Dagblaðið Vísir - DV - 30.11.2002, Blaðsíða 38

33
Helgarblac? 3D>"V UA.UOA.RDA.GUR 30. NÓVEM BER 2002
Tár í auga
trúðsins
Sverrir Þór Sverrisson er þekktasti
óþekkti sjónvarpsmaður landsins. Hann
fékk Edduna sem vinsælasti sjónvarps-
maðurinn en hann er þekktur sem Sveppi á
Popptfví. Hann sagði DV frá löngunum sín-
um og þrám, grænmetislager og leiklist og
harmleiknum sem hann var þátttakandi í
þegar hann varsjö ára. Að baki fíflalát-
anna glittir ítár íauga trúðsins.
Þaö var hátíðleg stemning í Þjóöleikhúsinu á dög-
unum þegar verið var aö afhenda Edduverðlaunin.
Þar voru margir vinsælustu listamenn þjóðarinnar
samankomnir í sínu finasta pússi með fullt fangið af
styttum. Þegar valið á vinsælasta sjónvarpsmanni árs-
ins var tilkynnt og Sverrir Þór Sverrisson rölti lang-
ar krókaleiðir upp á sviðið af nærri aftasta bekk fór
kliður um salinn. Hver hallaði sér að næsta manni og
spurði: Hver er þetta eiginlega? Það sama hefur áreið-
anlega átt sér stað í sófum margra íslenskra heimila
en svo þegar maðurinn birtist á sviðinu sáu menn að
þetta var bara Sveppi á Popptíví. Hann þekkja margir
sem horfa á hinn ósvífna þátt, Sjötíu mínútur.
DV settist niöur með Sveppa yfir sterku morgun-
kaffi á Café Roma og vildi fá að vita hvernig væri að
verða frægur undir gælunafni.
„Það var tvennt sem var í gangi. Það voru margir
sem áreiðanlega vissu ekkert hver ég er og margir
sem vinna með mér föttuðu ekkert hver Sverrir Þór
Sverrisson er þótt þeir þekki Sveppa.
Það var fullt af fólki heima í stofu sem vissi ekkert
hver Sverrir Þór var þótt ég umgangist það daglega.
Unglingurinn á heimilinu veit hver Sveppi er,“ segir
Sverrir Þór sem hér eftir verður ekki kallaður Sveppi
í þessu viðtali.
Þegar Sverrir Þór var kominn á sviðið beit hann
höfuðið af skömminni með því að lýsa því hvernig
ætti að svindla á netkosningu til að geta kosið tvisvar.
Það á víst að fara i „Tools“ og síðan „Internet options"
og taka „cookies" af. Þetta skýrði Sverrir út fyrir
áhorfendum þegar ljóst var að hann hafði verið til-
nefndur og réðst í málið eins og kosningabaráttu.
„Ég trúði því ekki fyrst að ég hefði verið útnefndur,
hélt það væri einhver alnafni minn. Svo sendi ég
tölvupóst til allra sem ég þekkti og lét pabba hjálpa
mér. Við erum með áhorfendur frá 8 til 25 ára og þaö
eru þeir sem nenna að kjósa á Netinu," segir Sverrir
og glottir.
Vandlega undirbúið kæruleysi
Þátturinn Sjötíu mínútur hefur verið í loftinu á
Popptíví í rúmlega tvö ár. Hann er í umsjá Sigmars
Vilhjálmssonar, Sverris Þórs og Auðunnar Blöndals
en fjórði umsjónarmaðurinn, Jóhannes Ásbjörnsson,
er í námi á Ítalíu en hann hefur verið með í áhöfninni
nær allan tímann.
Þetta er undarlegur þáttur sem var upphaflega út-
varpsþáttur á Mono í umsjá Sigmars en varð að sjón-
varpsþætti þegar Norðurljós eignaðist nær allan út-
varpsmarkaðinn og endurskipulagði hann fyrir tveim-
ur árum. Þátturinn virkar eins og spjallþáttur í
frjálsu falli þar sem hlutir sýnast ekki vera mjög stíft
undirbúnir. Er það svo?
„Þetta er allt undirbúið en þátturinn á aö vera
„loose“. Við erum í fullri vinnu frá 9-5 og byrjum
alltaf daginn á að undirbúa okkur með því að lesa Net-
ið, tala við samstarfsmenn okkar og síðan er fundur
klukkan ellefu þar sem við leggjum línurnar fyrir
þáttinn um kvöldið. Það gerist í rauninni ekkert óund-
irbúið í þættinum og við þyrftum eiginlega lengri
tíma til að taka upp allt sem við viljum gera og þurf-
um að gera.
