Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1904, Blaðsíða 25

Eimreiðin - 01.09.1904, Blaðsíða 25
i85 var hans önnur hönd og bezta vinkona), og yfirgaf hana nú um 8 mánuði, heldur var það líka miklu fremur aðdáanlegt, hversu hann full- komnaði þekkingu sína á íslenzkunni, svo að hann hafði málið alveg á valdi sínu, því að hann hafði að vísu áður komist vel niður í því í Miinchen með bókum Rasks og annarra, áður en hann kyntist hinu lifandi máli nánara í Kaupmannahöfn. Maurer var fyrsti maður ónor- rænn, er mælti við íslendinga á þeirra eigin tungu heima á þeirra eigin eyju og notaði einungis íslenzku í viðskiftum öllum við sína mörgu vini og velgjörðamenn þar. Hver sá, er les ritgjörðir þeirra Hertzbergs og Tarangers um hinn vís- indalega vöxt og viðgang Maurers og störf hans, getur heldur ekki framar verið í neinum efa um að vér höf- um átt víðtækan og yfirgrips- mikinn andans mann þar sem Maurer var. Hann var hagsýnn og djúpskygn mál- fræðingur og kunni fullkom- lega til hlítar, þ. e. viðstöðu- laust fornnorrænu, fornensku, forn- og mið-háþýzku, ís- lenzku, norsku, dönsku, sænsku og ensku, þareð hann af ásetningi rannsakaði öll heimildarrit á frummáli þeirra. Þegar ég svo bæti því við af eigin þekkingu að Maurer hafði mikinn áhuga á og var vel að sér í grískum, latneskum, spönskum, ítölsk- um og frakkneskum bók- mentum og kunni ný-grísku þegar hann var á unga aldri, þá verða menn að undrast í raun og veru rúmgæði heila hans og minni. Lífemi Maurers var líka algerlega þannig háttað, að sem allramestum tíma var varið til rólegrar vinnu. Til þess hjálpaði líka kona hans honum og hafði lag á að víkja sérhverri tmflun úr vegi. Honum var ekki mikið um það gefið að verða tafinn af heimamönnum, en þegar einhver af lærisveinum hans eða hinir og aðrir ungir vísindamenn komu til þess að leita sér yitneskju um eitthvað, þá var hann ætíð við búinn að leggja frá sér vinnu sína og hjálpa öðram mjög svo vingjarnlega. A heimili hans ríkti stranglegasta regla og tímaskipan Mjög árla morg- uns, sumar og vetur, gekk hann að vinnu, og yfirgaf sjaldan, nema er hann gekk til fyrirlestra sinna eða miðdegisverðar, vinnustofur sínar,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.