Eimreiðin - 01.09.1903, Blaðsíða 29

189
burstahögginu, sem þýddi að nú átti hann að snúa sér á hina
hliðina. Svo skoðaði Deesa á honum fæturna, rannsakaði augun
og sneri við stóru eyrunum, til að gæta að, hvort ekkert væri
að. Að loknu baði gengu svo báðir heim, Moti Guj, svartur og
gljáandi, veifandi 12 feta langri grein í rananum, og Deesti hnýt-
andi upp sitt eigið langa, vota hár.
Lífið gekk rólega og vinnan var vel borguð, þangað til Deesa
fór aftur að langa til að taka sér duglega neðan í því. Hann lang-
aði á túr. Honum fanst þessir smásopar, sem ekkert gagn gerðu,
taka úr sér alla dáð og dug.
Hann fór því til bónda og sagði grátandi: »Móðir mín er
dáin*.
»Hún dó meðan við vórum að rækta síðasta blettinn á und-
an þessum, og hún dó einu sinni áður, síðastiiðið ár, meðan þú
varst í vinnu hjá mér», sagði bóndinn, sem kunni lagið á þarlend-
um mönnum.
»Þá er það móðursystir mín, en hún var mér eins góð og
hún hefði verið móðir mín«, sagði 'Deesa, og grét nú að meir.
«Hún hefir eptirlátið sér átján smábörn, sem alls ekkert hafa að
lifa af, og það er ég, sem verð að seðja litlu magana þeirra«,
sagði Deesa og lamdi höfðinu við gólfið.
»Hver færði þér fréttina?« spurði bóndi.
»Pósturinn«, sagði Deesa.
»Hér hefir ekki komið póstur alla vikuna«, sagði bóndi, »farðu
aftur til vinnu þinnar«.
»Voðaleg drepsótt er komin upp í þorpi mínu og allar konur
mínar eru dauðveikar«, hrópaði Deesa, og tárin streymdu nú af
augum hans.
»Kallið þið á hann Chihun, sem kom frá þorpinu hans Deesa«,
sagði bóndinn. »Chihun, á þessi maður konu?«
"Hann Deesa!« svaraði Chihun, »nei, það mundi ekki ein
einasta kona í þorpinu okkar vilja líta við honum, þær mundu
fyr giftast fílnum«, og Chihun fussaði. Deesa grét og öskraði.
»Hættu þessu eða þú hefir verra af«, sagði bóndi, »og farðu
nú til vinnu þinnar«.
»Nú skal ég segja heilagan sannleikann«, orgaði Deesa alt í
einu. «Eg hefi ekki verið fullur í tvo mánuði. Mig langar til að
fá frí nokkra daga til þess að geta drukkið mig fullan í næði,