Dagblaðið Vísir - DV - 13.06.1998, Blaðsíða 30

Dagblaðið Vísir - DV - 13.06.1998, Blaðsíða 30
30 %elgarviðtalið + LAUGARDAGUR 13. JÚNÍ 1998 DV JO"V LAUGARDAGUR 13. JÚNÍ 1998 Qelgarviðtalið« , Heimir Karisson, innflytjandi í Englandi og fyrrum íþróttafráttamaður á Stöð 2 og Sjónvarpinu, á hægum batavegi eftir heiftarlega sýkingu: Góö heilsa er eitt þaö dýrmœtasta sem viö eigum. Án mikils fyrirvara getur hún brost- iö og gildir einu hvort fólk er ungt eöa komiö til elliáranna. Þetta fékk Heimir Karls- son, fyrrum íþróttafréttamaöur og knattspyrnumaöur meö meiru, aö finna svo rœkilega fyrir í vor. Hann er rétt aö komast af staö eftir aö hafa fengiö heiftarlega streptokokka- sýkingu. Á tímabili var Heimi ekki hugaö líf, svo tœpt var ástand hans. Nú þarf hann aö fara sér hœgt því hann gœti átt þaö á hœttu aö fá liöagigt í kjölfar veikindanna. Nokkrir dagar eru síöan hann sleppti hœkjunum en um tíma gat hann eingöngu fariö um í hjólastól. Viö áttum samtal viö Heimi þar sem hann sagöi okkur sólarsöguna, hvernig þaö er fyrir fullfrískan mann aö upplifa slík veikindi, áhrif þeirra og hvaö hann hefur veriö aö gera í Englandi. Heimir hefur síðastliðin þrjú ár búið í litlu þorpi utan við Hull í aust- urhluta Yorkshire ásamt eiginkonu sinni, Rúnu Guðmundsdóttur, og tveimur dætrum og starfrækt þar eigið fyrirtæki er nefnist Pure Tec Ltd. Fyrirtækið sérhæfir sig í inn- flutningi og sölu á vörum til sjón- varpsmarkaða. Áður en við forvitn- umst um fyrirtækjareksturinn og líf- ið í Englandi skulum við fá Heimi til að lýsa veikindunum. Frásögnin er ævintýri líkust. „Sem gamall knattspyrnumaður veit maður það alveg hvernig er að brotna, togna, slitna og rifna,“ segir Heimir sem fann fljótlega að gömul íþróttameiðsl væru tæpast að taka sig upp. r Obærilegur verkur „Þetta byrjaði með verk við ilina á vinstra fæti. Fyrst datt mér kannski í hug að ég hefði teygt á ilvöðva. Ég veitti þessu ekki mikla athygli til að byrja með en man að þetta gerðist nákvæmlega klukkan 6 á laugardags- kvöldi 7. mars síðastliðinn. Á tveim- ur tímum breiddist verkurinn síðan út og varð gjörsamlega óbærilegur. Þá sannfærðist ég um að hér hlyti að vera einhvers konar eitrun á ferð- inni. Fóturinn var bókstaflega log- andi.“ segir Heimir. Fyrst var farið á slysavarðstofu í Hull. Þar fékk hann þau svör lækna að hann hlyti að vera brotinn eða brákaður. Ekki var hlustað á kenningar Heim- is um að þetta gæti verið sýking og var hann sendur heim. Þegar hringt var í heimilislækninn hélt hann fram sömu skýringum og kollegar hans á slysavarðstofunni. Settur í gifs „Eg reyndi að sofa um nóttina en með slökum árangri. Morguninn eft- ir fór ég aftur á slysavarðstofuna. Þá var tekin mynd en læknarnir sáu ekkert athugavert við hana. Þeir sögðu mér að sennilega væri þetta brákun í beini og settu mig í gifs. Enn reyndi ég að segja þeim að þetta væri sýking. Minnsta mál hefði ver- ið fyrir læknana að taka blóðprufu. Þeir sögðu mér að tala við bæklunar- deildina ef ég yrði enn slæmur næsta dag. Sem ég og gerði.