Dagblaðið Vísir - DV - 16.09.2000, Síða 18

18
LAUGARDAGUR 16. SEPTEMBER 2000
Helgarblað
DV
Reykvíska læðan Camille Claudell þjáist af offitu:
Köttur yfir kjörþyngd
Láta breyta
sér í Britney
Spears
Útvarpsstöð 1 Ohio hefur hrundið
af stað frekar óvenjulegri sam-
keppni undir yfirskriftinni „Líkami
eins og Britney Spears“. Allar kon-
ur yfir 21 árs geta tekið þátt í sam-
keppninni sem er mjög einfóld. Þær
þurfa einfaldlega aö senda inn
mynd af sér ásamt rökstuðningi fyr-
ir því af hverju þær vilja lita út eins
og söngkonan Britney Spears. Sú
sem vinnur keppnina hlýtur að
launum lýtaaðgerð, að verðmæti
þrjár og hálf milljón, svo hún geti
látið drauminn rætast og orðið sem
líkust Britney Spears. Sjálf hefur
Britney oft verið orðuð við lýtaað-
gerðir og hefur t.d. verið mikið spáð
í það hvort hún sé með silíkon í
brjóstunum eða ekki, en hin 18 ára
poppstjama hefur neitað öllu slíku.
Hvorki Britney sjáif né útgefendur
hennar styðja samkeppnina.
Andvökur
„Hún var af-
skaplega illa á
sig komin og
mjög tauga-
veikluð þegar ég
fékk hana. Ég
stóð bara með hendur á mjöðmum
og vissi ekkert hvað ég átti eigin-
lega að gera við hana, enda var ég
fyrsta árið oft að þvi kominn að gef-
ast upp. Ég ráðfærði mig við dýra-
lækni og hann sagði mér að ef ég
héldi þetta út í u.þ.b. þrjú ár þá
væri ég kominn með hinn prýðileg-
asta heimiliskött." Þetta segir graf-
íski hönnuðurinn Heimir Guð-
mundsson um hina sjö ára gömlu
læðu sína, Camille Claudel, en hún
heitir í höfuðið á frönskum mynd-
höggvara sem uppi var í lok 19.
aldar og fram á þá 20. en sú Camille
var mjög greind, geðrík og umfram
allt hæfileikarík á sínu sviði.
Erfiö æska
Þó að Camille hafi verið erfið þeg-
ar hún var yngri þá hefur ræst úr
henni, en hegðunarvandamál henn-
ar á yngri árum má að öllum líkind-
um rekja til æsku hennar sem var
enginn dans á rósum. Móðir hennar
var sagður flækingsköttur sem ól
hana í Bláa lóninu. Eftir að móður-
inni var lógað hafnaði Camille í
höndum góðhjartaðrar stúlku í
Hafnarfirði. Síðan lenti Camille inn
á heimili Heimis, þá einungis mán-
aðargömul. Heimir hafði síður en
svo ætlað að fá sér kött en vinur
hans kom með kettlinginn inn á
heimilið á sínum tíma og varð hann
eftir hjá Heimi sem gat ekki hugsað
sér að láta hann fara heldur ákvað
að takast á við þetta hlutverk. Enda
hefur Camille veitt honum ómælda
ánægju.
„Ég sá strax að hún var vel gef-
in,“ segir Heimir um sín fyrstu
kynni af Camille. Hún var fljót að
átta sig á umhverfinu og það gaf
honum von um að hægt yrði aö
vinna traust hennar með tímanum.
Vandlát á mat
Camille er ekta innikisa og lætur
sér það vel líka. Hún er sérlunduð
og með sterkan karakter, er katt-
þrifin og á þessum sjö árum sínum
Þegar ég var að vaxa úr grasi upp úr sið-
ari heimsstyrjöldinni þótti mér og minni
kynslóö svefninn til hinnar mestu óþurftar,
einfaldlega vegna þess að alltaf var sú hætta
fyrir hendi að maður missti af gleðskapnum
við það að sofna.
Mönnum fannst semsagt fráleitt að eyða -
einsog sagt var - æskunni í svefn.
Þess vegna var kjörorð eftirstríðskynslóð-
arinnar:
- Nú ríður á að vaka.
Þessu markmiði náðu menn svo með því
að vera sífellt að aðhafast eitthvað sem hélt
fyrir þeim vöku. Eyða ekki æskunni í svefn.
Og nú vaknar spurningin, hefur eitthvað
breyst?
Já, heldur betur.
í dag er takmarkið ekki að vaka heldur að
sofa.
Ekki lengur talið eftirsóknarvert og æski-
legt að vaka einsog í dentið.
Talið beinlínis sjúklegt í dag að halda
vöku sinni.
Með þeim afleiðingum að þjóðin liggur
meira og minna andvaka útaf því að geta
ekki sofið.
Amma mín hélt því fram að þeir sem
svæfu að öðru jöfnu til hádegis og legðu sig
svo eftir hádegismatinn ættu það til að
sofna seint og illa á kvöldin og verða jafnvel
andvaka frameftir nóttu, sérstaklega ef þeir
stunduðu ekki einhverja erfiðisvinnu þegar
þeir væru vakandi.
Hún hélt þvi fram að andvökur stöfuðu af
of miklum svefni.
