Bókasafnið - 01.02.1988, Blaðsíða 10

BÓKASAFNIÐ
10
Um þessar mundir var sett á laggimar nefnd sem átti að
gera áætlun um framtíð greinarinnar og fengnir tveir
ráðgjafar erlendis frá. Þeir lögðu eðlilega aðaláherslu á
að koma á fastri stöðu við greinina þar sem augljóst var
að ekki þýddi mikið að koma með tillögur um hinar og
þessar úrbætur ef enginn væri til þess að hrinda þeim í
framkvæmd.
Það var svo 1975 sem auglýst var fyrsta lektors-
staðan og sóttum við þrjú um stöðuna. Við vorum öll
dæmd óhæf á deildarfundi, höfðum ekkert okkar nægi-
legan árafjölda í námi á bak við okkur. Kom mér þama
í koll hið stutta mastersnám mitt þar sem ekki var miðað
við próf heldur tíma í námi. Deildarforseti bað mig samt
að taka að mér stöðuna til eins árs þar sem von var á
Fulbrightprófessor og einhver fastur starfsmaður varð
að vera til staðar við komu hans.
Árið 1976 tók svo Félagsvísindadeild til starfa og
voru það einróma tillögur allra sem um málið höfðu
fjallað að flytja bókasafnsfræðina þangað. Jafnframt
vom teknar ákvarðanir um sameiginleg námskeið fyrir
deildina, íslenska þjóðfélagið, sálarfræði, tölfræði og
heimspekileg forspjallsvísindi. Þessi sameiginlegu
námskeið tel ég að hafi verið mjög jákvæð, þau tengdu
saman stúdenta sem annars vom í ólíkum fögum. Breyt-
ingar hafa síðar orðið á samfara kröfum nemenda, t.d.
eru nemar ekki lengur skyldugir að taka öll þessi nám-
skeið.
Ég tel það hafa verið ómetanlegt gagn fyrir greinina
að flytjast í nýja deild sem þurfti að sanna sig innan
Háskólans. Allir lögðust á eitt við að vinna að uppgangi
deildarinnar. Ég lagði mig alla fram um að gera námið
heilsteypt sem var gríðarlega erfitt með alla þessa laus-
ráðnu kennara sem vom auðvitað í öðmm störfum og
gátu forfallast með litlum eða engum fyrirvara. Ég hef
því þurft að kenna næstum öll fög og komið hefur fyrir
að ég hef vart verið nema skreflengd á undan nemendun-
um í viðkomandi námskeiði.
Önnur fasta staðan við bókasafnsfræðina var svo
auglýst haustið 1977. Vandamál okkar var það helst að
ekki var til nógu margt menntað fólk. Þeir sem luku
framhaldsnámi erlendis voru sumir ekki með nógu mik-
inn árafjölda í námi eða höfðu ekki áhuga á kennslu. Ég
var því eini fasti kennarinn þar til í janúar 1979 er Daníel
Benediktsson (Andras Jablonkay - áður en hann fékk
íslenskan ríkisborgararétt) kom hingað sem gistilektor.
Hann var svo ráðinn 1980. Haustið 1985 fékk ég dós-
entsstöðu en um hana er hægt að sækja eftir 5 ára lektors-
starf.
SíðasUiðið haust fengum við þriðja fasta kennarann
og eigum auk þess von á gistiprófessor frá Bandaríkj-
unum í janúar 1988 svo að hjá okkur er engin stöðnun!
Fræðigreinin hefur tekið miklum breytingum þessi
16 ár sem ég hef kennt við Háskólann. Nú er hægt að taka
greinina, sem heitir nú bókasafns- og upplýsingaffæði,
til 90,60 eða 30 eininga auk þess sem skólasafnvörðum
er boðið upp á eins árs nám. 60 einingum í bókasafns-
fræði verða þeir að skila sem öðlast vilja starfsréttindi í
greininni. Námskeiðafjöldinn sem boðið er upp á er í
kringum 30.
Fljótlega eftir að bú ert ráðin að Háskólanum ferðu að
hyggja á frekara nám.
Já, eins og áður sagði lögðust allir á eitt innan
Félagsvísindadeildar að vinna sem mest að uppgangi
hennar. Það voru því gerðar miklar kröfur til menntunar
kennara og ég hafði alltaf óhæfnisdóminn á bakinu.
Haustið 1976 fengust styrkir frá Unesco og ári síðar,
haustið 1977, lagði ég enn land undir fót og stefndi nú til
Chicago þar sem ég hugðist ljúka undirbúningsprófi
fyrir doktorsnám (Certificate of Advanced Study). Mín-
um högum var þá á þann veg háttað að ég var gift Indriða
Hallgrímssyni og áttum við saman einn son, Hallgrím,
sem er fæddur 1974. Indriði starfaði við Háskólabóka-
safn en fékk sig lausan þaðan. Við vorum úti í eitt ár og
heim komin töldum við högum okkar vel komið. Sú var
ekki raunin.
í nóvember 1978 tjáðu læknar okkur að Indriði væri
með ólæknandi krabbamein og tíminn sem hann ætti
eftir væri naumur. Hann lést í janúar 1979 aðeins 34 ára
gamall.
Eftir þetta áfall var ég ekki tilbúin til að hugsa um
áframhaldandi nám en vildi þó ekki leggja það alveg á
hilluna, til þess er ég of þrjósk. Ég fékk að kenna tvöfalda
kennslu eitt misseri og fá frí það næsta. Rannsóknarleyfi
er svo gefið á þriggja ára fresti.
Bókasafnsfræðin var og eina aðalgreinin í Félags-
vísindadeild sem ekki hafði doktor og ég var mér vel
meðvituð um það.
Fyrsta skrefið aftur til meira náms var 3 mánaða
dvöl í Chicago vorið 1981 en þar hafði ég ákveðið að