Eimreiðin - 01.09.1904, Qupperneq 28

188
eins og góður andi, en þrátt fyrir það hafði hið efnisríka líf hans
margt þungbært heimilislíf í för með sér.
þessar hugleiðingar um manngildi Maurers viljum vér svo enda
með stuttu yfirliti yfir æfiferil hans. Drög til þessa æfiágrips eigum
vér ekkju hans að þakka.
Maurer fæddist 1823 t Rínarfalsi og liðu bernskuárin þvínæst far-
sællega; faðir hans var að vísu svo önnum kafinn í köllun sinni og
vísindastörfum, að hann gat ekki sint mikið börnunum (Konráð átti
systur eina, eldri). Móðir hans þar á móti og foreldrar hennar létu
sér einkar ant um velferð barnanna og afi Konráðs bar óþreytandi ást
og umhyggju fyrir dóttursyni stnum. því miður átti það fyrir börnun-
um að liggja, að missa snemma móður sína. Kaldráður kvilli, er hún
barðist gegn í sjö ár, endaði æfidaga hennar, þegar sonur hennar var
á áttunda árinu. Konráð Maurer hallaðist með heitri ást að móður
sinni og alt til síns endadægurs varðveitti hann minning hennar með
þakklátssemi og aldrei mátti honum það úr minni ltða, að hann var
svo snemma sviftur áhrifum móður sinnar.
Árið 1832 var faðir Konráðs Maurers gerður að ríkisstjórnar-
meðlimi á Grikklandi og fór hann þá, aðeins g ára að aldri, með
honum suður þangað. þar varð æfin auðug að stórkostlegum áhrifum
og atvikum; endurminningarnar um veruna á Grikklandi og ferðina
fram og aftur geymdi hann í fersku minni alla sína æfi.
Eftir ekki full tvö ár komu þeir feðgar aftur til Munchen og gaf
Konráð sig nú allan að námi sínu með miklum ákafa og góðum
árangri; gekk í háskólann í Leipzig og síðan t háskólann í Berlín. Að
afloknum prófum sínum ljómandi vel, tók hann þátt í stjórnarstörfum
ríkisins, sem var óskamið hans.
Fyrirskipanir föður hans slitu hann frá stjórnarstörfunum og varð
hann nú kennari í þýzkum lögum við háskólann í Múnchen. Að
þannig var gengið á lífsstefnu hans sveið honum sárt alla æfi, því að,
samkvæmt þunglyndi hans, áleit hann sig ófæran til vísindalegs æfi-
skeiðs. En með járnseigri iðjusemi og dæmalausri sjálfsafneitun vann
hann nú nótt og nýtan dag til þess að fuflnægja kröfum sinnar háu
stöðu.
þegar er hann var að námi í Leipzig gaf hann sig öðru fremur
að germanskri réttarfarssögu, og, er áhugi hans við fyrirlestra Jakobs
Grimms snérist að málfræði og hann brátt hafði fengið nokkra kunn-
áttu í þessum vísindum, sem þá vóru í bernsku, fékk hann löngun til
að yrkja sinn uppáhaldsakur, hinar norrænu heimildir, og í þessari
grein, sem hann svo snemma hafði kosið sér að ástundunarefni, ruddu
störf hans öðrum braut, svo sem kunnugt er orðið. því betur sem
hann komst niður í hinu fornnorræna réttarfari, því sterkari varð löngun
hans til að sækja hinar fornu sögustöðvar á íslandi heim og kynna
sér landið rækilega. Hann var vel út búinn til þeirrar ferðar, manni
er víst óhætt að segja með öllum þeim fróðleik, er í þann tíð var
fáanlegur. Hann hatði og þegar nokkrum sinnum varið réttindi hinnar
fjarlægu eyjar af hlýjum hug, áður en hann lagði upp í ferð sína
þangað. Daginn áður en hann fór drakk hann festaröl sitt og lagði
þá upp með glöðu geði, en þungbært var það heitmeyju hans að sjá