Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.1993, Side 20

20
LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 1993
Kvikmyndir
Það sem eftir lifir dags
Það eru þau Emma Thompson og Anthony Hopkins sem fara með aöalhlutverkin.
Það hafa fáar kvikmyndir heillað
íslendinga jafnmikið og HowardsÞ
End sem var jólamyndin í Háskóla-
bíói í fyrra. Þessi stórkostlega mynd,
sem byggð var á samnefndri bók
E.M. Forsters, haíöi allt það til að
bera sem þarf til að útkoman verði
heillandi mynd. Það voru valdir leik-
arar í hverju rúmi, handritið og efn-
isþráðurinn góðrnr og fágaður leik-
stjóri við stjómvölinn. Enda fór það
svo að myndin var sýnd langt fram
eftir árinu í Háskólabíói.
Það voru þeir félagamir James
Ivory og Ismael Merchant sem stóðu
að gerð myndarinnar. Þeir hafa
skýra verkaskiptingu á milli sín þar
sem Merchant er framleiðandinn en
Ivory leikstjórinn. Þeir hafa starfað
saman í yfir 30 ár og hafa skapað sér
mjög persónulegt handbragð sem
endurspeglast í myndum þeirra. Þeir
hafa unnið sjálfstætt og ekki viljað
starfa mikið með stóm kvikmynda-
verunum. Myndir þeirra hafa verið
fábrotnar á mælikvarða Hollywood,
en hafa hins vegar sannað að kostn-
aður við gerð kvikmyndar er ekki í
réttu hlutfalli við gæði hennar. Hins
vegar gerðu þeir samstarfssamning
við stórt kvikmyndaver eftir vel-
gengni Howard’s End til að tryggja
góða dreifingu á myndum sínum. Það
á hins vegar eftir að koma í Ijós hvort
þessi ákvörðun eigi eftir að hafa áhrif
á kvikmyndastíl þeirra félaga.
Japönsk
verðlaunabók
Þegar htið er yfir hstann af kvik-
myndum sem þessir heiðursmenn
hafa látið frá sér kannast líklega
fiestir við einhveijar myndanna.
Þama má sjá Heat And Dust (1983),
Bostonians (1984), A Room With a
View (1985), Maurice (1987), Mr. &
Mrs. Bridge (1991) og svo Howard’s
End (1992). það er því ekki nema von
að beðið hafi verið með óþreyju eftir
nýjustu mynd þeirra félaga, The
Remains of the Day sem var frum-
sýnd fyrr á árinu. Myndin hefur hlot-
ið mikið lof á aha bóga og unnið
hægt og sígandi á eins og raunar
Howard’s End á sínum tíma. Það er
því næsta víst að þeir Ivory og Merc-
hant hafa ekki gleymt neinu.
The Remains of the Day byggir á
samnefndri bók eftir japanska rithöf-
undinn Kazu Ishiguro sem hlaut
bresku Brooker bókmenntaverð-
launin 1989. Handritahöfundinum,
Ruth Prawer Jhabvala, sem hefur
lengi unnið með þeim félögum, hefur
tekist á snihdarlegan hátt að um-
breyta þessu japanska verki yfir í
mynd með dæmigerðu bresku yfir-
bragði. Myndin fylgir þó bókinni vel
eftir og fjallar um þjón sem hefur
engan annan thgang í lífinu en aö
þjóna húsbónda sínum. James Ivory
segir söguna með því að nota mynd-
skeið og bréf úr þátíðinni th að rifja
upp minningar þjónsins.
Breskir siðir
Myndin hefst þegar hinn aldni Ste-
vens (Anthony Hopkins) er á ferða-
lagi í Bretlandi th að hitta fyrrver-
andi samstarfsfélaga sinn, Miss Ken-
ton (Emma Thompson). Stevens er
nú starfandi sem þjónn fyrir fyrrver-
andi bandarískan þingmann í Darl-
ington Hah. Meðan á ferðinni stend-
ur koma upp í huga hans minningar
frá þeim tíma þegar Darhngton Hall
var miðpunktur thverunnar. Áhorf-
endur fá að vita að Stevens starfaði
þá sem yfirþjónn hjá breskum lá-
varði sem er leikinn af James Fox.
Þá var gaman að lifa, aht í röð og
reglu og farið eftir breskum siðum
og venjum í aha staði. Stevens þjón-
aði húsbónda sínum af mikihi alúð
og líf hans snerist um ekkert annað
en vinnuna. Jafnvel dauði foður hans
raskar ekki ró Stevens enda ber andl-
átið upp á mikhvægan póhtískan
fund sem húsbóndi hans stóð fyrir.
