Dagblaðið Vísir - DV - 10.11.1986, Side 16

16
MÁNUDAGUR 10. NÓVEMBER 1986.
Spumingin
Hver er uppáhaldsmat-
urinn þinn?
Guðrún Ásgeirsdóttir nemi: Nauta-
steik með öllu tilheyrandi og það
væri nú ekki verra að fá öl með.
Krístín Grétarsdóttir nemi: Mér
finnst nautasteik langbest og ég fæ
hana nokkuð oft.
Kristján Sævarsson nemi: Grillaður
kjúklingur skarar fram úr öðru, bæði
bragðgóður og ódýr.
Sturla Sigurðsson nemi: Kalkúnn er
það besta sem ég fæ eins lengi og ég
fæ eitthvað að drekka með honum.
Ég fæ hann þó örsjaldan, nánast
eingönu á stórhátíð eins og jólunum.
Oddgeir Oddgeirsson: Hamborgari
og franskar er æðislega gott og það
langbesta sem ég fæ. Það er líka
ekkert dýrt, alla vega ekki ef maður
fær sér þetta bara annan hvem dag.
Sigurður Hannesson: Ég á mér nú
engan sérstakan uppáhaldsmat en
ætli mér þyki hangikjöt ekki einna
skást en ég fæ það bara á hátíðis-
dögum.
Lesendur
Messa í Dómkirkjunni
Sr. Þórir Stephensen skrifar:
í DV á þriðjudaginn, hinn 4. nóv-
ember, var lesendabréf, þar sem að
mér er sneitt og minni gjörð í við-
kvæmri fyrirbænarguðsþjónustu í
Dómkirkjunni vegna leiðtogafund-
arins hér þann 12. október síðastlið-
inn. Þar er að því fundið að ég hafi
ekki beðið fyrir Gorbatsjov, aðeins
fyrir Reagan. Bréfið, sem er ritað af
Þorgeiri Kr. Magnússyni, ber þess
glöggan vott hve fólk tekur oft illa
eftir og rangfærir hlutina. Auðvelt
hefði Þorgeiri verið að hringja til
mín út af þessu til þess að vera ör-
uggur að fara með rétt mál. Það
gerði hann því miður ekki.
Fyrirbæn mín fyrir þjóðaleiðtog-
unum var að sjálfeögðu ekki tengd
prédikuninni, eins og Þorgeir segir
þó, heldur var hún flutt frá altari sem
hluti af hinni almennu kirkjubæn.
Það vill svo til að ég geymdi þessa
bæn og bið blaðið að birta hana. Séu
orð mín ekki tekin trúanleg, vænti
ég að hægt verði fyrir Þorgeir að fá
að heyra hjá Ríkisútvarpinu segul-
bandsupptöku af þessu.
En sá hluti bænarinnar, sem fund-
inum var helgaður, hljóðaði svo:
„Vér biðjum hér sérstaklega fyrir
þeim Mikhail Gorbatsjov og Ronald
Reagan og ráðgjöfum þeirra og sam-
starfsmönnum á leiðtogafundinum
hér í Reykjavík, að þú gefir þeim
anda bróðurkærleika og friðar. Vér
biðjum að viðræður þeirra megi leiða
til góðá fyrir mannkyn allt, að af-
vopnun megi brátt hefjast, að friðar-
líkur megi fara vaxandi og allir
menn megi skynja að þeir eru þín
böm og eiga þess vegna sama rétt
til lífsins og gæða þess. Já, gef, fað-
ir, frið á jörðu, að vér megum öll,
sem vaxin erum, koma þannig fram
að bömin geti fundið öryggi í lífinu
og horft vonglöðum augum fram á
leið.“
Mikill misskiiningur hjá Þorgeiri og rangfærsla.
Þjófnaður við
barnaheimilin
Áhyggjufull móðir skrifar:
Ég vil bara vara mæður við þjóf-
um er þær em að fara á bama-
heimilin með bömin sín. Það vill
nefnilega svo til að þegar mæðum-
ar koma akandi og hlaupa með
bömin inn á bamaheimilið em
flestar svo grandalausar fyrir
þessu að þær skilja bílana eftir
opna, kannski með veskinu sínu í
bílnum og ýmsum fleiri verðmæt-
um. Þær hugsa líka eflaust með
sér: „Hvað er þetta, ég þarf ekkert
að læsa bílnum, ég verð aðeins
örstutta stund“. En einmitt á þess-
ari örstuttu stundu getur nefnilega
margt gerst og hefur gerst. Þótt
undarlegt megi virðast þá hefur
þjófriaður verið stundaður einmitt
við þessi skilyrði og hefur margm-
maðurinn farið illa út úr því, ve-
skið horfið, kannski með öllu
tilheyrandi í, svo sem kreditkort-
inu, peningum og jafiivel banka-
bók. Ég veit ekki hvort það er
tíska, og þá sérstaklega fyrir utan
'bamaheimilin í Breiðholtinu, að
stunda þjófnað við þessar aðstæð-
ur, þótt harla furðulegt megi
teljast.
Því vil ég beina því til fólks, sem
er að fara með bömin sín á bama-
heimili og þá sérstaklega til þeirra
sem fara á bamaheimili í Breið-
holtinu, ef það kemur á bíl: „Læsið
þá bílnum ef þið viljið sleppa vel!“
Gleymum ekki
öldmðum
Elín skrifar:
Vil ég byrja á því að þakka fyrir
skrif Ellerts Schram í pistli hans um
heimsókn á elliheimili er birtist í DV
laugardaginn 15. október.
