Eimreiðin - 01.09.1904, Blaðsíða 23

suðurgermönsku fornþjóða, út yfir alt víðáttumikla sléttlendið og út yfir
aðskiljandi höf, — í sannleika feiknamikið afreksverk.
Árið 1886, dánarár vors kæra konungs, Lúðvíks II, varð ég fyrir
hinum fyrstu óafmáanlegu áhrifum af Konráði Maurer; það var heima
hjá afa mínum Carl von Prantl í Múnchen í forsælu hins risavaxna
kastaníutrés í aldingarði okkar bak við St. Lúðvíks kirkju, sem allir
þeir, er til Munchen hafa komið, munu kannast vel við. Miklu eldri
menn en ég muna ekki til að þeir hafi nokkru sinni séð öllu gagn-
andríkari, fríðari mann sýnum og mikilfenglegri en Maurer á efri ár-
um hans, meðan hann enn var
fullhraustur andlega og líkamlega.
Maurer bar aldrei neina yfirhöfn;
hann var þá í sams konar fötum
og hann ber á öllum þeim mynd-
um, sem eru í þessari grein og
ég held að ég hafi aldrei séð
hann í öðruvísi hversdagsfötum.
Eitthvað blátt áfram, einfalt, há-
tíðlegt og þó svo einstakt og sér-
kennilegt fyrir Maurer einan, lá í
búningi hans og öllu ytra útliti,
sem fór þessum háa og iturvaxna
manni svo vel, að hver sem átti
tal við hann varð að gleyma bæði
stað og stundu. Þegar er ég
var drengur fanst mér svo sem
ég lifði eitthvað eins og úr æfin-
týri, eins og ég sæti hjá einhveij-
um óendalega vitrum öldungi úr
álfheimum, eða þegar ég síðar
meir, meðfram af áhrifum Maurers,
lét hina norrænu goðafræði fá
kröftuglega á mig eins og opinber-
unargeisla frá germanskri fomöld
og útlegging Gerings af Eddu,
sem Maurer gaf mér, fylgdi mér
á öllum gönguförum, þá þótti
mér sem Óðinn í Vafþrúðnis-
málum eða Grímnismálum væri
orðinn hold og blóð, — og ég
þekki marga af kunningjum hans
og vinum, er fanst hið sama þegar þeir vóm með honum. Þegar hann
mintist á ísland, tindruðu augu hans með enn meiri ljóma en annars
og ógleymandi mætti það öllum verða, sem áttu tal við hann eins-
lega, í hvaða róm hann talaði um Ara fróða og hetjumar { íslend-
ingasögum.
»Fjölð ek fór,
fjölð freistaðak«
gat hann sagt um sig, þótt alt hans líf væri helgað ákafri, alvarlegri
vinnu og fátt eða ekkert á efri árum hans gæti framar slitið hann frá.
Maurer rúmlega fimtugur (er hann hélt fyrir-
lestra sína í Kristjaníu).