Við gerum auðvitað fyrst og fremst grín að því sem
er að gerast og er í rauninni ekkert heilagt í þeim efn-
um. Okkur finnst t.d. Ástþór Magnússon alveg stór-
kostlega fyndinn náungi og grínuðumst endalaust með
fangelsisvist hans og bréfasendingar."
Dansað á línunni
Sverrir Þór segir að þeir félagar vilji vera á mörk-
unum en gæta sín samt að stuða ekki áhorfendur.
„Við erum að höfða til yngri en 25 og margt sem við
gerum fer fyrir brjóstið á fólki sem er eldra en það en
er að horfa á. Við verðum að dansa á línunni svo fólk
horfi alltaf til að sjá hvaða vitleysa er í gangi næst.“
Sverrir segir að það fari mjög vaxandi að þátturinn
og það sem er sagt í honum veki viðbrögð sem hlýtur
að benda til þess að áhorf sé að aukast.
„Helga Braga leikkona var í viðtali hjá okkur um
daginn og sagði ríða i þættinum. Ég held að hún hafi
sagt sem svo að unglingar riðu. Það var hringt út af
þessu svo við verðum aö passa okkur. Þegar við vor-
um að byrja sögðum við typpi og píka í þessum þátt-
um hvenær sem okkur datt í hug en í dag erum við
farnir að gæta okkar meira. Um daginn spurði ég Auð-
un í útsendingu hvort hann væri þroskaheftur. Svona
eins og maður segir. Það var kvartað undan því.“
Maður eins og Sverrir
Þegar Sverrir Þór lýsir ævi sinni þá er ekki laust
við að manni detti í hug aðalpersónan í kvikmynd
eftir Róbert Douglas. Sverrir er alinn upp í Breið-
holtinu og gekk i Fjölbraut I Breiöholti í fjögur ár
LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 2002
H i cj a rb lc*3 13>"Vr
-4^ 3
ast inn í Leiklistarskólann. í fyrra skiptið komst
hann alla leið í sextán manna úrslit eins og hann
orðar það. Árið eftir reyndi hann aftur og þá var
hann settur út á næsta þrepi fyrir neðan sem er 32
manna hópur. Þótt Sverrir tali kæruleysislega um
þessa reynslu er ljóst að þetta hafa orðið honum
nokkur vonbrigði.
„Ég átti alveg heima í þessum hópi en mér fannst
vont að lenda úti í seinna skiptið og gaf bara skít í
skólann hérna og sagðist alltaf ætla í skóla úti þótt
ég væri ekki að gera neitt í því. Ég er bara nett kæru-
laus.“
Énn er ekki öll nótt úti þvi hafa ber í huga að
Sverrir er aðeins 25 ára gamall og margir hafa farið
í leiklistarnám á þeim aldri eða síðar. Eftir tvítugt
fór Sverrir að vinna á grænmetislager á vöktum og í
byggingarvinnu og viðurkennir að hafa í raun verið
að bíða eftir einhverju sem hann vissi ekki almenni-
lega hvað var.
„Maður er bara eins og kamelljónið og reynir að
aðlagast aðstæðum hverju sinni. Mér fannst fínt að
vera á grænmetislagernum. Þetta voru skemmtilegir
strákar. Mér finnst líka gaman að því sem ég er að
gera í dag.
Ég er ekki á neinu plani. Þetta bara gerist svona
eitt af öðru.“
Þaraa er labbikallinn
Hann var staddur í Bretlandi vorið 2000 þegar Sig-
mar Vilhjálmsson hringdi í hann og bað hann að
taka þátt í auglýsingaátaki fyrir útvarpsstöðina
Mono undir slagoröinu: Gengur of langt. Hugmyndin
var sú að Sverrir myndi ganga hringinn í kringum
landið: Sveppi gengur of langt, eins og það var kall-
að. Sverrir lét til leiðast og þetta sumar arkaði hann
eftir þjóðvegi númer eitt með besta vin sinn sem að-
stoðarmann og auk þess að vekja athygli á Mono átti
að safna peningum fyrir langveik börn.
„Það safnaðist kannski ekkert ógurlega mikið.
Kannski voru þeir sem voru að hlusta ekki með
mikla peninga til þess að gefa. En þetta var ógurlega
skemmtilegt og var í rauninni mjög gefandi."
Sverrir segist lengi vel hafa haldið að þetta væri
það sem hann yrði frægur fyrir og þetta myndi loða
við hann ævilangt.
„Það var alltaf verið að benda á mig og segja:
Labbikallinn, labbikallinn. Mér fannst það bara
fínt.“
Borðið þér orma?