“ Á bæklunardeildinni var gifsið tekið af og fótur- inn skoðaður. Ekkert sáu læknarnir athuga- vert og settu Heimi aftur í Sögðu þeir honum að koma aftur eftir þrjár vikur Heimir segist i dag ekki geta annað en hlegið að þessu því læknarnir hafi á þessu stigi ekki viljað trúa því að um sýkingu gæti verið að ræða. Þegar hér var komið sögu var mánudagurinn 9. mars runninn upp. Um kvöldið fór hann að fá verk í hægri fótinn. Þá segist hann endan- lega hafa sannfærst um að sýking væri á ferðinni. „Ég hringdi í bæklunardeildina og þar var bara sagt að ég væri með harðsperrur í fætinum eftir að hafa verið á hækjum í einn sólarhring. Ég nennti nú ekki að tala meira við þann lækni og fékk heimilislækni á vakt til að skoða mig. Hann sagði bara það sama. Þetta hlyti að vera tognun eða í mesta lagi vírus. Þá hringdi ég í minn eigin heimilis- lækni og hann sagði það sama. Það var ekki fyrr en ég heyrði í enn öðr- um lækni sem hallaðist að því að ég hefði rétt fyrir mér. Þá var kominn miðvikudagur og ég búinn að vera kvalinn í báðum fótum. Kvalirnar voru þvílíkar að ég gat ekki einu sinni verið með lak yfir fótunum," segir Heimir sem þarna var kominn með hátt í 40 stiga hita. Þvaaiö eins og appel- sínulitað kók! Síðdegis á miðvikudeginum var heimilislæknir Heimis kallaður til. Þá sá hann þvagsýni frá íslendingn- um sem orðið var „eins og appelsínu- litað kók“, svo vitnað sé i lýsingu Heimis sjálfs. „Þá held ég að runnið hafi á hann tvær grímur.“ Daginn eftir, fimmtudaginn 12. mars, var Heimir lagður inn á sjúkrahús, fimm dögum eftir að hann fyrst veiktist. Þá var hann far- inn að finna fyrir miklum verk í vinstri axlarlið og ástandið orðið virkilega alvarlegt. Við fáum Rúnu til að lýsa fyrsta deginum á ríkis- sjúkrahúsinu en þar gekk ýmislegt á. „Loksins fékkst læknirinn til að setja Heimi inn á sjúkra- hús. Ég fór með hon- um í sjúkrabílnum og hann kom á sjúkrahúsið um hádegisbil. Þá var hann lauslega skoðaður af lækna- kandídat og yfirhjúkrunarkonu. Þeg- ar ég fór frá honum um hálftvöleytið sagði ég þeim frá nokkrum hlutum, sem ég hafði miklar áhyggjur af og vildi að sérfræðingur skoðaði sem fyrst. Fóturinn á Heimi var eldrauð- ur og heitur undan gifsinu, augun voru gul og hann var með bullandi hita,“ segir Rúna og þegar hún kom aftur á sjúkrahúsið um kvöldið var ekkert farið að hlúa að honum. Þá varð ég brjáluð! „Ég fór að skoða hann betur, var sú eina sem skoðaði hann því ekki gerðu læknarnir það. Þá var húðin orðin gulleit og ástand hans rosalegt. Ég spurði eftir lækni en enginn kom. Ég gafst upp um níuleytið og varð að fara heim út af stelpunum. Ég hringdi síðan á sjúkrahúsið um ell- efuleytið og þá var ekki enn farið að gera neitt við hann. Þá var hann bú- inn að liggja þarna fárveikur í 12 tíma án þess að nokkuð væri gert. Þarna var mér sagt að ekkert yrði gert við hann fyrr en morguninn eft- ir, það væri svo mikið að gera og sér- fræðingurinn farinn heim. Þá varð ég gjörsamlega brjáluð. Ég sagði við hjúkrunarkonuna að ef ekkert yrði