Bókasafnið - 01.02.1988, Blaðsíða 8

BÓKASAFNIÐ
ásamt svo mörgu öðru, voru brostnir. Það átti einnig við
um samband mitt við eiginmanninn sem var klofinn
milli þjóðar sinnar, siða hennar og sjálfstæðrar hvítrar
eiginkonu. Upp úr jarðskjálftunum hafði ég svo veikstaf
gulu og var einnig þá svo langt leidd að ég var búin að
ákveða að láta brenna mig og senda öskuna til íslands.
í apríl 1971 pakkaði ég aleigunni saman í einakörfu
og hélt áleiðis heim. Ég ferðaðistheim um Bandaríkin og
athugaði hvort einhverja vinnu væri þar að fá. Mér voru
boðnar stöður bæði í Florida og við Comell University
en ég hreinlega varð að komast heim. Þessum kafla ævi
minnar var lokið.
Upp fá bessu verður ísland binn aöalstarfsvettvansur.
Hver voru bín fyrstu störfhér?
Strax eftir heimkomuna sótti ég um starf í Lands-
bókasafni en fékk ekki. Jafnframt var mér tjáð að banda-
rísk bókasafnsfræðimenntun kæmi að litlum notum í
íslenskum almenningsbókasöfnum. Sumarið 1971 vann
ég þ ví sem y firþýðandi bíómynda við sjónvarpið en jafn-
framt því starfaði ég í bókasafni Norræna hússins.
Síðsumars bauð svo Jónas B. Jónsson fræðslustjóri
mér að taka við nýju starfi, stöðu skólabókafulltrúa í
Reykjavík, sem borgarráð hafði samþykkt að koma á fót
í framhaldi af samþykkt ráðsins um að byggja upp skóla-
söfn í borginni. Ég fékk kaffistofu Fræðsluskrifstof-
unnar til umráða og hófst handa. Starfið var algjört braut-
ryðjendaslarf, allt þurfti að móta frá grunni, bókaval,
húsgögn, húsnæði. Það fyrsta var ótrúlega erfitt, engar
bókaskrár voru til svo ég varð að styðjast við Árbók
Landsbókasafns og hinar ýmsu bóksalaskrár sem gáfu
enga mynd af því sem var til. Það reyndist mér því
happadrýgst að fara inn á lager bókaforlaganna og kanna
hvað væri til. Þar voru staflarafbókum sem lítil hreyfing
vai á, svo sem bókum um blóm, dýr og fiska sem strax
voru keyptar upp. Einnig fékk ég oft ómetanlega hjálp
frá kunnugum starfsmönnum bókaverslananna. Smám
saman varð svo til stofnlisti yfir bækur á skólasöfnin.
Jafnframt þurfti að hanna húsgögn í það húsnæði
sem safnið fékk til ráðstöfunar í hverjum skóla. Einar
Sveinsson húsameistari hjálpaði mér við að hanna
trapisulöguð borð sem hægt er að raða saman á marga
vegu, líka hönnuðum við lesbása. Hvort tveggja var
nýjung hér. Ég lagði mikla áherslu á að húsnæðið yrði
sem vistlegast en á þessum árum voru skólamir ótrúlega
gráir og litlausir. Einhvem ríma þegar ég var að velja
gluggatjaldaefni varð Einari að orði: “Æ, góða, viltu
endilega hafa þetta svuntuefni?” Það vildi ég og
“svuntuefnið” hangir enn víða uppi og gleður augað.
Þetta verkefni var verulega skemmtilegt, áhugi
skólamanna var mjög mikill og unnið var af miklum
krafti. Stefnt var að því að setja upp 3-4 söfn á ári og það
tókst. Til þess að spara tvíverknað við skráningu fékk ég
svo nema, Huldu Ásgrímsdóttur, til að skrá eitt safnið á
stensla þannig að hægt væri að fjölga spjöldunum
fyrirhafnarlítið. Við höfðum 20 eintök af hverju spjaldi
og dugðu þau í 6-7 söfn. Þetta var upphafið að Skóla-
safnamiðstöðinni. Húsnæði hennar var fyrst langt og
mjótt herbergi í bakhúsi í gömlu slökkvistöðinni og
bókaverslunina í Stúdentaheimilinu viö Hringbraut og jafn-
framt stóraukiö úrvaliö af ritföngum, reiknivélum og
rekstrarvörum fyrir einkatölvur. Og ekki má gleyma bókunum,
þær finnur þú hjá okkur í þúsundatali. Ef vió eigum ekki
bókina, þá getum viö sórpantaö allar fáanlegar bækur.
Viö höfum opiö frá kl. 9 - 18, og síminn er 27822 eöa 24555
bók/ð.l\ /túdeixtð.
Stúdentaheimilinu viö Hringbraut