Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1907, Qupperneq 88

go
c. þakningin fer fram á annan háff en í fyrsfu.
þakning. Þegar þökurnar koma í stað ristutorfsins, breytist
þakningin. í stað þess að ristu skæklarnir voru
skaraðir hver á annan, þá eru þökurnar lagðar hver að ann-
ari. Þetta gerðu menn nokkuð á tvo vegu. Sumir feldu þök-
urnar svo fast saman, sem mögulegt var og höfðu með sér
ljá við þakninguna, til þess að skera þökurnar til, svo þær
félli sem bezt. Lögðu þeir og þökurnar niður verkfæralaust.
Aðrir voru það, sem lögðu þökurnar niður með kvíslum og
ekki hirtu um, þó glufur yrðu nokkurar á milli þökuraðanna.
Ætluðust þeir, sem þannig tóru að, til þess, að svo vel væri
borið á sléttuna, þegar búið væri að þekja, að áburður fylti
glufurnar. Þessu munu nú flest allir fylgja, enda var þetta
sú aðferð, sem notuð var við búnaðarskólana og frá þeim
breiddist hún út.
2. Flagsléttun
Flagslétta flagslétta einkennir sig með því, að verkin við
hana skiftast í tvo kafla, sem sé:
a. Umrótun jarðvegsins.
b. Herfun og jöfnun.
Flagslétta hefir verið notuð við og við á ýmsum stöðum
frá því farið var fyrst að slétta. Ekki getur það þó heitið
að hún hafi alment verið tíðkuð, en á ýmsum stöðum hefir
hún þótt gefast allvel. Um flagsléttuna skal að eins farið ör-
fáum örðum.
Umrótun jarðvegsins hefir stöku sinnum farið fram með
uppstungu, en þó að öllum jafnaði með plægingu. Ein upp-
stunga eða plæing hefir stundum verið látin duga, en þó
munu oftar tvær plægingar hafa verið hafðar. Fyrri plægingin
hefir þá verið að haustinu, en sú síðari næsta vor, og á undan
henni heflr flagið verið herfað. Herfun fer eigi fram, fyr en
flagið hefir legið að minsta kosti i missiri, svo að moldin
molni betur. Sé tvfplægt verður og tvíherfað og jafnframt
herfuninni er flagið jafnað og borinn áburður í það. Moðsalli
boiin á flagsléttu hefir þótt flýta því, að flagið grasgreri.