Atlanten - 01.01.1904, Page 116
116 —
men i Andelsselskaber eller Interessentskaber, i hvilke de
blive Parthavere i Forhold til det Indskud, de selv gøre i Foreta-
gendet, eller lønnes med Part af Udbyttet i Forhold til den speci-
elle Indsigt eller Arbejde, de tilføre dette. Hvorfor ikke f. Eks.
paa denne Maade søge udnyttet det rige Rødspættefiskeri, som
kan drives paa de islandske Fjorde ved Benyttelse af den Færdig-
hed, som danske Fiskere ere i Besiddelse af paa dette Omraade,
eller at optage Laksefisken i aaben Sø, hvis det kan drives saale-
des, som det foregaar i de bornholmske Farvande, eller Aalefi-
skeri i Fjorde og Indvande, der fremfor noget andet kendes i Dan-
mark? Og hvis man paa islandske eller færøiske Fjorde raader
over et Antal Fartøjer til Sildefiskeri, der maaske ved at forøges
kunde drive Fiskeriet med større Fordel, hvorfor da ikke slaa sig
sammen med et lige saa stort, eller om man vil større, Antal
danske Fartøjer og drive Fiskeriet i Forening? Der er dog alle-
rede nu danske Fiskere, som hvert Aar gaa til Island for at drive
Fiskeri, og Antallet vilde uden Tvivl hurtigt forøges, naar
Arbejdet gik lettere og mere lønnende fra Haanden i Forening
med andre. Omvendt, naar — som Tilfældet er — en stor Del
af den islandske Befolkning aarligt udvandrer, skulde det synes
sikrere og bedre — i alt Fald for den Del af Befolkningen, der i
Forvejen er knyttet til Fiskeriet — at tage til Danmark for at drive
Fiskeri der i Stedet for at søge til Amerika. I den danske
Fiskeribedrift er der rigelig Plads for et større Antal Deltagere
end nu, thi flere Fiskerier af den Art, som Islændere og
Færinger særlig vilde være egnede til at drive, blive endnu ikke
udnyttede af danske Fiskere. Eksempelvis skal nævnes, at
medens det svenske Drivgarnsfiskeri efter Sild og Makrelfiskeriet
i Kattegat og Skagerak udgør ca. 1 Miil. Kroner aarligt, tage
danske Fiskere slet ikke Del i dette Fiskeri for de nævnte Far-
vandes Vedkommende, fordi de hele Aaret ere beskæftigede med
Rødspættefiskeri. Ogsaa Torskefiskeri i Kattegat og Vesterhavet
kunde give Plads for langt flere Fiskere end nu, og der vilde
næppe være noget til Hinder for, at de her nævnte Fiskerier
bleve drevne som Efteraars- og Vinterfiskeri, medens Islands-
fiskeriet foregik om Foraaret og Sommeren.
Der kan næppe være Tvivl om, at Fiskeriet paa denne
Maade kan drives med langt større Fordel og Udbytte end nu.
Om det vil ske, beror jo nærmest paa Fiskerbefolkningen selv,
men efter alt, hvad der i Aarenes Løb er foretaget til Fordel for