Ástir og örlög
En þá kemur til sögunnar Miss
Kenton, hin unga og ákveðna ráðs-
kona. Þar er komin andstæða hins
fullkomna herramanns sem hefur
aldrei á ævinni lært að tjá sig við
aðra. Það tekst vinátta mihi þeirra
og smátt og smátt fer Stevens að átta
sig á því að lífið snýst um meira en
að þjóna öðrum og að húsbóndi hans
sé ekki jafn fullkomin og hann hafði
haldið. í ellinni áttar hann sig einnig
á því að Miss Kenton var ástfangin
af honum en vegna skilningsleysis
og þrjósku hans sjálfs neyddi hann
stúlkuna th að giftast öðnun.
The Remains of the Day spannar
því mannlegt líf á breiðu sviði og
lætur áhorfendur líta í sinn eigin
Umsjón
Baldur Hjaltason
barm þegar sýningu myndarinnar
er lokið. Það má ekki gleyma frábær-
um leikurum myndarinnar sem eru
þau Anthony Hopkins og Emma
Thompson. Þau fara á kostum enda
varla hægt að hugsa sér betri leikara
í þessi hlutverk. Oh umgerð myndar-
innar er th fyrirmyndar og hefur
verið lögð mikh vinna í áö skapa sem
eðlilegast andrúmsloft í myndinni.
Raunar er athyglisvert að The Rema-
ins of the Day kemur fram á sjónar-
sviðið á líkum tíma og The Age of
Innocence sem Martin Scorsese leik-
stýrir. Myndimar eiga nokkuð margt
sameiginlegt hvað varöar umgjörð
og efnisþráð þótt þær beri mismun-
andi yfirbragð leikstjóra sinna.
Það væri skemmthegt ef The
Remains of the Day gæti orðiö jóla-
myndin í einhveiju kvikmyndahús-
anna í ár þar sem ár er síðan How-
ard’s End heihaði kvikmyndahúsa-
gesti því aht bendir th þess að þessi
mynd vekji upp sömu viðbrögð
áhorfenda.
i essinu smu
Fallhamarinn Sylvester Stallone.
Sylvester Stahone virðist aldeh-
ist hafa náð sér á strik eftir leik
sinn í myndinni Clifihanger. Eftir
erfiö ár þar sem hver myndin á
fætur annarri sem hann lék í komst
varla á blað yfir vinsælustu mynd-
imar, virðist sem hann hafi fundið
aftur þann sth sem áhorfendur
vora að leita eftir. Nýja myndin
hans Demohtion Man er um þessar
mundir ein vinsælasta myndin
vestan hafs og má segja með réttu
að Stahone hafi a.m.k. tímabundið
slegið sjálfum Schwarzenegger við
hvað varðar vinsældir.
Demohtion Man gerist í Los
Angeles 1996. Það ríkir öngþveiti
og stjórnleysi í borginni. Stahone
leikur lögregluþjóninn John Spart-
an sem gengur undir gælunafninu
„fahhamarinn". Dag einn þegar
Spartan er að reyna að bjarga 30
gíslum, sem hryöjuverkamaðurinn
Phoenix heldur í vel varðri bygg-
ingu, verður mikh sprenging og
eldhaf sem leiðir th þess að fjöldi
fólks lætur lífið. Spartan er dæmd-
ur fyrir manndráp og í 70 ára end-
urhæfingu. Hér er ekki um neina
venjulega endurhæfingu að ræða
því hún felst í því að Spartan er
frystur og síðan geymdur í fljótandi
köfnunarefni.
SanAngles
Næst er farið með áhorfendur th
ársins 2032. Phoenix, sem einnig
hafði verið handtekinn og frystur,
er nú þíddur þar sem hann á rétt
á að fara fyrir áfrýjunardómstól.
Hann flýr hins vegar og kemst að
þvi að hann er nú staddur í
draumaborginni San Angles, borg
þar sem aht er í röð og reglu, ekk-
ert ofbeldi og alvarlegustu glæpim-
ir em veggkrot. Fólkið lifir fyrir-
myndarlifi, ekkert kjöt, bannað að
reykja og stunda kynhf. Þetta er
draumaborgin fyrir Phoenix. Þegar
lögreglukonan Lenina Huxley áttar
sig á því hvað hefur gerst sér hún
að eina leiðin th að handsama
Phoenix aftur er að þíða John
Spartan og láta hann glíma við
glæpamanninn.
Þessi efnisumgjörð býður upp á
skemmthega útfærslu á sambandi
þeirra Spartans og Huxley svo og
glímu þeirra við Phoenix. Utkoman
er spennandi, skemmtileg og mátu-
lega vitlaus mynd, sem skhur ekk-
ert eftir en skemmtir þó áhorfend-
um ágætlega. Er það ekki einmitt
þess vegna sem margir fara 1 kvik-
myndahús?