gert innan hálftíma þá kæmi ég á sjúkrahúsið og myndi garga þar til þakið fyki af húsinu,“ segir Rúna og við þetta símtal var allt sett í gang næsta hálftímann, sérfræðingurinn ræstur út og Heimi var bjargað í bili. Svæsin sýking „Eg man ekkert eftir mér tvo fyrstu dagana. Ég hef líklega ekki verið langt frá því að deyja. Þegar veikindin ná svona langt eru þau tal- in lífshættuleg. Þetta er svæsin streptokokkasýking og þegar hún nær bólfestu með þessum hætti, annað hvort í liðamótum eða líf- færum, þá er djöfullegt að eiga við hana. Hún getur valdið miklum skaða og jafnvel dauða,“ segir Heimir. Sérfræðingar á sjúkrahúsinu töldu að bakterían hefði farið í gegnum gallveginn með Fjölskyldan í Hull. Heimir og Rúna Guömundsdóttir ásamt dætrunum Thelmu Rún, sex ára, og Alexöndru Aldísi, þriggja ára. Heimir Karlsson hefur veriö búsettur ásamt fjölskyldu sinni í Englandi síö- astliöin þrjú ár og starfrækt þar innflutningsfyrirtæki. Hann er á batavegi eftir heiftarlega sýkingu í vor. DV-myndir Andy Partridge einhverjum hætti og út í blóðkerfíð. fimm stjörnu hóteli þarna á einka- Því væri þetta hrein blóðeitrun. sjúkrahúsinu. Umönnunin sem ég „Hver sem er getur orðið fyrir fékk á ríkissjúkrahúsinu var hins þessu. Bakterían er á sveimi en lang- vegar ágæt. Hreinlætið er þó með af- flestir ná að berja hana af sér. brigðum slakt,“ segir Heimir sem Ónæmiskerfið sér um það. Ein- reyndar gefur eldhúsi ríkissjúkra- hverra hluta vegna náði hún bólfestu hússins í Hull heldur lága einkunn. í mér. Þetta er mjög sjaldgæft tiifelli. Hann kennir einkum fæðinu um að Þannig sagðist heimilislæknirinn hafa misst ein 10-15 kíló. minn ekki muna eftir nema einu „Hver máltíð var fjórrétta og þeir öðru fyrir 15 árum á þessum slóðum. hver öðrum verri,“ segir Heimir og Þetta eru alvarleg veikindi. Fólk sem hlær. Reyndar saknar hann kílóanna hefur ekki mikið mótstöðuafl getur ekki svo mikið. Sum þeirra eru hæglega dáið. Bakterían hefði getað nefnilega að koma aftur! endað hvar sem er í líkama mínum. Fyrir utan kílóin sem fuku segir Kannski voru heimatökin hægust að Heimir veikindin hafa breytt þanka- komast í ökkla þar sem þeir eru gangi sínum. Þegar legið sé á sjúkra- húsi í hálfan mánuð án hreyfingar sé nægur tími til að hugsa. „Þá getur maður raðað hlutunum i forgangsröð. Það er ekki loku fyrir það skotið að maður hafi vaknað upp við vondan draum. Það er merkilegt að svona nokkuð þurfl til að maður ranki við sér í þessu daglega amstri. Það var líka einkennileg tilfinning að liggja svona hreyfingarlaus. Þá kom í ljós hvað manni finnst eðlilegt að geta gengið. Mér finnst það standa upp úr að hafa ekki farið verr út úr þessu. Þeir sem fá svona sýkingu í líffæri eiga í þessu ævilangt. Ég á þó von um bata,“ segir Heimir og tekur veikindunum greinilega af mikilli yf- irvegun. Hætta á liðagigt Eftir að hafa legið á sjúkrahúsi í tvær vikur fór hann heim til sín í lok mars. Hann gat ekki gengið og varð að fara um í hjólastól. Við tóku hækj- ur sem enn eru innan seilingar. „Ég