Finnst mér þessi grein styðja þá
staðreynd að við gleymum allt of oft
öldmðum og eigum að sinna þeim
meira einmitt þegar fólk þarfnast
manns mest. Það má ekki henda að
gleyma þeim sem reyndust okkur vel
og sem við áttum allt undir hér áður
fyrr. Það hefur því miður hent mig
oftar en einu sinni í amstri dagsins en
greinin hans Ellerts vakti mig svo
sannarlega til umhugsunar og fékk ég
hálfgerða sektarkennd vegna þess að
hafa ekki sinnt gamla fólkinu meira.
Við vitum öll að aldraðir em félags-
verur rétt eins og við og hafa því
gaman af öllum mannlegum samskipt-
um. Mér finnst mjög leiðinlegt að vita
af öldmðum á elliheimilum sem ég tel
að minnsta kosti sumar of lokaðar
stofhanir. Það hlýtur þó að vera
misjafrit eftir elliheimilum hvað lagt
er mikið upp úr því að gera dvölina
þar sem ánægjulegasta. Legg ég til að
elliheimilin verði opin lengur svo það
verði meira um að vera þar og gesta-
gangur hæfilega mikill. Eg efast ekki
um að aldraðir hefðu mjög gaman af
því.
Einmanaleiki hlýtur að vera eitt það
versta sem hendir mann á lífsleiðinni
því maðurinn hefur mjög gott af sam-
skiptum og félagsskap öllum. Og vil
ég nú hvetja alla til að vera góða við
gamla fólkið, reyna að skilja þarfir
þess og gera því til hæfis. Við eigum
þessu fólki margt að þakka og gleym-
um heldur ekki að það verður ef til
vill einhvem tíma eins ástatt um okk-
ur og þá er of seint að iðrast. Við
verðum jú flest gömul er fram líða
stundir.
þeim til hæfis.“
Einn afruglari fyrir alla íbúa sama stigagangs.
Afruglari og Stöð 2
Sjónvarpsáhorfandi hringdi:
Svo er mál með vexti að ég bý í blokk
og í stigagánginum mínum hefur kom-
ið til tals að kaupa afruglara sameigin-
lega fyrir stigaganginn til að geta horft
á Stöð 2. Síðan ætti kostnaðurinn við
þetta að deilast jafnt niður á alla íbúa
stigagangsins. Málið er bara það að
okkur hjónunum þykir alveg nóg að
hafa ríkissjónvarpið og kærum okkur
því ekki um Stöð 2. Þar af leiðandi
er ansi hart ef við þurfum einnig að
taka þátt í kostnaðinum við Stöð 2
fyrst við höfum engan áhuga á að
horfa á hana.
Mig langar því til að vita hver rétt-
arstaða okkar er í þessu máli; I fyrsta
lagi: Hver er réttur okkar gagnvart
hinum er búa í sama stigagangi ef
þeir vilja fá Stöð 2? Þurfum við virki-
lega að greiða þann kostnað sem þessu
er samfara þó að við viljum ekki nota
það sem við borgum fyrir? Er ekki
hægt að aftengja Stöð 2 í okkar íbúð?.
Jón Gunnarsson svarar fyrir Stöð 2:
Þetta er alveg á hreinu frá hendi
Stöðvar 2, það er bara einn afruglari
fyrir stigaganginn og allir þurfa að
taka þátt í kostnaðinum. Síðan veltur
þetta á samstöðu í tilteknum stiga-
gangi hver niðurstaðan verður.
Aðalreglan er að ef íbúar tiltekins
stigagangs kaupa einn afruglara verða
allir að vera með. Við sérstakar að-
stæður gerum við þó undantekningu
frá þessari aðalreglu og þá sérstaklega
ef um stærri kerfi er að ræða og ef
viðkomandi er til dæmis ekki fluttur
inn í íbúðina, býr langdvölum erlendis
eða er lítið heima, til dæmis sjómenn,
og gefst þar af leiðandi ekki tími til
að horfa á sjónvarp yfirleitt. Þá er
ekki mögulegt að aftengja eitt sjón-
varpstæki því allir geta séð Stöð 2 ef
kerfið er komið á.
Þetta veltur þvi allt á samkomulagi
í viðkomandi stigagangi hvort af-
ruglari verður keyptur með það fyrir
augum að allir taki jafhan þátt í kostn-
aðinum.
Fáviska í vaxtamálum
Lúðvik Eggertsson skrifar:
Bolli Héðinsson, sem til skamms
tíma hefir kallað sig viðskiptafræðing,
geysist nú fram í fjölmiðlum sem hag-
fræðingur og framsóknarmaður. í
þætti um daginnn og veginn síðastlið-
inn mánudag, sem að mestu var lit-
laust mas, opinberar hann favisku sína
um vaxtamál. Hann kvað vexti hér-
lendis vera lægri en í núgrannalönd-
unum. Vextir á Norðurlöndunum og
Bretlandi hafa lengstum verið á bilinu
9-11%. Vextir af viðskiptavíxlum hér
eru um 35% og veitt hafa verið afurð-
alán á þessu ári gegn 70% vöxtum.
Þá segir Bolli að hækka þurfi vexti
á íslandi til að auka spamað. Færustu
menn á sviði hagvísinda hafa sýnt
fram á að ekkert sannanlegt samband
er milli vaxta og spamaðar. Hins veg-
ar er slíkt samband milli tekna og
spamaðar. Jafnframt mælir Bolli að
ekki megi hrófla við lánskjaravísitölu,
sem er þess eðlis að skuld hækkar við
hverja afborgun á henni. Hún hefur
þegar sett mörg heimili á kaldan klaka
og brátt munu íbúðir í einkaeign safri-
ast á fárra hendur. Lánskjaravísitala
er skemmtilegt dæmi um reiknilist
andskotans.