Dagblaðið Vísir - DV - 04.01.1992, Qupperneq 25

LAUGARDAGUR 4. JANÚAR 1992.
33
„Það er ofsalega gaman að vera
kastað svona beint inn í, hringiðu
leikhússins eftir skóla og mjög gott
fyrir mann. Leikarastarfið er hins
vegar eins og framhald á skólan-
um; maður er stöðugt að læra. Nú
er ég að vinna við tvær fullskapað-
ar persónur, nokkuð sem ég hef
aldrei gert áður, og þá er ég einnig
að æfa þriðja leikritið. Kæru Jel-
enu er búið að sýna um fjörutíu
sinnum og það er nokkuð sem ég
hef aldrei tekið þátt í áður. Það er
virkilega góð tilfinning þegar mað-
ur fær eitthvað til baka eftir fjögur
ár í leiklistarskóla en ég gaf mig
alia í skólanum og geri það náttúr-
lega einnig í vinnunni. Þá er svo
mikilvægt að vinna að verki sem
skiptir mann sjálfan og áhorfendur
máli, eins og til dæmis í Kæru Jel-
enu. Þar flnnur maður að persón-
urnar skipta áhorfendur mjög
miklu máh, koma þeim mikið við,
enda er nálægðin svo mikil á Litla
sviðinu,“ segir Halldóra Björns-
dóttir, 25 ára leikari, sem vakið
hefur athygh fyrir hlutverk sín í
Þjóðleikhúsinu að undanfórnu.
Hahdóra útskrifaðist úr Leikhst-
arskóla íslands í maí í fyrra en
hefur þegar vakið athygh fyrir
hlutverk í tveimur leiksýningum
Þjóðleikhússins, Kæru Jelenu, sem
sýnd hefur verið 40 sinnum fyrir
fuhu húsi, og hinu klassíska leik-
verki Wilhams Shakespeares,
Rómeó og Júlíu. Þá er Halldóra aö
æfa í nýju íslensku leikriti eftir
Þórunni Sigurðardóttur sem ber
nafnið Elín, Helga, Guðríður.
Kæra Jelena er mikið átakaverk
og allt annað en auðvelt að ghma
við Júlíu í bundnum texta Shake-
speares.
Ólíkverkefni
„Það sem mér fmnst skemmtilegt
Halldóra Björnsdóttir leikur Júlíu í Rómeó og Júlíu sem sýnt er í Þjóðleikhúsinu um þessar mundir. Henni finnst ofsalega gaman að vera kastað
beint inn í hringiðu leikhússins strax eftir leiklistarskóla. DV-mynd GVA
Halldóra Bjömsdóttir sem leikur Júlíu í Rómeó og Júlíu:
í leiklistinni felst
stöðug ögrun
við þau verkefni, sem ég er að
vinna í núna, er hversu ólík þau
eru. Kæra Jelena er rússneskt leik-
rit sem skrifað er fyrir áratug. í því
er fjallaö um unga krakka sem eru
óánægðir með þá aðstöðu sem þeir
eru í og eins kemur fyrir mikil
ádeila á kerfið. Þetta er átakaverk
en textinn er mjög hversdagslegur
og lifandi. í Rómeó og Júlíu er hins
vegar á ferðinni hömlulaus ást í
bundnum texta eftir Shakespeare.
Það er geyshega gaman að takast á
við hann og það er ekki á hveijum
degi sem maður fæst við slíkt hlut-
verk og hreina og tæra ást. í nýja
leikritinu er sögusviðið hins vegar
ísland fyrr á öldum. Það fjallar um
ástir og örlög og byggist að mörgu
leytí. á sönnum atburðum. í því leik-
riti eru þijú titilhlutverk en ég leik
eina persónuna, Elínu, á unga aldri."
Halldóra hóf nám í Leikhstarskóla
íslands eftir að hafa tekið sér ársfrí
eftir stúdentspróf frá Menntaskólan-
um í Reykjavík. Fríið notaði hún til
að vinna og ferðaðst um Evrópu en
um veturinn var hún í Söngskólan-
um í Reykjavík.
„Mér fannst mikhl sigur að kom-
ast inn í Leikhstarskólann þar sem
það er mjög erfitt. Ég gaf allt sem
ég átti í námið og útskrifaðist í maí
í fyrra. í haust komst ég á árssamn-
ing hjá Þjóðleikhúsinu og fékk mitt
fyrsta hlutverk í Kæru Jelenu.“
Fórtvisvar
á sýningar
Þegar rætt er við Hahdóru
verður smám saman ljóst aö það
hefur eiginlega alltaf átt fyrir henni
að hggja að verða leikari.
„Ég fór mikiö í leikhús þegar ég
var yngri og fór alltaf tvisvar á
sýningar. Fyrst sat ég fremst th að
horfa á leikarana og síðan sat ég
aftar th að horfa á sýninguna. Ég
sá mörg leikrit og hafði sérstaklega
gaman af að fara í Iðnó.