er langt frá því búinn að ná mér. Ætii það geti ekki tekið upp undir ár. í kjölfar alls þessa get ég fengið það sem kallast viðbragðsliða- gigt. Líkaminn bregst þannig við. Það veldur miklum kvölum. Ég er annað slagið að fá mikla verki í fæt- urnar en læknar vilja meina að það lagist með tímanum. Þeir mæla ekki með sérstakri endurhæfingu eða þjálfun heldur þarf ég fyrst og fremst að fara vel með mig. Tíminn og kannski lyfin lækna þetta. Ég hef misst mikið afl í fótum. Batinn er samt afskaplega hægur og fyrir óþol- inmóðan mann eins og mig er það ekki skemmtilegt." hálfónýtir eftir fótboltann," segir Heimir en þakkar boltanum það að hann er með sterkan likama að öðru leyti. Góð aðstoð að heiman „í dag erfi ég það ekki við læknana hvernig þeir tóku á þessu fyrst. Ég er bara feginn að ekki fór verr. Konan mín var hins vegar ekki alls kostcU" sátt við meðhöndlunina. Þegar á sjúkrahús var loks komið fylgdi hún læknunum vel eftir og var hörð og gerði þeim virkilega grein fyrir hvað var á ferðinni. Hún á svo sannarlega þakkir skildar. Með ákveðni sinni við læknana má segja að hún hafi bjargað lífi mínu,“ segir Heimir en Rúna setti sig einnig í samband við sérfræðinga á íslandi og fékk góð ráð þaðan. Einkum þakka þau Birni Guðbjömssyni, yfirlækni á Akur- eyri, og Boga Jónssyni, bæklunar- skurðlækni á Landsspitalanum, fyrir þeirra aðstoð. Þeir vildu allt fyrir þap gera. Þannig gat Rúna talað við Björn þó hann væri á leiðinni í leik- •hús kvöldið sem Heimir lá afskipta- laus á sjúkrahúsinu. Missti hátt í 15 kílá Heimir fékk að kynnast muninum .á ríkissjúkrahúsi og einkasjúkra- húsi. Hálfum mánuði eftir að hann kpm af ríkissjúkrahúsi var hann lagður inn á einkasjúkrahús til að skera upp annan fótinn og taka sýni. Hafði hann þá gert sér grein fyrir að hann væri með tryggingar fyrir slíkri vist. „Munurinn á þessum kerfum er ótrúlegur. Það var eins og að vera á útsendingu og hefur verið byggður þannig upp að hann er mjög trúverðugur. Það eru engin læti og öskur eins og tiðkast í sambæri- legu sjónvarpsefni í Banda- ríkjunum." Einfaldari söluleiö Heimir á í nokk- urri samkeppni við önnur fyr- irtæki, þó ekki eins mikla og vænta mætti. Hann út- skýrir hvers vegna: „Þetta er sölu- leið sem sárafá fram- leiðslu- fyrir- tæki hafa í raun átt- að sig á. Okkur hefur tekist ágætlega að sér- hæfa / okk- / urog ég hef getað j byggt á góð- um ein fárra sem komst inn í sagnfræðideildina í háskól- anum í Hull, eina þá stærstu og virtustu i Englandi. Hefur þar þriggja ára BA-nám næsta haust. „Það er mjög fínt að búa hérna, líkt og víðast í Bretlandi. Við höfðum eng- L ar sér- stakar skoðan- Nokkrir dagar eru síöan Heimir sleppti hækjunum. Þær eru hins vegar innan seilingar því dagar koma sem hann fær slæma verki fæturnar. Ættingjunum brá Fjölskyldan fór í páskafrí til ís- lands og Heimir segir ættingjum og vinum óneitanlega hafa brugðið þeg- ar þeir sáu hversu alvarlega veikur hann var. „Þeir áttuðu sig sennilega ekki á því hversu langt ég var leiddur fyrr en þeir