Dagblaðið Vísir - DV - 07.07.1987, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚLÍ 1987.
15
Eflum „túrismann
„Efna ætti hið allra fyrsta til verðlaunasamkeppni um tillögur sem laðað
gætu hingað auðuga erlenda gesti á þeim árstíma sem minnst er um
venjulega „túrista".
Þegar maður á fögrum sumardegi
bregður sér niður í miðbæ, einkenn-
ist lífið þar æ meir af sívaxandi íjölda
erlendra ferðamanna sem í vaxandi
mæli leggja leið sína til landsins
okkar fagra. Hér er án nokkurs vafa
að opnast markaður sem mikilvægt
er að hlúa sem mest og best að. Það
hefir lengi verið vandi okkar að at-
vinnulífið hefur verið og er raunar
enn of einhæft, við höfum lengst af
nær eingöngu verið háðir því sem
hverju sinni fæst úr gjöfúlum fiski-
miðum okkar. En hér er nauðsynlegt
að á verði breyting. Það þarf að
styrkja og efla alla þá atvinnuþætti
sem líklegir eru til þess að skila arði
í þjóðarbúið. Þeir sem með völdin
fara hverju sinni verða að vera hér
vel á verði og greiða af rausn fyrir
þeim einstaklingum sem fitja vilja
upp á viturlegum nýjungum og auka
þannig fjölbreytni í einhæfú at-
vinnulífi okkar, atvinnulífi sem
krefet þess að við aðlögumst nýjum
og breyttum tímum. Sú atvinnugrein
sem ég er sannfærður um að á mikla
og glæsta framtíð fyrir sér er án
nokkurs vafa ferðamannaiðnaður-
inn sem ef vel er á haldið getur fært
okkur mikil og vaxandi verðmæti í
þjóðarbúið.
Ferðamannatímann þarf að
lengja
Margt hefur á síðustu árum verið
vel gert í þessum málum og ber þá
fyrst að nefria stóraukið gistiiými.
En það sem að minni hyggju skortir
verulega á er markvisst verði unnið
að því að lengja ferðamannatímann
þannig að þeir fjármunir, sem
bundnir eru í hótelum og öðru því
sem að ferðamönnum lýtur, skili sem
mestum arði. í nær öllum nágranna-
löndum okkar stríða stjómvöld og
einstaklingar við himinhrópandi
vandamál hvers kyns mengunar og
ekki virðist í sjónmáli nein lausn er
fært geti iðnaðarþjóðum megin-
landsins aftur hreint og tært loft og
enn síður ómegnaða náttúru. Hér
eigum við Islendingar því ómældan
auð, auð sem við verðum að nýta
með því að laða hingað erlenda
ferðamenn í miklu ríkari mæli en
gert hefir verið til þessa. Hér má
ekki undir neinum kringumstæðum
standa í vegi fyrir þeim einstakling-
um sem koma fram með .nýjar og
djarfar hugmyndir, afekipti hins op-
inbera i formi hverskyns nefiida og
leyfa verður að taka til rækilegrar
KjaUaiinn
Þorvaldur Sigurðsson
skrifstofumaður
endurskoðunar svo ekki hljótist þar
af meira tjón en þegar er orðið. Ég
hitti nú á dögunum gamlan vin minn
sem lagt hefir gjörva hönd á margt
og lætur sér ekki allt fyrir brjósti
brenna þegar um heillandi nýjungar
er að ræða. Þessi ágæti vinur minn
var um þessar mundir nýkominn
heim frá Englandi og stoltur skýrði
hann mér frá því að þar ytra hefði
honum boðist til kaups, á einkar
hagstæðu verði, bátur eða öllu held-
ur flatbotna prammi sem hann taldi
að henta mundi afar vel til þess að
bjóða erlendum ferðamönnum á í
stuttar veiði- og skoðunarferðir um
sundin okkar fögru. Fullur bjartsýni
og löngunar til þess að leggja sitt
af mörkum í uppbyggingu ferða-
mannaiðnaðarins hóf nú þessi vinur
minn að kanna hvemig unnt yrði
að nýta umræddan bát. Hann komst,
sér til mikilla raunar, fljótlega að
því að þessi hlægilega ódýra fleyta
sem hann átti völ á var of stór til
þess að hann fengi leyfi yfirvalda til
þess að fara með ferðamenn í sjó-
stangaveiði út á sundin. Báturinn
hafði nefhilega sæti fyrir um 50
manns auk veitingaaðstöðu og
snyrtinga. En hér var hindrunin hið
umdeilda kvótakerfi okkar og sýnist
mér að ekki sé allt með felldu þegar
svo freklega er heft framtak ein-
staklings sem af atorku og dugnaði
vill fitja upp á nýjung sem biýnt er
að við getum boðið ferðamönnum
upp á.
