Dagblaðið Vísir - DV - 05.03.1988, Side 27

LAUGARDAGUR 5. MARS 1988.
27
Sæl nú!...
dv Nýjarplötur
Wet wet wet - Popped in Souled out
að vera til umfjöllunar á síð-
um breskra tónlistartima-
inerekkibúín að undirrita
um sem hafa verið á höttun-
haft eftir Einari Emi að bak-
grunnur hljómsveitarinnar
sé slíkurað hún eigi erfitt
meðaðgangaámálahjá
stóru fyrirtæki. Þess vegna
muni hún verða áfram hjá
óháða fyrirtækinu One Little
indian að öllu óbreyttu. í
Sykurmolarnir séu búnir að
gera samning við Electra
hljómpiötufyrirtækið i
Bandaríkjunum um útgáfu á
plötum en Einar vill ekki
staðfesta það... Meira af
Sykurmolum. I
segirað Björk Guðmunds-
bresku söngkonuna Sinead
O'Connor en ekki er nánar
sagt í hverju þetta samstarf
David Sylvian, sem eitt sinn
veitti hljómsveitínni Japan
forstöðu en hefur starfað á
eigin vegum siðustu ár,
hyggst nú troða upp opin-
berlega í fyrsta sinn í fimm
ár. Og honum dugir ekkert
minna en tónleikaferð um
Gæðapopp af lífi og sál
Gömul sannindi segia að sagan sé
sífelit að endurtaka sig og má það til
sanns vegar færa; allt byggist að ein-
hverju leyti á því sem áður var.
Þannig er þetta í tónlistinni og hefur
alia tíð verið. Nýjar tónlistarstefnur
eru yfirleitt blanda af einhverju
gömiu sem hefur verið kryddað með
anda nýs tíma.
Þegar pönkbylgjan var að fjara út
í Bretlandi kom meðal annarra nýrra
stefna fram á sjónarsviðið nýróman-
tíska bylgjan, sem einkenndist af
léttum, einfóldum popplögum, sem
mörg hver voru alit aö því væmin.
Megináhrifavaldur þessarar stefnu
var amerísk soultónlist frá því í
kringum 1970, tónlist sem Motown
hljómplötuútgáfan hafði nánast ein-
okun á og flytjendur yfirleitt svartir.
Boðberar þessarar stefnu í Bret-
landi voru meðal annarra Culture
Club og Wham! og þessi stefna lifir
enn ágætu lífi í Bretlandi, þótt minna
hafi borið á henni á síðustu árum;
tölvudiskóið hefur sótt á, illu heilli
að mínu mati.
Wet Wet Wet er ein þeirra hljóm-
sveita sem halda soulpoppinu á lofti
og tekst aldeilis bærilega upp á þess-
ari plötu, sem ber það með sér í
nafninu um hverskonar tónlist er að
ræða.
Margt á plötunni minnir á Culture
Club, sérstaklega léttustu lögin, eins
og Whishing I was Luckv og Sweet
Little Mistery. Þetta er ekki sagt lög-
unum til hnjóðs því þetta eru fyrsta
flokks popplög, sterkar melódíur þar
sem vandað er til allra verka. Vand-
virknin er mjög einkennandi fyrir
plötuna sem heild, mikil vinna
greinilega lögð í útsetningar og þá
ekki hvað síst útsetningar á söng.
Söngurinn er líka ein sterkasta hiið
hljómsveitarinnar en annars virðist
þetta allt leika í höndunum á þessum
piltum. Þeir semja öll lög og texta og
sjá um hljóðfæraleik að mestu og
stjórna upptökum að hluta til.
Popped in Souled out er einfaldlega
fantagóð plata.
-SþS-
Belinda Carlisle - Heaven on Earth
Innbyrðist í litlum skömmtum
Behnda Carlisle stefnir að því að
verða ein af skæru stjörnunum í
’enni Ameríku. Hún hefur útlitið svo
sannarleg'a með sér, getur sungið
þokkalega og áður en mjög langt um
líður verður hún áreiðanlega farin
að rýna í hvert kvikmyndahandritið
af öðru. Enda kemur hún frá Los
Angeles, borg tækifæranna.
Platan Heaven on Earth er síður
en svo neitt meistarastykki. En hún
er svo sem ekkert slæm heldur.
Ósköp venjuleg. En þegar við bætist
aö útgefandinn hefur ofurtrú á Be-
Mndu Carlisle fer ekki hjá því að eftir
plötunni verði tekið. Enda hefur eitt
lag af plötunni þegar gert það gott á
lista og annað var á uppleið síðast
þegar fréttist. Þetta eru að sjálfsögðu
lögin Heaven Is a Place on Earth og
I Get Weak.
Önnur lög á plötunni gætu einnig
gert lukku í listapoppi heimsins. Og
sennilega passar það betur að inn-
byrða Belindu Carlisle í litlum
skömmtum en að hlusta á tíu lög
með henni í einni bunu. Þótt söng-
rödd hennar sé viðfelldin og þægileg
skortir hana sveigjanleika og blæ-
brigði til þess að minnsta kosti ég
hafi gaman af henni í 43,31 mínútu.
