Eimreiðin - 01.09.1904, Blaðsíða 27

i»7
»Það nafn, er verið hafði fullgott forfeðrum hans, var einnig nógu
gott fyrir hann sjálfan, og hinn rithátturinn á nafni hans, sem hann
varð að láta sér lynda opinberlega, var honum óvinsæll og andstyggi-
legur. Mér var sem ég heyrði titra rödd Erlings Skjálgssonar, er hann
neitaði að taka við jarlsnafninu, af því að forfeður hans höfðu allir
Maurer hálfáttræður.
verið hersar«. Það sem á ytri umgengni Maurers aldrei kom upp á
yfirborðið, hugsanirnar sem bárust um í djúpinu og þessi óánægja með
sig og sínar framkvæmdir, sem er einkennileg fyrir alla mikla andans
menn, það kom oft því ákafar fram í heimilislífinu og í innilegri um-
gengni við nánustu vini hans, og væri hann einu sinni móðgaður, var
hann ósáttgjarn og langrækinn. þegar svo bar undir var kona hans