Láta ekki tækifærin ganga
okkur úr greipum
Þjóðir heims keppa nú hver við
aðra þegar um er að ræða að laða
til sín erlenda ferðamenn og hafa
þannig fyrir löngu gert sér ljóst að
í þjónustu við ferðamenn felast gíf-
urleg verðmæti. Við megum ekki
með neinu móti láta það tækifæri
sem mengun á meginlandinu leggur
upp í hendur okkar, ganga okkur
úr greipum, hér verður að hyggja
vel að því sem betur má fara og neyta
allra krafta til þess að nýta til fulln-
ustu þá aðstöðu sem þegar er fyrir
hendi i landinu til móttöku á erlendu
ferðafólki. Hér þarf á að halda at-
orku og dugnaði framsýnna ein-
staklinga. Efiia ætti hið allra fyrsta
til verðlaunasamkeppni um tillögur
sem laðað gætu hingað auðuga er-
lenda gesti á þeim árstíma sem
minnst er um venjulega „túrista". ís
og eldur í iðrum jarðar eru verð-
mæti sem gefa okkur ótæmandi
möguleika til þess að verða stórveldi
í ferðamannaiðnaði, en til þess að
svo megi verða þá er brýnt að stjóm-
völd í landinu komi af skilningi og
rausn til móts við þá sem fóma vilja
kröftum og tíma í að efla sameigin-
lega velferð okkar sem byggjum
þetta land. Þeim sem þreyttir eru á
nefndafári og höftum hins opinbera
vil ég að lokum benda á að nú gefet
íslenskum atorku- og hugvitsmönn-
um kostur á að efla og styrkja nýtt
og ferskt stjómmálaafl sem af heil-
indum vill vinna að úrbótum á ýmsu
því sem gömlu flokkamir hafa látið
undir höfuð leggjast að sinna. Égá
hér við Borgaraflokkinn sem hvetja
vill alla djarfhuga íslendinga til dáða
og mun á ókomnum tímum beita sér
af alefli í öllu því sem betur má fara
í þjóðlífi okkar.
Þorvaldur Sigurðsson.
„Hér má ekki undir neinum kringumstæð-
um standa í vegi fyrir þeim einstaklingum
sem koma fram með nýjar og djarfar hug-
myndir. Afskipti hins opinbera í formi
hvers kyns nefnda og leyfa verður að taka
til rækilegrar endurskoðunar... ‘ ‘
Eini kosturinn
Þá er stjómin loksins tilbúin.
Sjálfsagt eru hinir og þessir óánægð-
ir og ekkert við því að gera. Jafn-
framt hafa fylupúkar landsins
magnað söng sinn um þetta og hitt
varðandi stjómarmyndunina.
Ég get í upphafi ekki orða bundist
um viðtalsþátt, sem var á Bylgjunni
sl. sunnudag, þar sem Kristín Ást-
geirsdóttir bar enn fram sannanir
þess, hversu utangátta Kvennalist-
inn er í stjómmálum. En við hveiju
er að búast af fólki sem telur stjóm-
armyndanir fyrst og fremst tækifæri
til þess að troða upp og sýna stáss-
kjóla? Við hveiju er að búast af fólki
sem sendir fulltrúa á morðvargasam-
komu um frið í Moskvu, þar sem
saman vom komnir kvenkynsfull-
trúar frá öllum helstu ofbeldisríkjum
heims, allt frá Kúbu til leppstjómar-
innar í Afganista. íran er þó
undanskilið, þótt núverandi vald-
hafar hafi komist þar til valda við
hávær fagnaðarlæti evrópskra fem-
inista. Einhver Guðrún Jónsdóttir,
þó ekki systir Páls Heiðars, fagnaði
því alveg sérstaklega að tala við
konur frá Kabúl, væntanlega þó
ekki talað við þær konur um þau
leikföng sem dreift er af Sovéthem-
um handa bömum og springa til
þess að rífa af hendur eða limlesta
þau á annan hátt. Það sést enda
eðli Kvennalistans að fulltrúar hans
sækja fyrst og fremst flokkssamkom-
ur kommúnískra eða fasísk-komm-
únískra samtaka um heim allan. Er
það áhyggjuefni stuðningsmönnum
frú Vigdísar Finnbogadóttur, forseta
Islands, að þessi exemplör af kven-
fólki skuli nú fara í kjölfar forsetans
Kjallariim
Haraidur Blöndal
lögfræðingur
og eyðileggja ímynd landsins í þeim
löndum, sem hún hefur heimsótt.
Kosningum lýkur ekki fyrr en
búið er að mynda stjórn
Þráinn Hallgrímsson, forstöðu-
maður Menningar- og fræðslusam-
bands alþýðu, setti fram einkenni-
legar skoðanir um verkefni
landsstjómarinnar. Mér skildist
helst að stjómin ætti að setja fram
málefnasamning um þjóðfélagsum-
bætur í Afríku og Asíu. Verður að
harma að enn skuli vera menn sem
gera sér ekki grein fyrir því að yfir-
ráðum Evrópumanna er löngu lokið
í þessum heimshlutum. Að vísu vek-
ur það nokkum ugg að Þráinn
virðist í hópi þeirra manna sem telur
blóðhundinn Kastró mannkynsfrels-
ara, svo og sandinistastjómina í
Nicaragua, en sú stjóm hefur komið
á ógnarstjóm í landi sinu, sem fá
þekkjast dæmi, og stundar m.a. út-
lýmingarmorð á stjómarandstæð-
ingum.
