Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.1996, Blaðsíða 16

Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.1996, Blaðsíða 16
16 LAUGARDAGUR 20. APRÍL 1996 DV Karlatískan sem konur yfirtóku - heimsókn í sokkabuxnaverksmiðju Flestar íslenskar konur vita að stórsöngvarinn Kristján Jóhanns- son býr í bænum Desenzano við sunnanvert Gardavatn á Ítalíu. Þær eru hins vegar færri sem vita að ítölsku sokkabuxurnar sem þær klæðast eru án efa framleiddar í næsta nágrenni við stórsöngvaránn. Næsta öruggt er svo að engin þeirra veit að aðferðin við endanlegan frá- gang og pökkun þessarar nauð- synjavöru nútímans minnir mikið á lokafrágang fiskflaka í íslensku frystihúsi. Eins og svo margt annað í tísku- heiminum á sokkabúxnatískan sér langa og skemmtilega sögu. framleiðslu og í bílaborginni Detroit. Til að segja okkur frá hvernig sokkabuxur verða til og hvað ræður stefnu og straumum þeirrar tísku fengum við sölustjóra útflutnings- deilar CSP, Giorgio Bertagna, sem leiddi okkur um fjögurra hektara verksmiðjubyggingar fyrirtækisins. Válvæðing og handavinna Skoðunarferðin fylgdi framleiðsl- unni frá því að sjá hvar hráefnið, örfínn þráður- inn, er geymt í risastórum vöruhúsum og allt til lokafrágangs- ins þar sem æfðar hendur og næm augu ljúka hinu flókna ferli sem jafn ein- faldur og hvers- dagslegur hlutur og sokkabuxur þurfa að fara í • gegnum áður en neytandinn fær þær í hendur. Það voru til dæmis aðeins karlmenn sem íklæddust fyrstu sokka- buxunum, svo sem sjá má í kvikmyndum þar sem söguhetj- urnar eru fræknir skylminga- kappar miðalda, enda var þá talið ósiðlegt ef sást í sköpulag fótleggja kvenna. Smám saman breyttist tísk- an, karlmenn héldu sig meira og meira við siðbuxurnar og með hækkandi pilsföldum varð gagnsemi hárra sokka konum æ ljósari. Á Efnisvalið tók líka skjótum breyting- um, fyrst voru það ullarsokkar, síðan tóku við silkisokkar og krepsokkar, en stóðust þó ekki sam- keppni við gerviefnin á nælonöld og enn eru ný efni uð, nú síðast hinn svokallaði lycra- þráður, sem auk styrks og teygju gefur sokkunum glansandi og heill- andi áferð. Miðpunktur sárhæfðs tískuiðnaðar Til þess að fræðast ögn um þann hluta tiskuheimsins sem fæst við þróun og framleiðslu þessarar ómissandi nauðsynjavöru nútíma- kvenna, heimsóttum við á dögunum verksmiðju eins stærsta sokka- buxnaframleiðanda í Evrópu, fyrir- tækið Calzificio San Pellegrino, skammstafað CSP, í hinum 4000 ára gamla bæ Ceresara. Þetta fyrirtæki hefur nýlega fengið viöurkenningu ítalska tímaritsins Quality,' sem tengist háskólanum í Milanó, fyrir gæðaframleiðslu á sínu sviði og einmitt frá þessu fyrirtæki er mest af þeim sokkabuxum sem fluttar eru til íslands. í næsta nágrenni er fjöldi smárra og stórra fyrirtækja í þessari grein, það er eins og þekking og reynsla hafí safnast á þetta litla svæði, líkt og gert hefur í Sviss varðandi úra- „Þráð- —i urinn er það eina sem við þurfum að fá ann- ars staðar að,“ segir Bertagna í upphafi ferðar og sýnir okkur á að giska 40 sentímetra há kefli, sem minna á tvinnakefli. „Á hverju kefli eru 10.000 kíló- metrar af þræði, þannig að aðeins 4 kefli þyrfti til að ná umhverfis hnöttinn. Á keflunum er þráðurinn sléttur og við látum hann bíða í 3 mánuði til þess að hann jafni sig og aðlagist hita- og rakastigi verk- smiðjunnar. Þá er hann tekinn til meðhöndlunar, fyrst gerður á hann snúningur, síðan prjónað úr honum og að lokum eru sokkabuxurnar lit- aðar.