sáu mig. Maður var nánast ósjálfbjarga, gat varla gengið, og kannski áfall að sjá mann svona þeg- ar maður hefur oftast verið eldhress og hlaupandi í fótbolta hér og þar,“ segir Heimir. Hann segist eiga fjöl- skyldum þeirra og vinum mikið að þakka fyrir stuðninginn sem hann fékk í veikindunum. Margir hafi hringt í hann út og fylgst með fram- vindu mála. Móðir hans kom út til aðstoðar á meðan ástandið var hvað alvarlegast. Heimir segir að hjálp hennar hafi reynst honum og Rúnu mikill stuðningur. Sjónvarpsfólk ekkert merkilegra Næst víkjum við talinu að öðru. Skiljanlega verður Heimir að hvíla fótboltaiðkun um stund vegna veik- indanna en hann segist verða að sjálfsögðu límdur við skjáinn á með- an HM fer fram í Frakklandi. Annað hvort verði hann að loka fyrirtækinu eða fá sér sjónvarpstæki á skrifstof- unni! Aðspurður hvort hann fái ekki löngun til að lýsa leikjunum játar Heimir að það muni óneitanlega kitla. Ekki svo að hann vilji venda kvæði um kross og leita uppruna síns. „Aldrei skal maður þó segja aldrei,“ segir hann, dularfullri röddu. „Sjónvarp er skemmtilegur vinnu- staður en ég lít fyrst og fremst á hann sem vinnustað. Margir breskir kunningjar mínir hafa furðað sig á þvi að ég skuli hafa hætt á skjánum heima því þeir líta á sjónvarp og sjónvarpsfólk sem merkúegan hlut, líkt og reyndar flestir. í minum huga er sjónvarpsfólk ekkert merkilegra en annað fólk. Því miður eru alltof margir í sjónvarpi á íslandi sem telja sig yfir aðra hafna vegna þess að þeir séu á skjánum reglulega. Stund- um kom það manni á óvart því oft á tíðum hefði maður haldið að það fólk væri þokkalega vel gefið,“ segir Heimir og gefur sumum kollegum sínum fyrrverandi ekki háa ein- kunn. Innan um sé þó margt ágætis- fólk. Heimir segir sjónvarpsfólk á ís- landi mega taka kollega sína í Bretlandi til fyrirmyndar eins og Magnús Magnússon. Heimir seg- ir látleysi og hógværð hans að- dáunarverða og þar sé ekki ver- * ið með neina stjörnustæla. Fyrirtækið gengur vel Eins og kom fram í upphafi rekur Heimir innflutningsfyrirtæki og sel- ur vörur til sjónvarpsmarkaöa og pöntunarlista í Bretlandi og Evrópu. Það var fyrir þremur árum sem hon- um gafst tækifæri á að flytja til Eng- lands og markaðssetja vörur í Bret- landi, aðallega fyrir bandariskt fyrir- tæki. Hann var þá búinn að vera deildarstjóri íþróttadeildar Stöðvar 2 í áratug og siðar íþróttafréttamaður hjá Sjónvarpinu, auk þess að leika knattspyrnu og þjálfa. Hann segir tíma hafa verið kominn á breytingar. „Við byrjuðum smátt í þessum rekstri en höfum verið að auka við okkur. Flytjum líka inn vörur frá Asiu. Þetta hefur gengið mjög vel. og veltan verið að aukast jafnt og þétt,“ segir Heimir. Sjónvarpsmarkaðir eru helstu viðskiptavinirnir og selja þeir vörurnar frá Pure Tec nokkuð grimmt. Til marks um hvað þetta er stór markaður má benda á að einn sjónvarpsmarkaður tók við milljón símtölum í aprílmánuði sl. og af- greiddi ríflega 40 þúsund pantanir á einum degi. „Sjónvarpsmarkaðir verða stöðugt vinsælli i Evrópu þó