Eimreiðin - 01.09.1903, Blaðsíða 50

210
prettaður, þar sem hann heldur að þú eftir hans vilja gerir alla þá
ríka, sem hann álítur þess maklega?
Auður. Jú, og það er honum þá reyndar mátulegt, góður'
inn minn! hann veit það að ég er blindur og sendir mig samt til
að leita upp það, sem er svo torfundið og horfið burt úr heim-
inum fyrir löngu; þó ég væri eins skarpskygn og hann Lýnkevsþ
þá mundi það samt ekki vera hægfundið, svo óglögt er það og
örsmátt. Og með því nú að fátt er til af góðum mönnum, en
mesti fjöldi af hinum vondu, og þeir ráða öllu í borgunum, þá
lendi ég öllu auðveldlegar innan um hina síðari og verð veiddur
í netjum þeirra.
Hermes. En hvernig víkur því við, að þér veitir svo hægt
að flýja, þegar þú yfirgefur þá, og sér þó ekki veginn?
Auður. Eg verð þá einhvernveginn svo skygn og fótfrárr
en ekki nema rétt í þann svipinn, þegar ég flý.
26. Hermes. En svaraðu mér nú líka upp á þetta, hvern-
ig á því stendur. þar sem þú — satt að segja — ert blindur,
fölur yfirlits og þunglamalegur, að samt skuli svo margir vera
ástfangnir í þér og allra augu mæna eftir þér? þegar þeir fá þig,
þykjast þeir sælir, en þegar þeir missa þig, þykir þeim sér ekki
líft. Veit ég þá menn, sem elskuðu þig svo ólánlega að þeir,
eins og skáldið segir, »steyptu sér ofan fyrir flughamra í hyldýpis-
haf«, einungis af því þeir héldu að þú litir þá fyrirlitningar augum,
þar sem þú þó í rauninni hafðir alls ekki séð þá. Að öðru leyti
þykist ég vita, að, ef þú antiars þekkir sjálfan þig, þá munirðu
vera mér samdóma um það, að það sé vitfirrings háttur að leggj-
ast svo tryllingslega á ástarhugi við annan eins karl og þig.
27. Auður. Heldurðu þá að ég komi þeim fyrir sjónir eins
og ég er, svona blindur og haltur og með' þeim öðrum lýtum,
sem á mér eru?
Hermes. Lví ekki það? Peir mættu þá líka sjálfir allir
saman vera blindir eins og þú.
Auður. Ekki blindir, minn kæri! en hitt er það, að hugskot
þeirra er þokuvafið af fávizkunni og villunni, sem nú ráða ríkast
í heiminum. Svo hefi ég líka sjálfur, til þess að sýnast ekki með
öllu ófrýnn, látið fyrir andlit mér hina yndislegustu grímu, sem
1 Lýnkevs var einn af Argóarförum (Argónátum) og sá hann í gegnum holt
og hæðir; er því til hans jafnað um skarpskygni.