Eimreiðin - 01.09.1910, Síða 34

Víntekja alls heimsins var árið 1907 um 163 miljónir hektó-
lítra, og nam hún að peningaverði um 2 miljörðum króna. Frakk-
land er mesta vínland heimsins (árið 1875: 83 milj. hektólítra'
1907: 66 milj.); þar næst koma Ítalía og Spánn, Austurríki og
Ungverjaland, Portúgal og Pýzkaland; á Balkanskaganum er og
mikil vínyrkja, þó er hún á Grikklandi ekki eins mikil og að fornu.
í öðrum heimsálfum er allmikil vínyrkja: í Afríku, Alzír og Kap-
landinu; í Norður-Ameríku: Kaliforníu og Mexíkó; í Suður-Ame-
ríku: Argentínu og Chili; í Ástralíu er hún og nokkur, en í Asíu
nemur hún litlu nema í Persíu; þessi vín koma þó sjaldan á ev-
rópiska markaðinn. Vínekrur alls heimsins eru um ich/2 milj.
hektara (þar af eru 8]/3 milj. í suðurhluta Evrópu) og samsvarar
það nálega flatarmáli íslands.
Til samanburðar við tölur þessar mætti geta þess, að sam-
kvæmt landshagsskýrslunum nam verð aðflutts víns (messuvíns,
rauðvíns og annarra vínfanga) til íslands árið 1906 um 67,000 kr.
Eftir því að dæma hlýtur aðflutningsbannið íslenzka að hafa mikil
áhrif á heimsmarkaðinn I
II.
Ef mannkynið hefði jafnan fylgt kenningu Konfúsíusar og
lifað einföldu, óbrotnu lífi, sem hann mælti með: etið hrísgrjón,
drukkið vatn og haft handlegginn fyrir kodda, þá væri það ennþá
á dýrastiginu. Pað eru þarfirnar og nautnirnar, sem hafa hafið
það upp. Og svo er um vínnautnina; hún hefir ekki síður en
vínyrkjan komið því á hærra stig.
Hver áhrif vínnautnin (dýrkun Díónýsosar) hafði á Forn-
Grikki, geta menn lesið á íslenzku í goðafræði Stolls. Par segir
svo: »Svo er um neyzlu vínsins, að þar sem hún er jafnaðarlega
í einhverju landi, þá hýrgar og mýkir hún skaplyndi þjóðarinnar,
örvar glaðværð og laðar til ánægjusamlegs félagsskapar. Að
þessu leyti eru einhvers konar blíðindi og ljúfleikur samfara dýrk-
un Díónýsosar, og því var það trú manna, að hann hafi snúið
mönnum til þýðari háttsemi . . . Hann var frömuður sönglistar og
unaðsfullra íþrótta; sjónleika-skáldskapur hófst fyrst af helgihöld-
um hans og dafnaði af þeim til fullkomnunar . . . Slíkt hið sama
hefur myndasmíðislistin og gáfan til hennar glæðst hvað mest af
þeirri lífsgnótt og gleðiblóma, sem var samfara dýrkun Díónýsosar