Þá kom hann með þá bábilju að
það væm ekki sigurvegarar kosn-
inganna sem væm að mynda stjóm.
Það er mikill misskilningur. Raun-
vemlega lýkur kosningum ekki fyrr
en búið er að mynda stjóm. Og það
skiptir engu máli hvort einhver
flokkur vinnur sigur í kosningum,
ef hann getur ekki fylgt honum eftir
með þátttöku í stjóm. Norski verka-
mannaflokkurinn tapaði síðustu
kosningum en hann situr við stjóm-
völinn og ræður.
Hin nýja ríkisstjóm tryggir lýð-
ræðisflokkunum sigur í kjölfar
kosninganna. Stuðningsmenn þess-
ara flokka verða nú að skekja
sverðið hver framan í annan og
standa saman. Og umfram allt verða
ráðherrar flokksins að læra þá meg-
inreglu í stjómmálum að ræða fyrst
við samráðherra sína og þingflokka
áður en yfirlýsingar em gefnar í
blöð.
Það má auðvitað deila um það
fram og til baka hver sigrar og tapar
í kosningum. Það er t.d. ljóst að til-
koma Borgaraflokksins varð til þess
að koma í veg fyrir myndun tveggja
flokka stjómar og við það skerðast
auðvitað áhrif Sjálfstæðisflokksins.
Hafi það verið markmið þeirra
mörgu sjálfetæðismanna, sem kusu
Borgaraflokkinn, að hefta þannig
framgang sjálfetæðisstefhunnar má
út af fyrir sig segja að kosningamar
hafi skilað þeim árangri. Hins vegar
held ég að kosningamar hafi einung-
is orðið til þess að einangra Albert
Guðmundsson og muni þess sjást
merki á næstu mánuðum. Fæ ég
ekki séð að það geti verið sigur að
einangrast.
Það þótti mér athyglisvert að í
greindum útvarpsþætti var það talið
helsta hlutverk Sjálfetæðisflokksins
við stjómarmyndunarviðræður að
koma í veg fyrir skattahækkanir.
Virtust viðmælendur telja slíkt aumt
hlutskipti. Birtast þar eðlilega sjón-
armið vinstri mannanna, - stað-
reyndin er nefiiilega sú að vinstri
stefria sækir í dag fyrst og fremst
fylgi sitt til stétta sem lifa á al-
mannafé. Alþýðubandalagið á orðið
svo lítið fylgi meðal alþýðustéttanna
að flokksmenn telja það hugsanlega
skýringu á óförum flokksins að for-
seti Alþýðusambandsins hafi verið í
framboði fyrir flokkinn. Fylgið er
fyrst og fremst sótt til kennara- og
heilbrigðisstétta, svo og annarra
opinberra starfsmanna. og auknir
skattar em afkomu þessa fólks
grundvöllur að kjarabótum, þótt það
heiti á þeirra máli aukin samneysla.
Með sama hætti em Kvennalista-
samtökin samsafh óánægðs fólks úr
hópi óánægðra opinberra starfe-
manna og em til vinstri, en telja
Alþýðubandalagið taka of mikið til-
lit til alþýðufólks. Kvennalistinn er
líklegast sá flokkur íslenskur sem
leggur mesta áherslu á aukna skatt-
heimtu, aukna miðstýringu og
fámennisstjóm. Finnst mér þess
vegna undarlegt hvað sjónarmið
þessa flokks fá mikinn hljómgrunn
í leiðaraskrifum DV.
Það er á hinn bóginn ágæt ein-
kurrn fyrir Sjálfstæðisflokkinn að
vera talinn eina „hindrunin gegn
aukinni skattheimtu".
Ég er ekki viss um að þessi ríkis-
stjóm muni lifa lengi. Þriggja flokka
stjómir hafa aldrei verið langlífar á
íslandi og ég held j afiiframt að Stein-
grími Hermannssyni muni þykja
vistin aum í utanríkisráðuneytinu
þótt hann fái að tala við erlenda
fyrirmenn. Ég held einnig að' sjálf-
stæðismenn muni óska eftir alþingis-
kosningum áður en borgarstjómar-
kosningar fara fram, m.a. til þess að
sameina stuðningsmenn sjál&tæðis-
stefhunnar.
En hvað um það. Þessi ríkisstjóm
var eini kosturinn. Mér er sagt að
samstjóm Sjálfetæðisflokks og
Framsóknarflokks ásamt Stefáni
Valgeirssyni hafi verið útilokuð, því
að Stefán heimtaði ekki aðeins ráð-
herraembætti fyrir sig heldur einnig
til fijálsrar ráðstöfunar hluta ríkis-
teknanna. Haraldur Blöndal
„Ég held einnig, að Sjálfstæðismenn
muni óska eftir alþingiskosningum áður
en borgarstjórnarkosningar fara fram,
m.a. til þess að sameina stuðningsmenn
Sj álfstæðisstefnunnar. ‘ ‘