Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1910, Side 35

Ársrit Rxktunarfélags Norðurlands.
39
al-lífsneistinn er einatt fremur vonin um stirk af lands-
sjóði, en sannur og heilbrigður áhugi á búnaðarbótum.
Eftirlitið með jarðabótunum er ekki heldur svo gott sem
skildi. Á þessu hvorutveggju vona ég að mundi verða
nokkur bót með því fyrirkomulagi, sem Ræktunarfélagið
hefir hugsað sér. Og enn er eitt, sem slíkt fyrirkomulag
gæti undirbúið og með tímanum komið í gott horf, en
það er ifirstjórn búnaðarmálanna á landinu. Stjórn Bún-
aðarfélags íslands og búnaðarþingið minda nú í samein-
ingu aðalstjórn búnaðarmála landsins; en stjórn Búnað-
arfélagsins er valin af búnaðarþinginu og búnaðarþingið
er þannig skipað, að >/3 þingmanna er kosinn á fundi
Búnaðarfélagsins, sem ekki er sóttur af öðrum en Reik-
víkingum og örfáum mönnum öðrum, helst úr grend-
inni, en 2h búnaðarþingmanna eru valdir af síslunefnd-
um, sem á engan hátt eru kosnar með tilliti til búnað-
armála. Af þessu leiðir, að búnaðarþingið vantar eðli-
lega rót í bændastéttinni, þeirri stétt, sem það á að vinna
firir, og má því kalla það tilviljun, að á þingið komast
nítir menn. Ef nú á hinn bóginn kæmist samband á með
öllum búnaðarfélögum í hverjum landsfjórðungi, sem
talsvert hefir verið starfað að, væri fenginn þar eðlilegur
grundvöllur undir búnaðarþingið, sem irði því traustari
og fullkomnari, því almennari og fullkomnari sem bún-
aðarfélagsskapurinn irði. Hin smærri búnarfélög mundu
að jafnaði senda sína færustu félaga á sambandsfundi
fjórðunganna, og irðu þá fjórðungafundirnir vænlega
skipaðir til kosninga á mönnum til búnaðarþings, sem
þannig fengi eðlilegar og stirkar stoðir í bændalíðnum.
Að svo mæltu hverf ég að Ræktunarfélaginu sjálfu. —
Rví var tekið vel í firstu og með miklum vonum. En á-
huginn hefir dofnað, eins og oft vill verða hjá oss ís-
lendingum; félagsmenn tína tölunni, félagsgjöld greiðast
illa og víða heirist kur um lítinn árangur af starfsemi
féiagsins. En firir mig get ég sagt, að það hefir að engu
leiti brugðist vonum mínum; ég gerði mér miklar vonir