Ég var í kór í Melaskóla og lærði
á orgel í fimm ár. Svo var ég í leik-
hst í Hagaskóla þar sem Guðjón
Pedersen var með okkur á nám-
skeiði. Þar settum við einmitt upp
Rómeó og Júhu. Þar lék ég kjafta-
kerlingu. í Hagaskóla spunnum við
sjálf upp úr leikritinu og vorum öh
í grænum nærfotum. Það var síðan
mjög skemmheg thvhjun að hitta
Guðjón aftur seinna og vinna með
honum að Rómeó og Júlíu í Þjóð-
leikhúsinu. Það skiptir einmitt
miklu máh í leikhúsinu að fólk
þekkist. Þannig þekki ég Baltasar,
meðleikara minn í Rómeó og Júhu
og Kæru Jelenu, mjög vel. Við lék-
um saman í Herranótt í MR, í söng-
leiknum Oklahóma og Náðarskot-
inu (They shoot horses, don’t
they?).“
Hahdóra sagðist oft hafa verið
með leikrit og ýmsar uppákomur á
samkomum hjá fjölskyldu og vin-
um þegar hún var krakki. Setti hún
upp tveggja tíma prógramm í af-
mælum, gerði leikskrá og lagði
mikið á sig. Þá las hún upphátt hjá
foreldrum sínum á kvöldin.
„Við héldum í þennan ágæta sið.
Það voru dregnar fram einhveijar
skemmthegar bækur og ég las upp-
hátt þegar allir voru komnir upp í
rúm. Það fannst mér mjög
skemmthegt."
Hverfull heimur
Þó leiklist hafi alltaf staðið Hah-
dóru mjög nærri segir hún af og frá
að fólk geti ákveðið aht í einu að
gerast leikari.
„Það er ekkert sem þú gerir
svona einn tveir og þrír. Annað-
hvort er þetta í manni eða ekki.
Leikhst er hehmikh og erfið vinna
og á sér langan aðdraganda."
- Þú mátt teljast heppin að komast
strax inn í hringiðu leikhússlífsins
eftir skólann:
„Það er mjög mikilvægt að kom-
ast á flug strax eftir skólann en ég
er mér meðvitandi um að leiklistar-
heimurinn er mjög hverfuh. Þú
getur verið vinsæh í dag og óþol-
andi á morgun. Það þýðir lítið að
vera hræddur við mistök en því er
ekki að neita að í leikhstinni felst
stöðug ögrun. Maður veit aldrei
hvað gerist næst.“
Enn sem komið er hefur Halldóru
verið thtölulega vel tekið af gagn-
rýnendum. Hún gerir sér þó grein
fyrir að neikvæð gagnrýni eða
vondir dómar eigi eflaust eftir að
birtast.
„Maður á eflaust eftir að fá skell
einhvern tíma og það kemur að því
að maður verður að takast á við
það. En hvað gagnrýni varðar al-
mennt þá horfir maður stundum
upp á leikara sem fá alls ekki þá
gagnrýni sem manni finnst þeir
verðskulda."
Vill hafa áhrif
Hahdóra er 25 ára og býr með
unnusta sínum. Hún á 15 mánaða
gamla dóttur, Ragnheiði. Hún segir
fjölskylduna hafa hjálpað sér geysi-
lega mikið en hún eignaðist dóttur
sína meðan hún var enn í Leikhst-
arskólanum.
„Það var erfitt en maður lagar sig
að aðstæðum hveiju sinni. Ég ráð-
legg hins vegar engum með börn
að fara í Leiklistarskólann."
Halldóra segist hafa nóg á sinni
könnu þessa dagana og hafi vart
tíma th að hugsa um annað en leik-
sviðið. Samningur hennar við Þjóð-
leikhúsið ghdir til 1. september.
„Það er mjög gaman að vinna í
Þjóðleikhúsinu og ég vonast th að
geta unnið þar áfram. Verkefnaval-
ið í ár er þannig að yngri leikarar
fá tækifæri. Ég hef hugsað mér að
taka virkan þátt í þeim breyting-
um, sem eiga sér stað, og reyna að
hafa áhrif á þróunina. Mér finnst
leikhúsið þurfa á vissum breyting-
um að halda og ég held að mögu-
leikarnir séu einmnitt fyrir hendi
þar sem ný kynslóð er smám sam-
an að ryðja sér til rúms í Þjóðleik-
húsinu. Við yngri leikaramir erum
af öðrum skóla en þeir eldri og ég
held að það afl, sem við höfum í
farteskinu, skih sér í leikhúsinu en
auðvitað er það þannig að margar
kynslóðir verða að vinna saman.
Það koma góðir straumar frá eldri
og reyndari leikurum. En við unga
fólkið viljum hafa áhrif. Við ætlum
okkur stórt hlutverk í íslensku
leikhúslífi."
-hlh