Dagblaðið Vísir - DV - 10.11.1986, Síða 18

18
MÁNUDAGUR 10. NÓVEMBER 1986.
VERKAFÓLK
Okkur á Álafossi vantar duglegt starfsfólk, kon-
ur og karla til ýmissa starfa. Bónuskerfi. Starfs-
mannaferðir. Upplýsingar í síma 666300 strax.
0G HERRAR ATH.
Höfum breytt opnunartíma okkar i vetur.
Mánudaga - miðvikudaga frá kl. 9-5
fimmtudaga frá kl. 9-8
föstudaga frá kl. 9-7
laugardaga frá kl. 10-2.
Tímapantanir í síma 21732.
Qíarsún
REYNIMEL 34
SÍMI 21732
minnir á að umsóknarfrestur um ársdvöl í Banda-
ríkjunum, Kanada, Þýskalandi, Frakklandi,
Danmörku eða Svíþjóð rennur út
15. nóvember.
Allar nánari upplýsingar eru veittar á skrifstofu ASSE,
Brautarholti 4, 2.h., sími 621455.
Opið alla virka daga frá kl. 13.00 til 17.00.
The New Movie
OQLBY STEPEQ ['
Besta spennumynd
allra tíma byrjar bráðlega.
LAUSAR STÖÐUR HJÁ
REYKJAVÍKURBORG
1. Staða forstöðumanns við dagheimilið Hamraborg
v/Grænuhlíð. Staðan veitist frá næstu áramótum.
2. Fóstrur og aðstoðarfólk óskast til starfa við nýtt
dagvistarheimili, Nóaborg v/Stangarholt. Þarverða
starfræktar tvær dagheimilisdeildir og ein leikskóla-
deild. Þeir sem hafa áhuga á að vera með frá
upphafi og byggja upp starfsemi á nýju heimili
tali við Soffíu Zophoníasdóttur forstöðumann í
síma 686351 eða Þórunni Einarsdóttur umsjónar-
fóstru í síma 27277.
3. Fóstrur og aðstoðarfólk óskast til starfa strax eða
eftir samkomulagi á eftirtalin heimili:
Brákaborg v/Brákasund,
Foldaborg í Grafarvogi,
Grandaborg, Boðagranda 9,
Leikfell, Æsufelli 4,
Seljaborg v/Tungusel,
Suðurborg v/Suðurhóla,
Völvuborg, Völvufelli 7,
Ösp, Asparfelli 10,
Rofaborg v/Skólabæ,
Múlaborg v/Ármúla 8a.
4. Aðstoðarmann í eldhúsið í Hálsakoti, Hálsaseli 29,
hlutastarf.
Upplýsingar veita framkvæmdastjóri og umsjónar-
fóstrur á skrifstofu Dagvistar í símum 27277 og 22360
og forstöðumenn viðkomandi heimila.
Umsóknum ber að skila til starfsmannahalds Reykja-
víkurborgar, Pósthússtræti 9, 6. hæð, á sérstökum
eyðublöðum er þar fást.
„Þannig eru þingmenn af eldri gerðinni farnir að krefjast þess að auk sætanna sinna, sem númeringin segir til um,
fái þeir sinn ákveðna ráðherrastól! án þess að hafa vissu um þaö hvort þeim standi ráðherraembætti til boða
yfirleitt."
Ótti við aldahvörf
Ekki er allt sem sýnist, síst í stjóm-
málum sem kannski er heldur engin
ástæða til. Þau em samtengd slíkum
leikfléttum að þeir sem ekki fylgjast
gjörla með daglegum fréttum lands-
mála í fjölmiðlum verða fljótlega
utanveltu þegar stjómmál, svo mikil
þjóðþrifamál sem þau em, ber á
góma.
Sér em nú hver þjóðþrifin! segir
þó margur maðurinn og vísar þá
gjaman til áðumefhdra leikflétta
sem flokkaðar em sem undirmál eða
svik og fals.
Það er þó sönnu nær að margir
þeir sem veljast til stjómmálastarfa
em svo gjörsneyddir umhyggjusemi
fyrir því þjóðhagslega mikilvægi sem
stjómmálin em að starf þeirra er
fyrr en varir fallið í farveg eins kon-
ar lausamennsku sem er stunduð í
takt við tíðarfarið í landinu, stopult
og skrykkjótt.
Hefstyrk-vil sitja
Það er að vonum að landsmenn
staldri við, einmitt nú, í miðjum dar-
raðardansi framboðsfársins. Próf-
kjör eða ekki prófkjör skipta litlu
máli í sjálfú sér.
Þau em þó mun heilbrigðari í nið-
urröðun á framboðslista ef um þau
gilda þau rök að einfaldur meiri-
hluti atkvæða ráði en ekki hið
tvöfalda siðgæði sem felst í því að
festa frambjóðendur sem niðursetn-
inga í ákveðið sæti með númeraröð.
Því fer líkt og við bifreiðaútboðin
alþekktu að sá sem gerir flest til-
boðin í eigulegasta bílinn, hann fær
hann að lokum, ekki þeir sem fara
eftir reglunni: einn maður - eitt til-
boð.
