Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1907, Qupperneq 92

94
því svo til, að um 60 tegundir af illgresi vaxi á túnum í
Norðurbotnum.
Þessi ræktunaraðferð þótti slæm að því leyti, að á fyrsta
ári var uppskeran fremur lítil og stundum engin, á öðru ári
var hún ofurlítið meiri, og á 3., 4. og 5. ári spratt vana-
lega fremur vel, en svo fór aftur að draga úr vextinum og
á 8.—12. ári var sprettan mjög lítil, var þá landið aftur
tekið til kornyrkju. En þó var það títt að hin vallgrónu tún
voru slegin í 20 sumur, án þess þeim væri rótað, og lítill
eða enginn áburður borinn á. Aburður var borinn á, á með-
an kornið var ræktað, en eftir að landið var látið vallgróa
var enginn áburður borinn á.
A hinum síðari árum, eru menn farnir að nota tilbúinn
áburð, og hafa tilraunir sýnt, að hægt er að fá af óræktuðu,
grasgrónu landi, þar sem hann er borinn á eins og af bezta
túni, ef rétt efni eru borin á. Sérstaklega eru það frjóefnin,
köfnunarefni og fosforsýra sem vanta þar í jarðveginn. Til-
búinn áburður hefir því verið notaður á þessi vallgrónu tún,
þegar grasvöxturinn fer að minka á þeim, og hefir það reynst
ágætlega.
* *
*
Tilraunir með grasfræsáðningu hafa sýnt, að sú aðferð
getur vel hepnast og orðið miklu ódýrari og gefið meiri
uppskeru en gamla aðferðin. Tilraunir með útlend grasfræ
báru þó eigi sem beztan árangur, en síðan farið var að safna
fræi af innlendum grastegundum hefir það gefist mjög vel.
Enn er þó keypt afarmikið af útlendu grasfræi einkum frá
norður Finnlandi, sem líka reynist mjög vel. — Af þeim inn-
lendu jurtum, sem fræi hefir verið safnað af og áður voru
lítt þektar sem fóðurjurtir, má nefna umfeðmingsgras. Til-
raunir hafa sýnt að það er einhver hin bezta fóðurjurt; bæði
er það þroska mikið, og er næringarríkara en hinar beztu
grastegundir. Einnig hefir það þann kost, þar sem því er
sáð og nær þroska, að eigi er hætt við að það deyi út aft-
ur, því það vex upp af neðanjarðar rótarskotum, sem grein-
ast um jarðveginn. Umfeðmingur getur þannig breiðst út
yfir stór svæði.