Dagblaðið Vísir - DV - 05.10.2002, Page 26

26
HelQctrblað J3V LAUGARDAGUR 5. OKTÓBER 2002
,Við nennum þessu vegna þess að okkur þykir þetta mikilvægt starf,“ segir Guðmundur Óli Gunnarsson
Ég er lukkunnar pamfíll
- segir Guðmundur Óli Gunnarsson, hljómsveitarstjóri í Svarfaðardal
Sinfóníuhljómsveit Norðurlands er á tí-
unda starfsári sínu og hefur alla tíð notið
krafta Guðmundar Ola Gunnarssonar sem
stjórnanda. Rekstrarskilyrði sveitarinnar
hafa verið erfið en Guðmundur Óli lítur á
starf sitt sem forréttindi þótt hann sé eng-
inn sérstakur áhugamaður um tónlist í
steindauðum íþróttahúsum.
- Þið eru nýkomin úr fyrstu tónleikaferð sveit-
arinnar út fyrir landsteinana. Hvemig var að spila
fyrir Grænlendinga?
„Það gekk mjög vel. Grænlendingar eru ákaflega
góðir heim að sækja og óhætt að segja aö þeir hafi
tekið okkur með fádæmum vel. Eftir þessa ferð er
ég alveg búinn að henda þeirri mítu út um glugg-
ann að íslendingar séu svona lokaðir og inni i sér
af þvi að þeir búi á köldum, dimmum og norðlæg-
um slóðum. Grænlendingar eru afskaplega opnir
og ekki með neina tilgerð og ég hef aldrei upplifaö
önnur eins viðbrögð viö tónleikunum eins og þeim
sem við fengum á tónleikunum í Nuuk. Það var
bara eins og við værum komin á rokktónleika.
Menn voru ekkert að fela að þeir væru hrifnir af
tónlistinni."
í fyrsta skipti í sögunni flutti hljómsveitin Pétur
og úlfinn á grænlensku í ferðinni og ennfremur
var frumflutt tónverk eftir eina tónskáld Græn-
lendinga, Per Rosing, sem jafnframt var sögumað-
ur í Pétri og úlfinum. „Við létum einnig útsetja
níu grænlensk kórlög fyrir hljómsveitina sem við
fluttum með grænlenskum kór. „Mér fannst rétt að
við legðum eitthvað af mörkum fyrir þeirra tón-
listarlíf.
Hvaö varðar grænlenska tónlist nefnir Guð-
mundur Óli að auk hins hefðbundna trommudans
dafni blómlegt kórastarf í Grænlandi og Grænlend-
ingar virðist mjög glaðsinna fólk. Til að mynda
hafi öll grænlensku lögin sem hljómsveitin flutti
verið í dúr!
Fólk úr öllum áttuni
Rekstur Sinfóníuhljómsveitar Norðurlands hef-
ur verið erfiður í tímans rás en aukinn skilningur
er í samfélaginu á hlutverki hljómsveitarinnar, að
sögn hljómsveitarstjórans. Aðdragandann að stofn-
un hennar má rekja allt til ársins 1946 þegar Tón-
listarskólinn á Akureyri var stofnaður. Eitt af yf-
irlýstum markmiðum skólans var að stofna hljóm-
sveit og hefur stórhugur einkennt skólastarfið
fram til þessa. í fyrstu voru hljómsveitir skipaöar
nemendum að mestu með fulltingi kennara en
dæmið snerist við árið 1987 þegar Kammerhljóm-
sveit Akureyrar var stofnuð. Þá urðu kennarar
burðarásar í flutningi og óx starfinu fiskur um
hrygg fram til ársins 1993 þegar gerður var samn-
ingur við menntamálaráðuneytið og Akureyrarbæ
og nafninu var breytt í Sinfóníuhljómsveit Norð-
urlands. Síðan hefur mikið vatn til sjávar runnið
og kemur hljómsveitin fram um tiu sinnum árlega
auk þess sem fjárframlög hafa aukist töluvert.
Hljómsveitin hefur landsbyggðarlegt hlutverk og
sækir krafta sína út um allt land þótt meirihluti
meðlima starfi á Akureyrarsvæðinu. Tónlistar-
menn sveitarinnar koma m.a. frá Vopnafirði,
Reyðarfirði, Mývatnssveit, Laugum, Stórutjömum,
Dalvík, Sauðárkróki og Hvolsvelli og er drjúgur
hópur tónlistarmannanna af erlendu bergi brot-
inn. Engir fastráönir hljóðfæraleikarar eru í sveit-
inni en draumur hljómsveitarstjórans er að fá
samning um 14 manna fastakjama.
Eigum hvergi samastað
- Hvemig er að starfa við þær kringumstæður
að eiga ekkert tónlistarhús undir æfingar eða
flutning tónlistarinnar?
„Þetta er náttúrlega mjög flókið og krefst mikill-
ar skipulagningar. Það þarf að ráða hvern einasta
haus fyrir hvert verkefni, útvega gistingu og
skipuleggja ferðalög þeirra sem koma að o.s.frv.
Við eigum engan fastan samastaö heldur þurfum
að tjalda til einnar nætur i hvert skipti sem við
komum fram og það verður sífellt erfiðara að fá
inni einhvers staðar. Við höfum oft komið fram i
kirkjunum hérna á Akureyri en sá möguleiki er að
lokast líka, einfaldlega vegna þess að þar fer starf-
semin vaxandi og þær eru ekki gerðar fyrir okkar
starf.“
- Og íþróttahúsin eru víst ekki heldur sniðin
fyrir tónleikahald.
„Nei, þau eru náttúrlega sérkapítuli út af fyrir
sig. Nú er íþróttaskemman úr sögunni sem tónlist-
arhús en við höfum nokkrum sinnum spilað í
íþróttahöllinni en þótt ég hafi kynnst mörgum
iþróttahúsum er hljómburðurinn þar sá alversti