Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1907, Síða 27

1. Af jurtum, sem þurfa stuttan vaxtartíma og ætíð gætu
vaxið hvernig sem árar: Salat, Spínat, Kjörvel, Hreðk-
ur, Persille og fl.
2. Af jurtum, sem þurfa nokkuru lengri vaxtartíma, en þó
ætíð geta náð hér viðunandi þroska, ef rétt er að farið,
má nefna: Blómkál, einkum það afbrigði þess er nefn-
ist „Tidligste Erfurter Dverg." Pað hefir ætíð vaxið
vel, sé því sáð í vermireit og plönturnar síðan fluttar
út í garðinn. Blómkál er mjög gott til matar og væri
það eigi lítil búbót ef menn færu að rækta það alment.
Skalotlaukur vex og prýðisvel. Það er einhver sú bezta
lauktegund, sem menn hæglega gætu ræktað sjálfir í
stað þess að kaupa hann frá öðrum löndum.
Grœnkál er vissa fyrir að getur vaxið alstaðar á landinu
og hvernig sem árar. Ræktun þess er eigi vandasöm
og frost og snjó þolir það betur en flestar aðrar rækt-
aðar jurtir. Það væri og góður búbætir, ef það væri
alment ræktað.
Piparrót hefir þrifist mjög vel. Hún nær mestum þroska
sé jarðvegurinn rakur og næringarríkur.
Að síðustu má nefna Hnúðakál, Rabarbara og ýmsar
næpnategundir, sem vel er hægt að rækta hér svo arður
sé að, og ættu menn alment að leggja meiri alúð við
ræktun þeirra garðjurta, sem vissa er fyrir að geti þrifist
hér á landi, en nú er gert. Það kostar eigi mikið að
rækta t. d. 100 □ faðma stóran garð, en af því geta
menn haft ánægju og hagnað.
Fæða manna yrði þá ekki eins einhliða og nú er títt,
og með því að nota þessar íslenzku garðjurtir, gætu
menn að mun sparað kornmatarkaup.
b. Runnar.
Af þeim hafa verið ræktaðir hinir sömu og að undan-
förnu. Það eru sérstaklega tvær tegundir sem þrífast hér
mjög vel —Rauðber og Sólber. Þau ættu að vera gróður-
sett við hvern bæ og hvert hús. Það væri eigi aðeins til
mikillar prýði heldur einnig til gagns, þar eð ber af runn-