Það var síðan um haustið 2000 sem Sigmar Vil-
hjálmsson fékk Sverri til liðs við Sjötíu mínútur sem
þá var að fara í loftið undir stjórn hans og Jóhannes-
ar Ásbjörnssonar. Fyrst var Sverrir nokkurs konar
„sidekick" sem fór aðallega í Földu myndavélina og
þess háttar dagskrárliöi sem kröfðust þess að áhorf-
endur þekktu ekki hrekkjalóminn en nú má halda
því fram að aðstoðarmaðurinn sé búinn að taka yfir
þáttinn.
„Þessi þáttur er hugmynd Simma frá upphafi og
mér finnst mjög gott að vinna með honum og hafa
hann nálægt sér. Hann veit nákvæmlega hvað virkar
í svona þætti og hvað ekki.“
Síðan tók Sverrir að sér að hjálpa Stöð 2 að vekja
athygli á þáttaröðinni Fear Factor sem var að hefja
sýningar á Stöð 2. Það gerði hann með því að mæta í
morgunsjónvarpið einu sinni í viku og borða eitt-
hvað sem almennt er ekki á matseðli venjulegs fólks.
Margir muna sjálfsagt eftir að hafa séð Sverri borða
orma í sjónvarpssal, sporðrenna kattamat og fleiri
hlutum sem menn almennt treysta sér ekki til að
borða. Grínið var reyndar látið ganga svo langt að
áhorfendum var talin trú um að Sverrir væri að und-
irbúa þátttöku sína í Fear Factor og allt þetta undar-
lega mataræði væri í rauninni æfingar.
Þessi brella hefur síðan lifað áfram á Popptíví þeg-
ar félagarnir þrír mæta tvisvar í viku með einhvern
undarlegan hlut sem þó þarf að vera ætur og síðan er
öllu blandað saman með mjólk og þeir draga spil um
það hver þeirra eigi að drekka samsetninginn.
„Simmi er ótrúlega góður í þessu en Auðunn á erf-
iðara með það. Auðunn er svona týpa sem missir
matarlystina ef hann opnar isskápinn heima hjá sér
og það er opin mjólkurferna þar. Hann verður að fá
að opna hana sjálfur til að hafa lyst.
Mér finnst þetta ekkert erfitt og mér hefur aldrei
orðið meint af neinu sem ég hef látið ofan í mig. Ég
hef reyndar ekki orðið veikur eða lasinn í mörg ár
svo ég hlýt bara að hafa gott af þessu.“
Þetta er falin myndavél
Sverrir og félagar hans hafa tekið upp 200 þætti af
Falinni myndavél. Þegar þeir byrjuðu á því í Sjötíu
mínútum sumarið 2000 var enginn slíkur þáttur í
sjónvarpi á íslandi en í dag eru Candid Camera, Spy
TV, Jamie Kennedy Experiment og fleiri þættir vin-
sælir hjá öðrum.
„Þetta verður stöðugt erfiðara því nú þekkja okk-
ur allir og við verðum sennilega að fara að ráða nýj-
an. Fyrst héldu menn að við værum að stæla Hemma
Gunn og vissu ekkert að þetta er auðvitað eldgömul
hugmynd bæði úr útvarpi og sjónvarpi. Við vildum
bara gera þetta vel en við höfum oft lent í vandræð-
um, fólk orðið reitt og svona. Einu sinni var hringt á
lögguna þegar við létum fólk hjálpa okkur að brjót-
ast inn í bíl. Löggan tók mig í yfirheyrslu og ætlaði
fyrst ekki að trúa því að þetta væri falin myndavél.
Þetta var svo sent út og löggan fékk meira að segja
eintak og þeir voru ofsa ánægðir.“
Sverrir og unnusta hans, íris Ösp Bergþórsdóttir,
ráðgjafi hjá Intellecta, komu heim frá Frakklandi í
ágúst í sumar eftir að hafa dvalið í Montpellier í sex
mánuði og lært frönsku. Sverrir segist hafa haft gott
af hvíldinni og komið endurnærður heim aftur. En
hvernig gekk að læra frönskuna?
„Ég var orðinn vel mellufær en ég finn hvernig
hún er að hverfa aftur síðan ég kom heim.“
Er töff að vera heimskur?
Það er líklega sanngjarnt að segja að Sverrir sé
fulltrúi ungu kynslóðarinnar sem enginn veit samt
hvað er kölluð nákvæmlega. Er þetta popptívíkyn-
slóðin eða er hún merkt einhverjum bókstaf? Glögg-
ur samfélagsrýnir segir aö þessi kynslóð einkennist
af því að það sé töff að vera heimskur. Er þetta rétt?
