Eimreiðin - 01.09.1903, Blaðsíða 27

í87
lokum til einhverra umbóta á hagskjörum vorum. í raun réttri
er hann einn hinna þörfustu þjóna hins almáttuga, og allar hans
herfilegustu skapseinkunnir hverfa, þegar vér athugum, hversu
nauðsynlegur hann er í fyrirkomulagi náttúrunnar — eins og heilsu-
samlegt eggjunarbrýni til framkvæmda, og sem mótstöðuafl til að
vekja manndáð og rögg hverrar sálar. Að réttu lagi er djöfullinn
ómissandi hjástoð drottins og útvalið verkfæri. Og svo vér töl-
um heimspekilega eða á mýstiskan hátt, þá er jafnvel tilvera djöf-
ulsins full guðs nálægðar.
Guð, sem alt í öllu, skoðaður eins og alræðisvald breytninnar,
er í sjálfu sér hvorki hið illa né góða; en alt fyrir það er hann í
hinu góða, en einnig í hinu illa. Hann yfirtekur bæði ilt og gott.
Guð er í vextinum og í hnignuninni; hann opinberar sig í lífinu
og hann birtist í dauðanum. Hann má finna í ógnum stormsins
og í blíðu góðviðrisins. Hann býr í háleitum eftirlöngunum, og í
sælumeðvitund góðrar viðleitni. En hann vitjar vor líka í afleið-
ingum illra athafna. Pað er rödd hans, sem fylgir vondri með-
vitund, og hann er með í bölvun ranglætisins, og í þeim skilningi
er hann nálægur í sjálfu hinu illa. Jafnvel hið illa, freisting og
synd, verkar til góðs: Kennir oss. Og hann, sem eyru hefir að
heyra, augu til að sjá og hugsun til að skilja, getur lært að lesa
sér lærdóm til uppbyggingar út úr sjálfri tilveru hins illa — lær-
dóm, að það þrátt fyrir allar ógnir, sem það vekur, er vissulega
eigi áhrifaminna eða guði ósamboðnara en háleitar fyrirmyndir
fullkominnar breytni. M. J.
Sögur frá Indlandi.
Eftir RUDYARD KIPLING.
Uppreisn fílsins.
Einu sinni fyrir mörgum árum var bóndi á Indlandi, sem vildi
ryðja skóglendi allmikið til kaffiræktunar. Pegar hann nú hafði
látið höggva öll trjen og brenna burtu alt kjarrið, stóðu þó trjá-
stubbarnir eftir með rótunum. Dýnamit er dýrt og seinlegt að