Dagblaðið Vísir - DV - 23.05.1987, Blaðsíða 15

LAUGARDAGUR 23. MAÍ 1987.
15
„Jæja, það er gott að þetta er búið. Ég er „Almáttugur, það hljóta að vera kennarar „Jæja, ég vona að ég þurfi ekki að lenda „Eg man ekki til þess að hafa nokkurn tíma
orðinn ol gamall og grár til að taka þátt í sem sömdu þetta þróf. Ég nota málið bara í svona hremmingum aftur.“ á ævinni heyrt minnst á önghljóð!"
svona leikjum." til að koma skoðunum mínum á framfæri."
Bergmann niðursokkinn í ís-
lenskuprófið sitt.
„Ég lærði nefnilega hljóðfræðina
á rússnesku og það hjálpar mér lít-
ið í þessu prófi.
Annars finnst mér stafsetningin
auðveld í prófinu og einnig sumir
hlutar málfræðinnar. Aðrir hlutar
hennar sýnist mér felast í einhverj-
um fræðiheitum eða formúlum sem
krökkunum eru kennd, en við hin-
ir, sem ekki erum nýskriðnir út úr
skóla, eigum erfiðara með að henda
reiður á.“
Árni sagði að prófið í heild væri
býsna erfitt og að hann skildi vel
hræðslu unglinganna við sam-
ræmdu prófin.
Þegar kom að þeim kafla prófsins
sem fólst í lesskilningi sem þeir
þremenningarnir áttu að sleppa,
sagði Árni að Indriði G. hefði nú
getað bjargað sér vel á Gísla sögu
Súrssonar sem þar var fyrst til
umfjöllunar. Indriði hefði jú skrif-
að handritið að Útlaganum, sem
byggðist á Gísla sögu.
Árni gerði eina klaufavillu í staf-
setningarhlutanum. Hann skrifaði
orðið rigndi vitlaust, eða „ringdi“.
Árni var með fallbeyginguna á
hreinu í fyrstu tveim spurningun-
um, lýsingarháttur þátíðar brást
honum en hann hafði skilgreining-
una á viðtengingarhætti. Það
vafðist ekkert fyrir Árna að mynda
nafnorð af sagnorðum eða lýsing-
arorð af nafnorðum og að sjálf-
sögðu lagfærði hann brenglaðan
texta á besta máta.
Setningaskipanin vafðist ekki
fyrir honum og að breyta beinni
ræðu í óbeina var leikur einn. Þrátt
fyrir eigin efasemdir hafði hann
önghljóðin á hreinu svo og aðra
hljóðfræði.
Árni stóð sig þvi með mestu prýði
og einkunn prófdómarans er 9,0.
Indriði G.
Þorsteinsson: 7,0
„Ég er bara „truck-
driver“ í íslensku“
„Ég nota íslenskuna allt öðru vísi
en þessir kennarar. Ég kann engin
fræðiheiti eða hugtök. Ég skrifa
bara málið og beiti því burtséð frá
þvi hvað einstök orð eða setningar-
hlutar heita,“ sagði Indriði G.
Þorsteinsson þegar hann leit á ís-
lenskuprófið sem fyrir hann var
lagt.
„Ég er enginn íslenskufræðingur,
ég er bara „truckdriver“ í málinu,
keyri á því sem ég kann án þess
að hafa áhyggjur af því hvað það
heitir. Ég segi bara eins og kerling-
in sem fór í tvíburaskírnina þegar
hún var spurð hvað börnin hefðu
verið látin heita. „Önnur var skírð
Elsa og eitthvað en hin var skírð
eitthvað og eitthvað!"
„Föllin? Hvað heita þau aftur?
Já, nefnifall - þolfall þágufall og
eignarfall! Já, þessi orð eru í þágu-
falli og eignarfalli!
Jæja! Byrjar þetta nú! Lýsingar-
háttur þátíðar og viðtengingar-
háttur! Ég er nú alveg búinn að
steingleyma hvað það er - ef ég hef
þá nokkurn tíma vitað það.