“ „Eins og ég sagði áðan sjáum við sjálfir um alla þætti framleiðslunn- ar, segir Bertagna. Við byrjuðum reyndar sem litunarverksmiðja, en litunin er mjög vandasöm, hætta er á mislitun og svo verða litirnir alltaf að vera eins blandaðir, jafnvel frá ári til árs, því konur halda sig gjarnan við sama litinn.“ Hver einasti sokkur skoðaður fránum augum Þegar sokkarnir koma úr prjóna- vélunum eru þeir eins og langur strokkur eða hólkur, prjónaðir úr 9 til 15 mismunandi gerðum þráða, sérstakt teygjuefni í strenginn og sterkari neðst og efst. Tugi kíló- metra af þessum fíngerða þræði þarf til að gera einar sokkabuxur af venjulegri gerð. Eftir að prjónavélarnar hafa lokið við gerð hólkanna tekur við sauma- skapur þar sem gengið er frá á tá, tveir hólkar saumaðir saman til að mynda buxur og skrefbót komið fyr- ir um leið. Allt er þetta unnið í vél- um, að miklu leyti sjálfvirkt. Síðan er sokkabuxunum smeygt upp á fótlaga spjöld sem að því búnu renna í gegnum hitaofna til að lögun þeirra haldist. Á meðan öll þessi vinna fer fram eru sokkabux- urnar ólitaðar, gráhvítar og aðeins lítill litaður þráður greinir að teg- undir og stærðir. Litunin fer svo fram í gríðarstór- um pottum, þar er allt tölvustýrt þannig að nákvæmnin nálgast 100%. Úr lituninni er sokkabuxun- um enn smeygt upp á spjöld og þær þurrkaðar í þar til gerðum örbylgju- ofni. Á öllum stigum framleiðslunnar leita stúlkur gaumgæfilega að mis- fellum eða öðrum göllum. Það er ótrúlegt til þess að hugsa að 80 mUlj- ón sokkabuxur skuli á ári hverju renna fyrir augu stúlknanna, án þess að nokkuð fari fram hjá þeim. „Það eru engin tæki sem taka mannsauganu fram,“ segir Bertagna, við höfum svo gott gæða- eftirlit að við getum veitt ábyrgð á framleiðslu okkar, einir stórra framleiðenda í þessari grein, því mistök gerast varla. Markaðssetningin „Við fylgjumst að sjálfsögðu grannt með tískunni. Um leið og pilsfaldarnir styttast eykst lita- gleði viðskiptavina okkar og eins er þykkt sokkabuxn- anna háð ýmsum aðstæð- um,“ segir Bertagna. „Við fylgjumst alls staðar með. Við finnum til dæmis út hvaða teg- undir henta best á ís- landi og með reynslu okkar þaðan getum við markvissar sótt inn á markaði í öðr- um köldum löndum. Þá er að okkar mati mjög mikilvægt að viðskiptavinir okkar geti fengið þessa neysluvöru hvar sem þeir kunna að vera staddir í heiminum og leggjum því áherslu á að selja okkar merki í góðum verslunum sem víðast. Við skiptum um gerðir í sam- ræmi við markaðskannanir okkar og fullyrðum að enginn keppinaut- anna stendur okkur á sporði í vöru- vali. Enda sanna viðbrögð neytend- anna það svo ekki verður um villst og til marks um það höfum við um 70% markaðarins á íslandi." Líkt og í frystihúsi Leið okkar um hinar glæsilegu verksmiðjur lýkur í pökkunardeild- Stúlkur að leita hringorma og pakka flökum í íslensku frystihúsi? Nei, ítalsk- ar kynsystur þeirra að pakka sokkabuxum - ef til vill að leita að silkiormum! Áþekk vinnubrögð, ekki satt? Þráðurinn á 4 svona keflum myndi ná umhverfis jörðina, svona fínlegt er hráefnið.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.