Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1907, Page 93

95
Þegar óræktað land er tekið og gert að túni er rækÞ
unaraðferðin þessi:
Fyrsta sumarið er jarðvegurinn plægður og síðan látinn
liggja opinn til næsta vors.
Annað sumarið er herfað, borið í 250—300 hestar af
húsdýraáburði á dagsl. * Síðan er sáð annaðtveggja fóðurrót-
um eða höfrum, eftir því hvernig jarðvegurinn er, sé það
mýrajarðvegur, er vanalega sáð fóðurrófum. Uppskera af
þeim getur verið góð 180—230 tunnur at dagsl. Ef hafrar
eru notaðir þarf um 150 pd. á dagsl. Af þeim hefir fengist
grasþurrum 20—25 hestar af dagsl. Eftir að rófurnar eru
teknar upp að haustinu, eða hafrarnir slegnir og hirtir, er
landið plaegt og látið liggja þannig til næsta vors.
Þriðja sumarið er landið herfað að nýu og er þá sáð í
það, um 100 pd. af höfrum og 25 pd. af grasfræi á dagsl.
Þær grastegundir, sem sáð er í plægðann mýrajarðveg,
sem á að gera að túni eru, á I vallardagsl., einkum þessar:
Rauðsmári (Trífolíum protense)..................... 1 pd.
Alsiksmári ( — hybridum).................... 2 —
Hvítsmári ( — repens)...................... 1 —
Umfeðmingsgras (Vícea crocca)...................... 2 —
Vallarfoxgras (Phleum protense).................... 3 —
Strandvingull (Festuca elotiora)................... 3 —
Túnvingull (Festuca rubra)......................... 4 —
Knjáliðagras (Alæpecurus geniculatus).............. 4 —
Vallarsveifgras (Poa protens)...................... 3 —
Sveifgras (Poa sératína)........................... 1 —
Túnlíngresi (Agrostis stolnitera).................. V2 —
Samtals . . . 24 V2 pd.
Geta má þess að reynslan hefir sýnt, að allar þær fóður-
jurta-tegundir þrífast einna bezt, sem hafa rætur eða jarð-
stöngla, sem lifa yfir veturinn og þær æxlast með, það er
eigi hætt við að þær deyi út. —
Nú er orðið algengt í Norðurbotnum að ræktaðar eru ein-
* Hér er átt við vallardagsláttu (900 Q faðma).