Eimreiðin - 01.09.1903, Blaðsíða 71

231
til að gegna löggjafar- eða dómsstörfum (bls. 59 og 62). Þetta má
til sanns vegar færa um dómstörfin, þó líklega hafi þar ekki verið val-
ið af handahófi einu; en því fór fjarri um löggjafarstarfið. í lögrétt-
unni áttu goðarnir einir atkvæðisrétt. Og að því leyti sem átt gæti
verið við ráðunauta þeirra þar, þá munu það hafa verið vissir á-
kveðnir, lögfróðir menn, og auk þess komst sú skipun að vorri skoðun
ekki á fyr en í byrjun 11. aldar.
Höf. brýnir mjög fyrir mönnum, hve það sé áríðandi að menn-
leggi rækt við tungu sína og er það í alla staði satt. Vér vonum að
hann láti sér því framvegis ant um að skipa eignarföllum og eignar-
fornöfnum sjaldnar á undan þeim nafnorðum, sem þau eiga við, en
hann hefir gert í þessari bók sinni, því slíkt er dönsk orðaskipun, en
ekki íslenzk (t. d. bls. 256: »fullnægja þjóðernislögmálsins fyrsta og
æðsta boðorði« f. fullnægja fyrsta og æðsta boðorði þjóðernislögmáls-
ins; »þekkja sitt gildi og sínar kröfur« f. þekkja gildi sitt og kröfur;
»byggja sína trú og sfna von« f. byggja trú sína og von; »lífsins feg-
urstu gæði« f. fegurstu gæði lífsins o. s. frv.).
Þá er loks komið svo að farið er að halda fyrirlestra yfir sögu
landsins í sjálfum höfuðstaðnum, enda var mál til þess komið. Og
byrjunin hefir tekist vel, hvort sem litið er á fyrirlestrana sjálfa eða
hvernig þeir vóru sóttir. Það var jafnan húsfyllir í stærsta samkomu-
sal bæjarins meðan þeir vóru fluttir og mönnum þótti mikið til þeirra
koma. Þeir, sem ekki hafa átt kost á að heyra þá, geta nú kynt sér
þá í þessari bók, enda efumst vér ekki um, að hún verði mikið keypt
og lesin, því hún er vel þess verð. Kostirnir eru yfirgnæfandi yfir
gallana, enda stendur öll frumsmfð til bóta. Og það er vonandi að
þessum fyrirlestrum verði haldið áfram, því þeir geta haft mikil og holl
áhrif á þjóð vora.
V. G.
ÍSLENZK SÖNGLÖG fyrir fjórar karlmannaraddir. Samið hefir
Sigftís Einarsson. Khöfn 1903 (Sig. Kristjánsson). — Sönglög þessi
eru 12 að tölu. Kvæðin, sem prentuð eru undir lögunum, eru þessi:
1. ísland (Þú álfu vorrar yngsta land) eftir Hannes Hafstein; 2.—3.
Haust (Alt fram streymir endalaust) og Gröfin (Hvar er í heimi hæli
trygt) eftir Kristján Jónsson; 4. Á Sprengisandi (Ríðum, ríðum og rek-
um yfir sandinn) eftir Grím Thomsen; 5. Morgun-lofsöngur (Lofið guð!
Nú ljómar dagur) eftir Valdimar Briem (þýtt úr dönsku); 6. Kvöldljóð
(Kvölds í blíða blænum) eftir Birgittu Tómasdóttur; 7. Staka (Þó að
kali heitur hver) eftir Vatnsenda-Rósu; 8. Hin dimma, grimma hamra-
höll eftir Gísla Brynjúlfsson; 9. ísland (0, fögur er vor fóstuijörð) eftir
Jón Thoroddsen; 10.—12. Er æðir stormur (þýtt úr norsku), Pektir
hljómar (þýtt úr sænsku) og Nóttin er hnigin (þýtt úr sænsku) eftir
Bjama Jónsson frá Unnarholti.
Fröken Amélié Bjamov, sem er mjög mikils metin kenslukona í
sönglist og hljóðfæraslætti hér í Höfn, kemst svo að orði um sönglög
þessi: »Ég hefi nákvæmlega athugað »íslenzk sönglög* eftir Sigfús
Einarsson (1. hefti). Skoðun mín er sú, að þau hafi að geyma mikla
sanna fegurð og skáldskap í hljóðfalli og hljómi (ægte Skonhed og