Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.1993, Blaðsíða 22

22
FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 1993
Sérstæð sakamál
Stefnumótid
Hollendingurinn Lodovicus La-
enen og kona hans fluttust með
átta böm, fjórar stúlkur og fjóra
drengi, til Brisbane í Ástralíu til
aö byija nýtt líf. Fyrstu þrettán
árin gekk allt vel en þá lét einn
sonanna, Chris, þá tuttugu og
tveggja ára, lífið í umferðarslysi.
Fjölskyldan var nokkum tíma að
komast yfir sorgina. En þá dró aft-
ur til ótíðinda í Laenens-fiölskyld-
unni. í þetta skipti kom yngsta dótt-
irin, Mary Yvonne, við sögu.
í raun má segja að vandi Mary
Yvonne hafi verið dæmigerður fyr-
ir mörg ungmenni í Brisbane. Hún
var aðflutt, einmana og reyndi það
sem hún gat til að komast í kynni
við jafnaldra.
Eitt var það ráð sem dugði mörg-
um ungmennanna betur en önnur
í baráttunni við einmanakenndina
og það var Fjarskiptaklúbbur, Ci-
tizen Band Radio Alfa-Sierra Club,
sem notaöi fjarskiptatíðnisviðiö
sem almenningi er ætlað. Allan
sólarhringinn mátti heyra ungt
fólk ræða saman á dulmáb sem
enginn skildi nema það.
Nýr klúbbfélagi
Á hveijum degi mælti ungt fólk
sér mót með því að tala saman í
fjarskiptatækjunum. Samtölin ein-
kenndust mjögaf uppfinningasemi,
og mátti nefna dulnefni eins og
„Rauðhaus", „Silfurfurstinn",
„Little Richard", „Hetiaskaðinn"
og önnur af svipaðri tegund.
Þannig gátu menn heyrt „Cas-
anova“ segja „Candyfloss" að hann
væri YMS og heyra hann svo spyija
hvort hún væri YLS. YMS stóð fyr-
ir ungur maður undir tuttugu og
fimm ár aldri og spumingin var á
þá leið hvort hún væri einmana og
á svipuðu reki.
Þegar stefnumót voru ákveðið
notuðust klúbbfélagar við talna-
kort, en með því að nota það mátti
búa til dulnefni úr tölustöfum og
sagði það tti um staðinn þar sem
hist skyldi. Staðimir vom aldrei
nefndir með réttu nöfnum.
Dag einn bættist nýr félagi í
klúbbinn. Hann tók sér afar
óvepjulegt nafii, „Hin blikandi tá“.
Þaö var Mary Yvonne Laenen.
Stefnumót
Rúmum tveimur mánuöum eftir
að Mary Yvonne gekk í klúbbinn
fór hún að heiman kvöld eitt og
settist undir síýri í Datsun-bílnum
sínum. Á honum var hið vel kunna
Alfa-Sierra loftnet. Mary Yvonne
var að fara á stefnumót við einn
klúbbfélaganna.
Þegar hún var ekki komin heim
um miðnætti hringdi faðir hennar,
Lodovicus „Louis“ Laenen tti Alfa-
Sierra klúbbsins og bað um aðstoð.
í skyndi var lesin hjálparbeiðni og
allir félagar beðnir að skýra frá
öllum sem þeir vissu um og tengst
gætu „Hinni blikandi tá“. Enginn
lét þó tti sín heyra þá nótt.
Laenen gerði boð fyrir vini og
kunningja og skipulagði leit á eigin
vegum. Hún stóð fram tti morguns
en bar engan árangur. Þá kom lög-
reglan tti sögunnar og var nú hafin
umfangsmikti leit. Var farið víða
um Brisbane en árangurinn varð
ekki í hlutfalli við erfiðið.
Bíllinn fínnst
Þótt lögreglan hefði ttikynnt að
hún myndi leita að Mary Yvonne
gafst Laenen ekki upp á að leita
með vinum og kunningjum og það
var einmitt þrautseigja þeirra sem
bar árangur. Þegar klukkan var
orðin hálffimm um daginn fann
Laenen og hans menn bti Mary
Yvonne þar sem honum hafði verið
Lodovicus „Louis“ Laenen.
lagt í hliðargötu, ekki langt frá
heimtii fjölskyldunnar.
Bíllinn var mannlaus. Hann var
opnaður en í honum fannst ekkert
sem bent gat tti þess hvað orðið
hefði um stúlkuna. Laenen vtidi þó
opna farangursgeymsluna ef vera
skuldi að þar væri einhveijar vís-
bendingar að finna. Var hún opn-
uð. Kom þá 1 ljós líkið af Mary
Yvonne.
Það var klæðlaust og var ljóst að
stúlkunni hafði verið misþyrmt, en
likinu síðan troðið í farangurs-
geymsluna og fótunum kastaö yfir
það.
Erfítt viðfangsefni
Lögregla var nú kvödd á vett-
vang. Komu rannsóknarlögreglu-
menn og tæknimenn. Var bíllinn
gandskoðaður, fingrafór tekin og
líkinu komið í hendur réttarlækn-
is. Hann skýrði svo frá því þegar
hann hafði lokið rannsókn sinni
að hin látna hefði fengið höfuðhögg
og bæri þess greinileg merki aö hún
hefði verið tekin kverktaki. Bæru
flestir áverkamir með sér aö hún
hefði barist ákaft fyrir því að halda
lífi. En þrátt fyrir það ofbeldi sem
hún hafði verið beitt hafði henni
ekki verið nauðgað, og mátti af því
draga tvær ályktanir. Annars veg-
ar að morðinginn hefði ekki komið
fram vtija sínum eða að hann hefði
aðeins haft í huga að myrða Mary
Yvonne.
