Eimreiðin - 01.09.1910, Blaðsíða 19

175
arnir voru teknir til fyrirmyndar, menn bjuggu sér til vængi í
líkingu við fuglsvængi og hugðu, að þeir á þann hátt gætu leyst
þrautina.
Elzta tilraun í þessa átt, sem nokkurnveginn áreiðanlegar sög-
ur fara af, var gjörð á Skotlandi 1510 af ítölskum munk. Hann
hafði gert sér 2 vængi úr fuglsfjöðrum og bauð Jakobi konungi
IV. og hirðmönnum hans að vera viðstaddir ákveðinn dag og
horfa á sig fljúga. Hann sté upp á háa víggirðingu og ætlaði
sér að hefja flugið þaðan. Pegar hann var kominn þangað upp,
þandi hann út vængina og stökk fram af víggirðingunni, — en
fluginu náði hann ekki, heldur steyptist til jarðar og lenti í sorp-
haug nokkrum og fótbrotnaði. Kendi hann því um, að fjaðrirnar
í vængjunum hefðu ekki verið af nógu góðum flugfuglum.
Árið 1617 gjörði annar munkur í Tiibingen líka tilraun; hann
hafði búið sér til vængi úr bókfellsskinni. I fyrsta sinni þegar
hann reyndi að fljúga með þeim, féll hann til jarðar og beið bana.
Frakkneskur maður, Marquis de Bracqueville, bjó sér til
fjóra vængi, bæði á hendur og fætur. Reyndi hann þá í París 1742,
Eftir því sem frá er skýrt, hafa vængirnir létt undir hann; samt
sem áður mistókst tilraunin alveg, hann féll í Signu og lenti á bát
og fótbrotnaði.
Ymsar fleiri tilraunir voru gerðar í þessa átt á þessum árum
og margir hugvitsmenn komu fram með tillögur og uppástungur
til að leysa þrautina.
En alt var þetta á litlum rökum bygt, aðeins fálm út í loftið,
er bar vott um mestu vanþekkingu á undirstöðu-atriðum flugsins.
Enda var eðlisfræðin og vélafræðin svo skamt á veg komin í þá
daga, að engar líkur voru til, að þrautin yrði leyst þá.
Loks komu loftbelgirnir til sögunnar; þá opnaðist nýr vegur
til að svífa um loftið, og allar tilraunir gengu í þá áttina í langan
tíma, að bæta loftbátana og fullkomna. Á meðan fengu flug-