Við slíkar aðstæður, að ákveðið
er að gera frambjóðendur að niður-
setningum með sætaúthlutun er ekki
nema von að þeir renni á lyktina
og láti uppi óskir um „sitt“ sæti -
sem oftar en ekki er efsta sætið.
Það er enda komin upp sú staða í
framboðsmálum, ekki bara hjá ein-
um stjómmálaflokki, heldur flestum,
að þingmenn, núverandi og fyrrver-
andi, hrópa hver í kapp við annan:
„Hef styrk, vil sitja“.
Þannig eru þingmenn af eldri
gerðinni famir að krefjast þess að
auk sætanna sinna, sem númeringin
segir til um, fái þeir sinn ákveðna
ráðherrastól! án þess að hafa vissu
um það hvort þeim standi ráðherra-
embætti til boða yfirleitt.
Einstaka þingmaður er svo utan-
KjaLarinn
Geir R. Andersen
veltu og úr takt við tímann að hann
krefst fyrsta sætisins fýrirfram og
sýnir með því fáheyrða frekju gagn-
vart meðfirambjóðendum sínum og
niðurlægir þá um leið.
Ráðherraskrekkur
Það má með sanni segja að ekki
sé sopið kálið þótt í ausuna sé kom-
ið. Þannig er t.d. farið með niður-
stöður prófkjöra að ekki segja þau
til um það hverjir endanlega verða
valdir sem ráðherrar.
I þessu efni eru flestir, ef ekki all-
ir, íslensku stjómmálaflokkamir á
sama báti. Þegar er farið að gæta
ótta hjá hinum eldri stjómmála-
mönnum sem hingað til hafa talið
gefið að halda gildi sínu sem ráð-
herraefni þegar til stjómarmyndun-
ar kemur, að því tilskildu að þeirra
flokkur eigi aðild að ríkisstjóm.
Það má telja fullvíst að nú sé kom-
ið að einskonar aldahvörfum fyrir
marga þá stjómmálamenn sem áður
þóttu fiillboðlegir til að fylla ráð-
herrastóla.
Það má ennfremur fullyrða að þótt
í þeim prófkjörum og forvölum, sem
annaðhvort em yfirstaðin eða rétt
ólokið, hafi farið fram einhver grisj-
un eða umplöntun, sé prófkjörs-
barátta hreinn bamaleikur miðað
við þá rimmu og ryskingar sem
kunna að eiga sér stað þegar kemur
að vali á ráðherrum.
Það er því mikið í húfi fyrir ís-
lenska stjómmálaflokka að halda
rétt á málum í væntanlegri kosn-
ingabaráttu til að geta sýnt sem
mesta fylgisaukningu.
Það getur riðið baggamuninn um
það hvaða flokkur verður til kallað-
ur til fyrstu stjórnarmyndunartil-
raunar. Og sá flokkur mun varla
gefast upp í þeim tilraunum fyrr en
í fúlla hnefana.
Það segir sig sjálft að tveggja
flokka ríkisstjóm á meiri möguleika
á að útdeila ráðherrastólum en
þriggja flokka stjóm. „Einn flokkur
til ábyrgðar" væri svo sem hentug
lausn og landsmönnum þóknanleg,
svo slælega sem samsteypustjómir
hafa sinnt þjóðarhag og málamiðl-
anir ráðið ferðinni.
En ætli það yrði ekki þungur biti
í hálsi þess flokks sem vaknaði upp
við það að hann væri kominn með
meirihluta á Alþingi íslendinga, svo
ólíklegt sem það virðist?
Það mun því enn verða óska-
draumur hinna íslensku stjómmála-
flokka að fá ekki meira fylgi en svo
að það nægi til að geta haft forystu
um stjómarmyndun í tveggja flokka
ríkisstjóm, en ekki þriggja og alls
ekki eins flokks meirihluta.
Það er óhætt að vanmeta ekki
þann skrekk sem setur að þeim
stjómmálamönnunum sem þykjast
eiga tilkall til ráðherraembættis því
sá skrekkur ér þess eðlis að geta
leitt til jxilitískra ótíðinda.
I Alþýðubandalagi og Alþýðu-
flokki em miklar væringar og
væntingar í senn, einmitt vegna
hugsanlegrar niðurröðunar í ráð-
herraembætti.
í Framsóknarflokknum ber ekki
eins á þessum skrekk enn, vegna
þess að þar em ekki eins margir til
kallaðir og því fáir sem reikna með
að verða útvaldir.
En í Sjálfstæðisflokknum em
hvorki færri né fleiri en tólf kallað-
ir, en í mesta lagi fimm til sex
útvaldir - í tveggja flokka stjóm, vel
að merkja. í þeim flokki er mikið
mannval og verður þar vandinn
mestur að úrskurða um ráðherra-
efni, einkom þar sem það liggur
nokkuð ljóst fyrir að aðeins tveir
núverandi ráðherrar þess flokks
munu halda ráðherraembætti - hinir
verða allir nýir.
Kvennalistinn er enn óskrifað blað
hvað stjómaraðild varðar og er eini
flokkurinn þar sem ekki hefur gripið
um sig ótti við aldahvörf.
Geir R. Andersen
„Það má telja fullvíst að nú sé komið að
einhvers konar aldahvörfum fyrir marga
þá stjómmálamenn sem áður þóttu full-
boðlegir til að fylla ráðherrastóla.“