Eimreiðin - 01.09.1903, Blaðsíða 31

I91
»Vertu rólegur, Skógarsvínið þitt, Chihun er húsbóndi þinn í
tíu daga. Og kveddu mig nú, allra bezta dýrið mitt, Gimsteinn
allra skapaðra fíla, Perla hjarðanna, haltu hinni dýrmætu heilsu
þinni; vertu dygðugur; og vertu nú sæll!«
Moti Guj vafði rananum utan um Deesa og sveiflaðí hon-
um tvisvar upp í loftið. Pannig fór hann nú að því að kveðja
mennina.
»Nú mun hann vinna«, sagði Deesa við bóndann. »Má ég
svo fara?« Bóndi kinkaði kölli og Deesa hvarf inn í skógana.
Moti Guj hélt af stað til að rífa upp stubba.
Chihun var mjög góður við hann, en þrátt fyrir það var hann
leiðindafullur og hryggur. Chihun gaf honum alls konar góðgæti
og klóraði honum og kjassaði hann; og á kveldin lék litli dreng-
urinn hans sér við fílinn og kona hans kjassaði hann og kallaði
hann augasteininn sinn, en Moti Guj var piparsveinn að náttúru-
fari eins og Deesa, og hann skildi ekki í ánægju heimilislífsins.
Hann þráði ljósið í sínum heimi — fyllitúrana og svefninn á eftir,
harðýðgislega barsmíðið og ofsalegu blíðulætin á eftir.
Eigi að síðurvann hann dyggilega og bónda furðaði. Deesa
hafði farið víða og loks mætti hann brúðfylgð úr þorpi sínu; hann
slóst í förina og drakk og dansaði og dublaði þangað til hann
gleymdi öllu um tíð og tíma.
Morgunn hins ellefta dags rann upp og enginn Deesa kom.
Moti Guj var leystur, til að fara til vinnu eins og vant var. Hann
fullvissaði sig um að hann væri laus, leit í kringum sig, ypti öxl-
um og labbaði svo af stað í makindum, eins og hann ætti erindi
annarstaðar.
»Nei, nei. komdu tilbaka*, hrópaði Chihun, »komdu tilbaka
og settu mig á hálsinn á þér, Ógæfuborna fjall, komdu tilbaka
Ljómi hlíðanna. Prýði alls Indlands komdu til vinnu, eða ég
skal lemja hverja einustu tá burt af feitu framlöppinni þinni!«
Moti Guj rumdi ofur-spaklega, en hlýddi ekki. Chihun hljóp
því á eftir honum með reipi og náði honum. Moti Guj lagði
kollhúfur og Chihun vissi vel hvað það þýddi, þó hann reyndi að
afstýra því með því að setja hart á móti hörðu.
»Láttu mig ekki sjá neitt af heimskupörum þínum«, sagði
hann. »Til jötunnar þinnar Tindabikkjan þín!«
»Hrrump!« sagði Moti Guj, og það var alt og sumt—það og
kollhúfurnar.