að ekki hafi þeir gengið of vel hjá Stöð 2 og Sjón- varpinu. Forráðamenn þessara markaða hafa áttað sig á því að það þýðir ekkert að bjóða fólki eitthvað drasl. Neytandinn í dag er svo vel upplýstur. Sá markaður sem við eig- um mestu viðskiptin við hefur tekist mjög vel. Hann er sendur út í beinni grunni eftir margra ára starf í sjón- varpi. Það hefur hjálpað mér að meta vörur sem koma inn á borð til okkar. Maður getur gert sér betri grein fyr- ir því hvort varan virki í sjónvarpi eða ekki. Reynslan hefur einnig hjálpað mér við að kynna hlutina fyrir þessum sjónvarpsstöðvum," segir Heimir sem telur að íslensk út- flutningsfyrirtæki mættu fara að gefa þessari söluleið meiri gaum. Sér vitanlega hafi eingöngu Alpan á Eyr- arbakka selt vörur sínar í gegnum erlenda sjónvarpsmarkaði. „Oft á tíðum er þetta fljótari, auð- veldari og ódýrari leið fyrir fram- leiðslufyrirtæki heldur en að fara hefðbundnar útflutningsleiðir. Þarna fæst ókeypis auglýsing þar sem ekki þarf að borga fyrir auglýsingatím- ann. Markaðirnir kaupa vörurnar frá framleiðandanum," segir Heimir en hann vinnur nú í að koma vörum Bláa lónsins á framfæri við sjón- varpsmarkaði í Bretlandi. Hann tel- ur ástæðu til að hvetja framleiðend- ur á íslandi að hafa samband við sig. Ef þeir telji sig hafa boðlega vöru fyr- ir sjónvarpsmarkaði, bæði í Bret- landi og á meginlandi Evrópu, þá sé sjálfsagt að „kíkja á málið“. Ánægð í Englandi Þrátt fyrir veikindin segir Heimir fjölskyldunni líða vel í Englandi. Dætrunum, Thelmu Rún, 6 ára, og Alexöndru Aldísi, 3 ára, líki lífið og sömu sögu sé að segja um eiginkon- una. Rúna hefur verið í undirbún- ingsnámi fyrir háskólanám og var irfram nema að hann væri heldur fráhrindandi fiskimannabær. Það er öðru nær. ímynd íslendinga um stað- inn er alröng. Þetta er hinn snotrasti bær og mörg falleg þorp í kring,“ seg- ir Heimir sem er 15 mínútur að aka til Hull frá þorpinu sem þau búa í. Hægt að læra margt af Bretum Fjölskyldan hyggst búa áfram í Englandi, enda ánægð með sitt. Heimir segir umhverfið þar sem þau búi vera barnvænlegt og skólakerfið að mörgu leyti gott. „Ég verð að segja að það er margt í bresku samfélagi sem íslendingar geta lært af. Siðleysið í íslensku sam- félagi er rosalegt, bæði hvað varðar pólitík, embættismannakerfið og við- skiptalifið. Þetta hef ég svo sannar- lega uppgötvað i þessi þrjú ár í Eng- landi. Ég fylgist vel með pólitík og fréttum hérna úti og sé hvernig tek- ið er á málum. Heima á íslandi ríg- halda menn í svona stöður svo lengi sem þeir mögulega geta,“ segir Heim- ir og telur að islenskir fjölmiðlar mættu vera kraftmeiri. Vandamálið sé hins vegar smæð íslensks samfé- lags og þessi eilífi „kunningsskapur“ manna í millum. „Annars hallar heldur á okkur í samanburði á samfélögunum," segir Heimir og nokkuð ljóst að ekki er von á honum heim til íslands í bráð. Hann segir heldur enga þörf á því, svo lengi sem fjölskyldan getur haft lifibrauð af því að búa úti. -bjb < t *
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.