Rannsóknarlögreglumennimir
sáu fljótlega að fiarskiptatækið í
bílnum var stillt á rás sex, en þaö
sýndi að hún hafði svaraö kalli.
Spumingin var hins vegar við
hvem hún hafði talaö. Væri hægt
að upplýsa það væru allar líkur á
að morðinginn væri fundinn.
Varúðarorð
Yfirmaður rannsóknarlögregl-
unnar í Brisbane, Tony Murphy,
var sannfærður um að öllu skipti
að tækist að hafa uppi á klúbbfélag-
anum sem kallað hafði Mary
Yvonne upp. En honum var fleira
í huga, eins og hann sagði við
fréttamenn:
Tom Murphy.
bane.
Datsun-billinn.
„Við vitum að kynferðisafbrota-
menn hafa notað borgarabylgjuna
tti þess að lokka ungar stúlkur á
afskekkta staði og við höfum marg-
oft varað við því að ungar stitikur
fari á stefnumót við menn sem þær
þekkja ekkert tti.
Margar af þeim stúlkum sem em
í Alfa-Sierra klúbbnum em aðeins
fimmtán eða sextán ára og gera sér
enga grein fyrir þeirri hættu sem
þær sefia sig í. Mary Yvonne Laen-
en er sú fyrsta sem týnir lífinu af
þssum sökum, en viö em mjög
hræddir um að hún verði ekki sú
síðasta.“
Svo mörg vom orðs Murphys, og
víst er að þau höfðu nokkur áhrif.
Reiður og sorg-
mæddurfaðir
Um tvö hundmð og fimmtíu
manns komu tti aö vera við útfór
Mary Yvonne, en hún var gerð frá
kirkju kaþólikka, St. Martins. Þar
strengdi faöir hennar, Lodovicus
Laenen, þess heit að hann myndi
ekki hætta fyrr en hann hefði hefnt
dauða dótturinnar.
Að athöfninni lokinni ræddi
hann sérstaklega við vini og kunn-
ingja, gerði þeim grein fyrir ttifinn-
ingum sínum og lét jafnframt í ljós
þá skoðun að hann héldi að lögregl-
unni tækist ekki aö upplýsa málið.
Eina leiðin væri því sú að haldið
yrði áfram þeirri leit sem hann
hafði hafið á sínum tíma og haföi
orðið tti þess að bíllinn fannst.
„Lögreglan og dómstólamir sýna
allt of mikla linkind," sagði Laenen
við þetta tækifæri. Þessi glæpur
var drýgöur gegn ungri og sak-
lausri stúlku og finni ég þann sem
ábyrgöina ber skal ég sjálfur
hengja hann. Ég kemst aldrei yfir
það áfall sem ég varð fyrir þegar
ég fann lík dóttur minnar í farang-
ursgeymslunni. Hver getur gert
slíkt við glaða og kærleiksríka
stúlku?“
Vandi lögreglunnar
Murphy, yfirmaður rannsóknar-
lögreglunnar, var ekki sérstaklega
ánægður með þá yfirlýsingu sem
Laenen gaf, en hún barst blaða-
mönnum tti eyma og birtist í blöð-
um daginn eftir. En Laenen hafði
sitt málfrelsi og við þessu var því
ekkert að gera.
Rannsóknarlögreglan hélt áfram
leitinni. Var meðal annars reynt
að nýta loftmyndir til að leysa
morðgátuna, en sú ttiraun bar ekki
árangur. Murphy átti sér þó þá von
að hann og starfsfélagar hans
fyndu morðingjann, en ekki Laen-
en og leitarsveit hans.
Margir félagar í Alfa-Sierra
klúbbnum vom yfirheyrðir og þá
kom í ljós að nokkrir þeirra höfðu
heyrt „Hina blikandi tá“, Mary
Yvonne, ræða við mann og ákveða
stefnumót við hann kvöldið sem
hún var ráðin af dögum. Enginn
þeirra sem á samtalið höfðu hlust-
að hafði þó lagt á minnið talnaröð-
ina sem sagði tti um hvar stefnu-
mótið var ákveðið.
Hinnfull-
komni glæpur?
Þótt ttimælum væri beint tti
klúbbfélaganna um að gefa sig
fram, hefðu þeir eitthvað að segja
sem orðið gæti tti að varpa ljósi á
hver hafði misnotað klúbbinn í
svona skelfilegum ttigangi, gaf eng-
inn sig fram. Þó mátti vera að ein-
hver félaganna vissi eitthvað, þvi
þeir vom alls 60.000. En það sagði
sig sjálft að rannsóknarlögreglan
gat ekki yfirheyrt allan þann fjölda.
Miklum tíma var varið í að reyna
að komast að því hvar Mary
Yvonne hafði hitt óðdæðismann-
inn. Það tókst þó ekki. Og Laenen
og vinum hans tókst ekki betur.
Þeirra leit bar engan árangur.
Leitin mikla
bar engan árangur
Lodovicus „Louis“ Laenen lifði í
allmörg ár eftir morðið, en dó loks
úr hjartabtiun. Hann fékk aldrei
þá ósk uppfyllta að koma fram
hefnd eða sjá morðingjann dreginn
fyrir lög og dóm.
Málsskjölin vom lögð á hilluna.
Og þar með má segja að sannast
hafi enn einu sinni hve erfitt verk
kemur í hlut rannsóknarlögregl-
unnar við aðstæður sem þessar,
þegar morðingi lætur tti skarar
skríða án þess að hægt sé að hafa
annað tti vísbendingar en afbrigði-
legar hvatir sem leitt geta tti árása
á nær hvem sem er ... og hverfur
svo út í náttmyrkrið.