Röddin minnir hálfpartinn á aðra
hvora söngkonuna I ABBA (ég get
ómögulega áttað mig á því hvor það
er), án þess þó að um eftirlíkingu sé
að ræða. Enda varð ABBA aldrei
sérlega þekkt í Ameríku.
Ég verð að játa, eftir að hafa hlust-
að á Heaven on Earth, að ég hafði
meira gaman af Belindu Carlisle á
meðan hún söng með Go Go’s hér á
árum áður, stutt og eldhress rokklög
sem aldrei gerðu neina sérstaka
lukku hér á landi. En Go Go’s heyra
sögunni til. Belinda Carlisle er ekki
lengur feit og stutt budda með nas-
irnar fullar af kókaíni heldur bráð-
lagleg markaðsvara sem við eigum
eftir að fá að heyra af næstu árin.
-ÁT-
hefst húllumhæið vestan-
hafsum miðjan þennan
mánuð... Popparar eru
margir hverjir liðtækir leik-
arar, sumir hverjir að visu
fólk fær oft hlutverk í kvik-
myndum. Bandaríska
í annarri kvikmynd sinni og
fara upptökur fram í Toronto
í Kanada. Myndin heitir Sing
og ættiað birtastáhvíta
tjaldinu eftir eitt ár eða
svo... Kevín Rowland,
söngvari og forsprakki Oex-
érum áður erfarinn aðróa
einn á báti og sendirfrá sér
sólóplötu nú með vorinu... -
Bandanýbylgjusveitin
Husker du er hætt störfum
að sögn talsmanna hljóm-
sveitarinnar... Möguleikar
inTenYearsafterverði
endurreist um stundarsakir
á sumri komanda... við
sjáumtil...
-SþS-
Joe Cocker - Unchain My Heart
Lifir enn í gömlum glæðum
Joe Cocker, gamli strigabassinn, hef-
ur gengið í gegnum margt á tuttugu
ára ferh og er í raun undravert að
röddin skuli vera söm og áður því
það leyndist engum sem um síðustu
helgi horfði á hina ágætu hljómleika-
mynd Mad Dogs and Englishmen á
Stöð 2, sem gerð er 1971, að þar fór
þreyttur poppari sem nánast ekkert
líf var í nema fyrir framan míkrafón-
inn.
Sú kvikmynd fjallar um tónleika-
ferð Joe Cockers og félagá og er góð
heimild um tíðarandann sem ríkti í
kringum 1970. Síðhærðir popparar í
druslum, sjálfsagt meira og minna
undir áhrifum áfengis og annarra
vímuefna. Þetta var tískan. Mjög ólík
öllu ghmmerinu í dag þar sem fíkni-
efnaneyslan og ólifnaðurinn er
falinn bak við skrautlegan klæðnað
og máluð andht.
Það var stutt í endalokin hjá Joe
Cocker eins og sjá mátti og hefur
hann þurft að beijast við vímuefnin
í mörg ár, aðallega áfengisneyslu
sem sett hefur mark á þennan sér-
stæða söngvara og lítur hann út fyrir
að eiga fleiri ár að baki en sín fjöru-
tíu og þrjú.
Hann er samt kominn aftur og
röddin er ekki síöri en þegar hann
var upp á sitt besta. Endurreisn sína
má hann þakka einu lagi, Up were.
You Belong, sem hann söng ásamt
Jennifer Warnes. Það lag fór í fyrsta
sæti vestan hafs og hjálpaði honum
að endurskipuleggja feril sinn. Tón-
hstarferil sem hefur gengið bærilega.
Greinilegt að margir muna eftir hon-
um og engan skal undra að unga
fólkið sem séð hefur Woodstock lang-
ar að sjá hann og heyra. Þótt hann
verði ekki tahnn til stórstjarna má
hann vel við una.
Unchain My Heart er þriðja plata
Joe Cocker á seinni ferh hans og
inniheldur eins og fyrri plötur létt-
rokkuð lög með bluesáhrifum sem
hann fer einkar vel með. Titihagiö
er gamalt og gott lag sem Ray Char-
les söng á sínum tíma. Lag þetta
passar vel við rödd Cocker og hefur
það náö töluverðum vinsældum á
meginlandi Evrópu. Annars eru lög-
in í bland gömul og ný. Af eldri
lögunum er eftirminnilegast Isolati-
on eftir John Lennon sem Cocker
syngur af mikilli tilfinningu.
Joe Cocker gerir enga stóra hluti á
Unchain My Heart. Hann syngur
aðeins þá tónhst sem hann kann best.
Gerir það vel, hefur róast, enda ný-
giftur maöur í fyrsta sinn og þeir sem
minnast hans áður að góðu geta
óhræddir hlustaö á nýjustu afurð
hans án þess að verða fyrir von-
brigöum.
-HK