Þetta er bara, einsog hún orðaði það: - hy-
sterí í fólki sem alltaf er útsofið og óþreytt.
Hún sagði líka að svefnleysi barna stafaði
af því að nútímabörn fengju aldrei að hreyfa
sig. Þau væru borin úr vöggunni í barnastól,
úr barnastólnum í barnavagn, úr barna-
vagninum i bílstól, úr bílstólnum í einhvers-
konar meis, sem kallaður væri barnagrind,
úr þeirri grind í bílstól, úr bílstólnum í
barnastól og svo úr barnastólnum í vögguna
aftur.
Ég man aö hún sagði þegar hún frétti að
kjúklingar væru negldir niður gegnum fit-
ina til að þeir reyndu ekki á sig og eyddu
orkunni í eitthvað annað en safna spiki fyr-
ir slátrunina.
Þá sagði amma:
- Nú, það er bara farið með þá einsog
börnin í dag.
Afturámóti sagði afi að ekkert jafnaðist á
við það að sofna hlæjandi og vakna bros-
andi.
En nú eru bæði amma og afi dáin og vís-
indin á fullu í því að færa svefnleysið í vís-
indalegan búning svo hægt sé að rannsaka
það eftir vísindalegum kúnstarinnar regl-
um.
Þegar fornmenn sótti svefn á miðjum degi
var það stundum fyrirboði válegra tíðinda
og eins sóttu aðkomumenn að fólki með
þeim hætti að það steinsofnaði jafnvel þegar
sól var hæst á lofti.
Nú hafa svefnvísindi samtimans sýnt
framá að draumspeki fornmanna var ein-
faldlega sprottin af sjúkdómi sem nefnist á
vísindamáli drómasýki. Og hvað þá með
konumar?
Sérfræðingar rannsóknarstofu geðdeildar
Landspítalans hyggja nú á rannsóknir á
svefnstoli kvenna á breytingarskeiðinu með
hliðsjón af líkamshita þeirra þegar þær eru
ekki með hita.
Ég er persónulega haldinn bæði dróma-
sýki, kæfisvefni og svefnstoli og þar að auki
held ég að ég sé á breytingarskeiðinu, en ég
er sannfærður um að drómasýkin sem sæk-
ir á mig á daginn stafar öðru fremur af
Berst við aukakílóin
Heimir Guömundsson hefur sett læöuna sína í megrun aö læknisráöi en hún berst viö aukakíióin
eins og svo margur íslendingurinn.
H?..

óvæntum gestkomum og mikilli gestanauð
og stopulum svefnfriði á nóttinni þar sem
rekkjunautur minn þarf að stunda bók- og
blaðlestur allar nætur með tilheyrandi ljós-
um, blaðaskrjáfi og allslags bóklestrar-
bramli, ef hún er þá ekki að lemja saman
potthlemmum framí eldhúsi þegar allt al-
mennilegt og siðað fólk á að sofa djúpum og
draumlausum svefni.
Svo er ég haldinn kæfisvefni vegna holda-
farsins og undirlagður er ég af svefnstoli af
því ég er meira eða minna útsofinn og
óþreyttur þegar ég leggst til hvílu á kvöldin.
Af því sem hér hefur verið sagt má ljóst
vera að ég fagna rannsóknum geðdeildar
Landspitalans á svefntruflunum.
Einkum ef þær gætu orðið til þess að
draumur afa míns sáluga rættist.
Semsagt draumurinn um að sofna bros-
andi og vakna hlæjandi.
Flosi
og núna er hún rúmum þremur
kílóum of þung. „Ég er búinn að
setja hana á megrunarfæði eftir fyr-
irmælum frá dýralækni. Með aldr-
inum hægja dýrin á líkamsstarf-
seminni eins og mennirnir og þá
þarf að breyta mataræðinu hjá
þeim,“ segir Heimir.
Að hans sögn er ekki er óalgengt
að innikisur séu settar á megrunar-
kúra því þær brenni minna en
þeir sem fá að vera úti og verði
kettimir of feitir getur það einfald-
lega orðið þeim að fjörtjóni.
-snæ
á heimilinu hefur hún aldrei brotið
nokkum hlut.
„Ef ég hef gleymt að skipta um
sand í dallinum hennar þá kemur
hún til mín og vælir. Hún vill hafa
snyrtilegt í kringum sig,“ segir
Heimir og bætir við að hún sé
einnig mjög vandlát í sambandi við
mat.
„Hún vill eingöngu smáýsu.
Henni finnst stór ýsa ekki nógu
bragðgóð og fúlsar við henni. Það
þýðir heldur ekkert að bjóða henni
lax eöa silung, hvað þá humar, en
hún hámar í sig rækjur," segir
Heimir sem gefur henni ýsu í bland
viö kattarmat.
Camille er ekki bara vandfýsin á
mat heldur líka fólk. „Hún flaðrar
ekki upp um hvern sem er heldur
fer hún í manngreinarálit. Hún er
að eðlisfari frekar tortryggin í garð
ókunnugra og verður að fá að nálg-
ast þá á sínum forsendum," segir
Heimir.
Þremur kílóum of þung
Eins og margir íslendingar á
Camille við ofFituvandamál að etja