Getur einhver útskýrt fyrir mér
hvað önghljóð er?“
Þegar Indriði hafði lokið sínum
hluta prófsins leit hann á spurning-
arnar sem hann fékk að sleppa.
„Sagði Árni að ég hefði forskot á
sig vegna Gísla sögu? Helvítis karl-
inn - og hann með sína rússnesku,“
sagði Indriði og skellihló.
„Krakkarnir þurfa að vera
helv... vel inni í hlutunum til að
geta leyst þessi verkefni," sagði
Indriði þegar hann afhenti úr-
lausnir sínar.
Indriði leysti stafsetningarverk-
efni sitt villulaust af hendi. Þegar
kom að málfræðinni fór málið að
versna. Fallbeygingarnar hafði
hann nánast réttar, en hann var
alveg blankur í lýsingarhætti þá-
tíðar og viðtengingarhætti. Honum
tókst sæmilega upp við myndun
nafnorða og lýsingarorða en við
lagfæringar málfars tókst honum
stórvel upp. Setningaskipanin
vafðist fyrir Indriða svo og öng-
hljóðin en í annarri hljóðfræði
gekk honum vel.
Frammistaða Indriða er því ekk-
ert til að skammast sín fyrir og
einkunn prófdómarans er 7,0.
Páll
Magnússon: 9,0
„Þettaersko
skelfileg raun“
„Signý? Hvernig beygist nú Signý?
Mér finnst svo ljótt að segja
Signýju og ég segi bara eins og
Laxness þegar hann var spurður
hvers vegna hann sleppti ekki ypsi-
loni úr sinni stafsetningu. Hann
sagði ástæðuna þá að Eyjafjörður
væri svo ljótur án ypsilons og þess
vegna yrði stafurinn að fá að fljóta
með,“ sagði Páll Magnússon í upp-
hafi íslenskuprófsins. Hann skipti
þó um skoðun og fallbeygði
Signýju rétt.
„Lýsingarháttur þátíðar! Þið
voruð búnir að lofa að það yrði
enginn lýsingarháttur! Jæja, þá.
Og önghljóð! Hvað í veröldinni er
nú það? Er það þegar tungan snert-
ir góminn? Eða - nei, þetta er alveg
öfugt! Eða...
Nefhljóð! Það hljóta að vera
hljóð sem koma út um nefið. Já...“
Þegar Páll hafði lokið prófinu
baðst hann undan því að þurfa að
lenda í slíkri raun aftur, samúð
hans væri öll með krökkunum sem
lent hefðu í þessum hremmingum.
En Páll stóð sig mjög vel. Staf-
setningin var hnökralaus svo og
fallbeygingarnar. Og gagnstætt því
sem hann áleit sjálfur var hann
með lýsingarhátt þátíðar og við-
tengingarhátt á hreinu. Sagnorða-
og lýsingarorðamyndunin var í lagi
hjá honum svo og lagfæring mál-
fars, en eitthvað vafðist setninga-
skipanin og hljóðfræðin fyrir
honum.
Að öllu samanlögðu var þetta
prýðisgóð frammistaða hjá Páli og
einkunn prófdómarans er 9,0.
DUNDUR-
ÚTSALA
á RIO bómullargarni
Verð aðeins
kr. 42,00/50 gr
- eða kr. 294,00 í þessari peysu.
Þú getur valið úr 30 litum. Fallegar uppskrift-
ir fylgja garninu. Mundu að Stahl’sche Wolle.
er vestur-þýsk gæðavara.
Inqrid JK-póstverslun,
sími 24311.
Póstsendum.
Hafnarstræti 9,
s. 621520.
^^HÚSGÖGN
í barna- og unglingaherbergið
Opið til kl. 16
í dag í öllum
deildum
E
EUPOCARD
J
JSLm Jón Loftsson hf.
Hringbraut 121 Sími 10600