjarðguð.