Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.1993, Qupperneq 29

LAUGARDAGUR 27. NÓVEMBER 1993
37
Bakterían
blossaði upp
Þótt svo virtist sem búið væri að
reka hestabakteríuna endanlega úr
Sigurði var raunin aUt önnur. Þegar
hann gifti sig blossaði hún upp á
nýjan leik. Eiginkona hans, Kolbrún
Hreinsdóttir, er af miklum hesta-
mannaættum komin. Móðir hennar
er Rut dóttir Sigurmons hestarækt-
anda á Kolkuósi. Fjölskylda hennar
hefur verið mikið með hesta. Hún
bjó á Akranesi og Hreinn faðir Kol-
brúnar gerði mikið að því að temja
fyrir tengdaföður sinn og selja til
útlanda.
„Þaö var gaman að heyra sögumar
frá þessum tíma, þegar hann gat val-
ið úr stóðínu," segir Sigurður. „Þá
var mikið undan Herði 591 og mikið
af góðum hrossum sem kom þaðan.
Maður smitast þegar verið er að tala
um þessa gömlu daga í Kolkuósi og
eins þegar ég er að tala viö bræður
mína. Áhuginn hefur alltaf verið fyr-
ir hendi og allt þetta hestatal eins og
olía á eldinn."
Stríðnir hestamenn
„Þegar ég var að koma heim frá
Englandi á sumrin skaust ég svolítið
á hestbak. Á seinni árum hef ég farið
að gæla við þá hugmynd að gaman
væri nú að eignast eitthvað. Það varð
þvi úr að við fórum að kaupa hross,
raunar eintómar merar. Þeir stríða
mér rosalega mikið, þessir hesta-
menn héma, og kaúa mig „mera-
spillinn," sem á líklega að vera and-
stæðan við merakóngur.
En hesteignin er sumsé orðin sú,
að sonurinn á hryssu, ættaða frá
Kolkuósi, sem hann fékk í skírnar-
gjöf. Albert ætlar að temja hana í
vetur og svo er hugmyndin að sýna
hana og koma henni í ættbók. Svo á
ég meri fyrir austan og aðra gamla
af Kolkuóskyni, sem er fylfull. Loks
keypti ég tvö merfolöld. Ánnað er frá
þeirri frægu hestakonu Ólöfu Guð-
brandsdóttur í Nýjabæ og hitt er
Kolkuósættað.
Enn á ég engan reiðhest, en ég fæ
lánaðan reiðhest hjá pabba. Síðustu
tvö árin hef ég verið svo önnum kaf-
inn við æfmgar þegar vel hefur viðr-
að að ég hef ekki haft mikinn tíma
afgangs. En ég hef strítt Guðjóni
þjálfara og sagt honum að nú hafi
ég verið á þessari eða hinni ótemj-
unni og að þetta sé stórhættulegt því
þessi villidýr geti fleygt mér og þá
sé tímabilið búið fyrir mér. Hann
hefur þá hrist hausinn og bölvað. Það
er von að hann sé ekkert ánægður
með einhverja ævintýramennsku á
hestbaki því ég gæti slasað mig.“
Draumur umjörð
ogferðalög
„Ég er nú í fótboltanum ennþá og
hef hug á að vera þar nokkur ár í
viöbót. En Albert hefur lofað mér að
taka fyrir mig nokkrar merar. Það
er varla hægt að segja að ég sé kom-
inn á kaf í hrossaræktina því þetta
er rétt að byija. Þegar ég hætti í fót-
boltanum eftir 6-8 ár verð ég kominn
með vísi að ræktun sem ég get snúið
mér að. Þá kaupir maður sér jörð og
fer á fullt í þetta. Ætli ég eigi ekki
bara eftir að slá bræðrum mínum
við?
Svo á ég mér draum, að komast í
fjallaferðir á hestum. Það hlýtur að
vera mikil upplifun að komast í slíka
ferð á góðum reiðskjótum. Ég þarf
endilega að kaupa tvo góða reið-
hesta, annan handa mér og hinn
handa konunni. Viö getum þá farið
í kúrekaleik. Ég held að byssubeltin
séu enn til en líklega verður hraðinn
meiri en í kúrekaleiknum forðurn."
Nú er Sigurður með 3 ára samning
við ÍA upp á vasann, þannig að það
er ljóst að hrossaræktunin verður
að víkja fyrir fótboltanum enn um
sinn, a.m.k. næstu þrjú árin.
„Það var spurning eftir tímabilið
núna hvað ég myndi taka mér fyrir
hendur,“ segir hann, þegar talið
berst að framtíðinni í fótboltanum.
„Ég var með tilboð frá tveim félögum
í Svíþjóð og þrem hér heima. Það var
vissulega freistandi að fara út til
Svíþjóðar en konan mín stundar nám
í Myndlista- og handíðaskólanum pg
við ákváðum að vera á íslandi. Ég
er sáttur hér. Það var dálítið slæmt
Sigurður í heimsókn hjá hinum þekkta hestamanni Ragnari Hinrikssyni en
þar voru myndirnar teknar.
þegar ekki var búiö að ganga frá
þessu máh og það fréttist að ég var
að tala við KR. Þá fóru foreldramir
og fjölskyldumeðlimir aö líta mig
homauga og hættu að tala við mig.
Það kom aldrei til greina í huga
þeirra að spila með öðnun en Skag-
anum. Þau fussuðu og sveiuðu bara
viö tilhugsuninni um að ég færi að
leika með öðm hði. Ég er mjög
ánægður að hafa gert þennan samn-
ing við ÍA og hann kemur sér mjög
vel fyrir báða aðila.
Ég á ekki von á að fara aftur í fót-
boltann erlendis því að þegar samn-
ingstímabih minu hjá ÍA lýkur verð
ég orðinn þrítugur. Þeim fer eðlilega
fækkandi árunum sem maður á eftir
í þessu.
Sumarið í sumar er vafalaust eftir-
minnilegasti tíminn sem ég hef nokk-
um tíma átt í fótboltanum. Þetta var
ógleymanlegt sumar með ógleyman-
legum árangri. Stærsta augnablikið
var þegar við unnum Feyenoord hér
heima. Það var mesta stemningin aö
vinna þann leik.“
Auk knattspymunnar er Sigurður
nú starfsmaður hjá ÍA og verður
m.a. með knattspymunámskeið milli
jóla og nýárs og svo í sumar. Æfing-
ar í fótboltanum em hafnar á fuhu
og er það vissulega nokkuð frábragð-
ið því sem gerist í ensku knattspym-
unni þar sem menn fá tveggja mán-
aða frí.
„Hér æfa menn kannski fjórum
sinnum á viku í hálft ár, áöur en
þeir spha alvöruleik. En þetta er þró-
unin í hnotskum. Það era gerðar
meiri kröfur th hðanna og þetta er
orðin meiri keppni en það var áður.
Þá er það orðið mikið peningaspurs-
mál fyrir félögin að standa sig vel th
þess að komast í Evrópukeppni. Það
er mikih fjárhagslegur ávinningur
fyrir þau að standa sig vel th þess
að komast í slika keppni.
Knattspyman hér heimna tók
miklum breytingum á þeim tíma sem
ég var úti. Það er meira æft og menn
era í betra líkamlegu formi. Knatt-
spyman er orðin hraðari. Nú verð-
um við að vera bjartsýnir. Við getum
bætt okkur enn meira í landshðsmál-
unum. Við verðum að hafa trú á því
að við getum einhvem tíma komist
í einhveija úrshtakeppni."
Eins og sjá má af framansögðu hef-
ur Sigurður meir en nóg fyrir stafni.
Æfingamar og námskeiðin taka sinn
tíma. Svo er hann að koma sér fyrir
ásamt flölskyldunni. Á morgun þarf
hann svo að skjótast með merfolaldið
frá Nýjabæ th Alberts bróður síns í
Votmúla og hta um leið á hryssumar
sem hann á þar.
JSS
!l