Eimreiðin - 01.09.1910, Blaðsíða 16

172
Skýrt skein á brúnum
og skörpum sviprúnum,
stefnufesta stórlyndi
stjórna myndi.
Hetjulegur höfðingi
— hvass á málþingi. —
Svipaði’ um flest til formanna
foringjanna.
Nefnt verður nafn hans
meðal niðja lands,
er lýðum braut brutu,
sem bezt þeir nutu.
— Féll þar maður margfróður,
maður raungóður
stjórnari sterkur
stórum orðmerkur!
Læt ég ljóð falla.
Leiða vissi’ ég alla
mælgi þér og málanda
»munnræpanda«.
Meistari! hér má
án mærðar sjá,
kennara sinn »Króknefur«
kæran hefur!
II. SKAUTALJÓÐ.
»Að líða á skautum í léttum blæ
er leikur sem hjartað kætir,
er ísabreiðan svo glampandi glæ
og ginnandi sjónum mætir.
Pað liðkar og stælir og léttir vorn hug
og lífgar vorn metnað, er þreytum flug
við vindinn, og verðum fyrri,
sem veslist hann upp eða kyrri.
Svo látum nú sjá, hvað land vort á,
og sýnum enn, hér séu menn
með stælta leggi og stolt í neggi,
með bringu hvelfda og brá óskelfda,
sem hrasa eigi á hálum brautum,
sem hika eigi né gugna í þrautum,
en keppa hraustir að frelsi og frama,
og frýjulaust munu verja hið sama.
Fram drengjalið, nú drýgjum skrið.c
Peir búast. Og sjá! Nú er bending gefin.
?éir bresta við þá, og nú tíkka skrefin.
í svellinu dynur sá syngjandi hvinur!