„Ég vil ekki endilega meina að það sé rétt. Það er
ekki í tísku að bera viröingu fyrir hlutum og þetta
virðingarleysi sýnist áreiðanlega vera heimska. Mér
finnst samt ungt fólk vera mjög ósvífið og rífa miklu
meiri kjaft við allt og alla en það gerði áður. Mér
finnst þetta ekki endilega gott.“
Ég reyni að móðga engan þegar ég spyr Sverri að
því hvert hann ætli sér að fara þegar ferli hans í Sjö-
tíu mínútum lýkur. Þótt þátturinn sé vinsæll sé ég
hann ekki þar á skjánum eftir 10 ár eða 15 ár og hann
reynist vera sammála því mati. Það kemur i ljós að
hann er aö flytja úr bílskúrnum hjá foreldrum sínum
í fyrstu íbúðina með kærustunni en þau er tvö sam-
an í lítilli fjölskyldu „ennþá" eins og Sverrir orðar
það.
„Mig dreymir um að fá að standa á sviði og leika.
Ég veit í rauninni ekkert hvernig ég ætla að fara að
því en það er það sem mig langar til að gera. Ég veit
ekkert skemmtilegra eða betra en að koma fólki til
að hlæja. Samt er ég enginn sérstakur grínari. Ég get
ekki staðið einn á sviði og verið með uppistand til að
fá fólk til að hlæja. Það er svakalega erfitt og ég er
hræddur viö það. Mér þætti auðveldara að standa
uppi á sviði og gráta. En þegar þetta bara gerist þá
er óskaplega gaman.“
Harmleikurinn í lífi Sverris
Þótt Sverrir hafi dálæti á hlátri og fíflalátum hef-
ur hann sannarlega fengið sinn skammt af alvöru
lífsins og kynnst sorgum þess fyrr en margur teldi
æskilegt en Sverrir var þátttakandi í miklum harm-
leik í Elliðaárdal 9. júlí 1984. Þann dag var sólskin og
logn í Reykjavík og 20 stiga hiti.
„Við vorum á leikjanámskeiði undir stjórn frænku
minnar á vegum Fellahellis þar sem pabbi minn var
að vinna. Við vorum inni í Elliðaárdal við Indiána-
gilið að busla og leika okkur í ánni í sólinni. Ég fór
með Friðþjófi Inga, bróður mínum, sem var níu ára,
og öðrum jafnaldra hans yfir að stóru Elliðaánum og
við fengum leyfi til þess. Við vorum að henda spýtu
í ána og láta hana fljóta. Hún festist upp við klett og
Fiffó bróðir lá frammi á klettinum og var að teygja
sig eftir henni til að losa hana þegar hann datt í ána.
Viö hlupum eins og óðir í gegnum skóginn til baka
og sóttum frænku mína sem hljóp eins og hún gat
með okkur en þegar við komum aftur þangað var
hann horfinn. Við hlupum svo upp i Rafveituhús og
það var hringt í pabba.
Svo man ég eftir fjórum eða fimm sjúkrabílum,
löggubilum, þyrlu og köfurum. Það var leitað í
marga klukkutíma alveg niður í sjó. Ég man eftir
pabba rennblautum úti í miðri ánni að leita og ég
man eftir mömmu hjá einhverjum lækni hágrátandi.
Það voru bilar stopp eftir allri Höfðabakkabrúnni
og þar sat fólk og fylgdist með og stóð við handriðið.
Það sátu hópar af fólki í hlíðinni og fylgdist með leit-
inni eins og bíómynd. Svo var flautað þegar þeir
fundu hann og komu með hann inn í bíl en þá var
hann dáinn. Ég man eftir ókunnugu fólki sem lagðist
á gluggana á sjúkrabílnum þar sem ég og pabbi og
mamma sátum hjá bróður mínum og þaö var ekið
með okkur í burtu.“
Það snertír mig fátt
Sverrir Þór var sjö ára og segist ekki muna alveg
samfellt eftir þessum erfiðu stundum. Ingvar, elsti
bróðirinn, var 14 ára í sveit og Sverrir segir hann
minnast lengstu bílferðar ævinnar á heimleið eftir
tíðindin.
„Þetta var skelfilegur tími og átakanlegt fyrir fjöl-
skylduna. Mamma átti mjög erfitt og fannst þetta
ósanngjarnt og reiðin var mikil. Á þessum tíma var
veriö að stofna samtök um Sorg og sorgarviðbrögð og
þau hjálpuðu henni mikið og hún tók virkan þátt í
því starfi. Ágangur fólksins sem stóð og glápti á
staönum verður mér alltaf minnisstæður."
- Breytti þessi reynsla þér sjálfum?
„Þetta hefur áreiðanlega breytt mér en ég geri mér
kannski ekki grein fyrir því hvernig nákvæmlega.
Ég er mjög kaldur. Það snertir mig fátt mjög djúpt og
það er sennilega vegna þessa," segir Sverrir Þór að
lokum. -PÁÁ