Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1910, Síða 47

Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
51
þannig, að sem mest vinna fáist eftir hverja kraft-
einingu, eða vera hagsýnir.
Petta eru aðalleiðirnar, og skal jeg nú drepa á þær
götur, er að þeim liggja.
1. Til að fjölga fólkinu í sveitunum vilja menn:
a. Fá fólk frá öðrum löndum til að flytja hingað og
reisa hjer bú. Þetta er bæði gamalt og nýtt. Vísi Gísli
mun fyrstur hafa lagt það til, og Pál! Vídalín hjelt einn-
ig að það mundi heppilegt. Alþingi 1903 samdi lög til
að greiða fyrir þessu. Pau hafa þó ekki náð tilgangi
sínum enn, enda voru þau þannig úr garði gerð, að
.þess var ekki að vænta.
Síðast nú i vetur sem leið minnist jeg þess, að sagn-
fræðingur Bogi Th. Melsteð ritaði um þetta í dönsk
blöð, og hvatti danska bændur til að flytja hingað og
stunda jarðrækt. Engan árangur hefi jeg sjeð af því enn,
og efa að hann verði mikill.
Það má óhætt fullyrða, að við mundum geta lært
mikið af erlendum bændum, sem settust að hjer, en
beint gæti vinnan ekki orðið ódýrari fyrir það. Obeint
gæti hún það ugglaust og það mundi hún líka verða.
Við mundum nefnilega læra af þeim að nota önnur ó-
dýrari öfl. En hvort sá lærdómur ekki yrði ærið dýr,
það er annað mál; og hvort það ekki borgaði sig betur
að fá þann lærdóm með því að sækja hann út fyrir
pollinn, það er efamál.
Pjóðerni voru er að sjálfsögðu hætta búin, ef það
yrði nokkuð að mun, sem eriendir menn settust að
hjer, en um þann dýrmæta gimstein getum vjer aldrei
hlaðið of rammgerða borg, aldrei varið of miklu til að
vernda það og viðhalda því.
Að fá erlent kaupafólk að sumrinu þegar mest er að
starfa er að vísu framkvæmanlegt, en ekki mundi það
vilja hafa lægra kaup nje verri kjör en íslendingar. Pað
4*