Atlanten - 01.01.1904, Page 97
— 97
I vor tidligere Artikel omtalte vi Ønskeligheden af at faa
reserveret en af Toldkrydserne til Brug for den eventuelle bio-
logiske Station i Vestindien. Dette er nu sket, idet nogle Vi-
denskabsmænd og Sejlsportsmænd i Forening for en Sum af
2000 Kr. af Staten have faaet overladt en Toldkrydser paa 231/2
Tons, som eventuelt skal overgaa til den biologiske Station i
Vestindien. — Selvfølgelig kan man ikke med en Baad af den
Størrelse skrabe paa 2500 Favnes Dybde; dertil vilde kræves
saa store Apparater, at der ikke kunde blive Plads til dem om-
bord, selv om Baaden nok kunde bære dem og maaske ogsaa
manøvrere med dem. Længere ned end til ca. 500 Favne vil
man næppe kunne skrabe fra Baaden, og paa saa stor Dybde
formodentlig kun med mindre Redskaber. Men det er saa hel-
digt, at det rigeste Dyreliv netop findes paa Dybder omkring
200—500 Favne. Det har vist sig, at de karakteristiske Dyb-
havsdyr her i disse Farvande gaa ualmindelig højt op. Man
kan saaledes allerede paa ca. 100 Favnes Dybde træffe de blød-
skallede Søpindsvin (Echinothurider); ligeledes findes de stilkede
Søliljer næsten udelukkende paa 100—200 Favnes Dybde.
Paa de meget store Dybder er Dyrelivet fattigt*), men højst
ejendommeligt. Der kan da ikke være Tvivl om, at man vil
kunne udrette et meget betydeligt Arbejde allerede med dette
Skib. En kraftig Motor maa naturligvis indsættes, særlig til
Ophaling af Fiskeredskaberne. — Selvfølgelig vilde det være det
bedste, om man straks kunde faa en Damper til Disposition,
stor nok til at kunne fiske selv paa de største Dybder med
store Skovlvaad o. 1. store Apparater, hvad man naturligvis ikke
kan med Toldkrydseren. Dog maa det fremhæves, at Fiskeri
med Vaad og Trawl kun kan komme til at spille en langt
*) Vi have hørt den Indvending fremsat, at det dybe Bassin mellem
St. Thomas og St. Croix formodentlig vil vise sig at være et stort
raaddent Mudderhul, ligesom det er Tilfældet med nogle af de dybe
norske Fjorde. At dette ikke er Tilfældet her, fremgaar af »Blake«-
Expeditionens Undersøgelser. Paa denne Expedition blev der skra-
bet paa over 2000 Favnes Dybde mellem St. Thomas og St. Croix,
og Bunden viste sig at være Globigerina-Dynd, den sædvanlige Bund-
formation paa den største Del af det store Atlanterhavsdyb. Havde
det været et dødt Mudderhul, vilde et saa mærkeligt Forhold sikkert
have vakt Expeditionens særlige Opmærksomhed; men noget saadant
omtales aldeles ikke. Der kan da næppe tvivles om, at Forholdene
her virkelig ere de samme som ude i det egentlige Atlanterhavsdyb.